အိပ်ခန်းထဲရှိ မှန်တင်ခုံရှေ့ ရတီကို အောက်သို့ချလိုက်သည်။
"ကုန်းလိုက်ပါလား...မီးလေး"
ရတီ မှန်တင်ခုံဘောင်အစွန်းပေါ်လက်ထောက်ပြီး ဖင်ကုန်းပေးလိုက်သည်။
"ဖင်လေးကော့ထား"
ဦးဖေက တစ်ချက်ချင်းစီ သူလိုချင်သော အနေအထားရောက်အောင် အမိန့်ပေး၏။
ရတီ ကုန်းလျက်အနေအထားနှင့် အသင့်ရှိသောအခါ ဦးဖေက ရတီခါးဘေးကို ကိုင်ပြီး သူ့မြွေဆိုးကြီးကို စပ်ပတ်ထဲ လိုးထည့်ပြန်သည်။
"အ........ထိ....ထိတယ်....အမေရေ.......အမေရေ...ကယ်ပါအုံး.....အ.....အ"
ကုန်းလျက်အနေအထားနဲ့ဆို ပုံမှန်အရွယ်အစားရှိသောယောကျ်ားလေး၏ လီးတောင် တော်တော်ထိမိ၏။
ဦးဖေလို စံချိန်လွန် လီးမည်းကြီးဆို အလိုးခံနေရသော ရတီအဖို့ ဘယ်လောက်တောင်များခံစားနေရမလဲဟု တွေးသာကြည့်စေလိုသည်။
ရတီသူမရှေ့ရှိမှန်ပေါ် သူမပုံရိပ်ကို ပြန်တွေ့လိုက်သည်။
ဖင်ကုန်းအလိုးခံသော ဆယ်ကျော်သက်ကောင်မလေးတစ်ယောက်။
ကာမနွံထဲ နစ်မွမ်းလျက်။
မှန်တင်ခုံရှိ ကြည့်မှန်၏ပုံရိပ်ကြောင့် နောက်က ဇောနှင့်လိုးခွဲနေသော ဦးဖေရုပ်ကိုပါလှမ်းတွေ့နေရသည်။
သူမခါးလေးကို ဆွဲကိုင်ကာ လိုးထည့်နေသော သူမပထွေး။
ဦးဖေကတော့ ချွေးတွေ တတောက်တောက်ကျလျက်။
ကျန်းမာသန်စွမ်းသော လူကြီး။
ပထွေး တစ်ဖြစ်လည်း သူမချစ်ရပါသောယောကျ်ား။
နေရာက သူမမေမေတို့အိပ်ခန်း။
"မီးလေး......ညောင်းနေရင် ကုတင်ပေါ်မှောက်လိုက်လေ"
သူမ ဟိုဟို၊သည်သည်တွေးခွင့်တောင်မရှိ။
မှန်ထဲပေါ်နေသော သူမရုပ်ကိုကြည့်ပြီး မိမိဘာသာအတွေးလွန်နေတုန်းမှာပင် ဦးဖေက နောက်တစ်မျိုးခိုင်းပြန်သည်။
ဟုတ်သည်။
သူမလည်း ညောင်းနေပြီ။
မဆိုင်းမတွ ကုတင်မွေ့ရာပေါ်ဆီလှမ်းသွားလိုက်သည်။
