ရုတ်ချည်းဆိုသလို လီးချောင်းကြီး ဝင်ရောက်လာတော့ ရတီ လန့်သွားသည်။
သို့သော် ခဏက နူးနပ်ထားသောအရှိန်နဲ့ စပ်ပတ်က ကောင်းကောင်းခံနိုင်သည်။
ကိုသက်ငြိမ် ရတီကိုယ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်ပြီး တံဆောင်ဆစ်အားနှင့် သူ့ကိုယ်လုံးကိုထိန်းထားသည်။
ရတီ ကိုယ်လုံးသေးသေးသွယ်သွယ်လေးက ကိုသက်ငြိမ် ကိုယ်လုံးကြီးအောက် ပျောက်ဆုံးနေသည်။
ကိုသက်ငြိမ် ဖင်ကကြွက်သားတွေနှင့် ခါးအားကို အဓိကအသုံးပြုကာ ရတီစပ်ပတ်ထဲ စိုက်စိုက်ချသည်။
အနမ်းတွေလည်း မလွတ်စေရ။
ရတီပါးပြင်လေးကို နမ်းလိုက်၊ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးကိုစုပ်ယူလိုက်၊ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးကို ပွတ်သပ်လိုက်နှင့်။
ရတီအဖို့လည်း ကောင်းသန့်နဲ့နေတုန်းက ကွန်ဒုံးသုံးထားတာဆိုတော့ ဒီလောက် အရသာကို တိတိပပမခံစားမိ။
အခုမှသာ အချစ်ရဲ့ ကြမ်းတမ်းချိုမြိန်မှုကို ရရှိဖူးတော့သည်။
"ဖတ်.......ဖတ်....ဖလတ်.....ဖတ်"
"ဟ....အ....အ......အ....အ.....အာ...အာ...အ....အ"
"ဟင့်........ဟ....ဟင့်....အင့်....အင့်....အ....အ.....အင့်"
"ကျွီ.....ကျွီ....ကျွီ...ကျွီ"
"ဖတ်....ဖတ်......ဗြွတ်.....ဗြွတ်.... ...ဖလတ်.........ဗြတ်....ဖတ်.....ဖလတ်.....ဖလတ်"
မွေ့ရာကုတင်ရဲ့ စပလိန်တွေက အပေါ်က လူသားနှစ်ဦး၏ အသားချင်းရိုက်ခတ်မှုကြောင့် "တကျွီကျွီ" မြည်သည်အထိ။
ကိုသက်ငြိမ်ညောင်းလာတော့နေရာပြင်လိုက်သည်။
ဒူးထောက်လိုက်သည်။
ရတီဒူးခေါက်ကွေးကို သူ့ပုခုံးပေါ်တင်လိုက်သည်။
ရတီခါးကျဉ်ကျဉ်လေးကို ထိန်းကိုင်ကာ စပ်ပတ်နဲ့လီးနဲ့ တေ့ကာလိုးချလိုက်ပြန်န်သည်။
ရတီအဖို့လည်း ကိုသက်ငြိမ်ကြမ်းတမ်းမှုကို မြင်သာ မြင်ဖူးပေမဲ့ အခုလက်တွေ့ကြုံလိုက်တော့ အော်ဟစ် ညည်းညူးမိသည်အပ သူမဘာမှဆက်မလုပ်နိုင်။
