ကားက မြို့ပြင် အဝေးပြေးလမ်းမပေါ် တရိပ်ရိပ်ပြေးနေသည်။
ကားမှန်တံခါးကို ရတီဖွင့်လိုက်တော့ တိုက်ခိုက်လာသော လေပြေတွေ၏ အေးမြမှုကြောင့် စိတ်အနည်းငယ်ကြည်လင်သွားသည်။
သို့သော် သောက်ထားသော ဝိုင်အရှိန်နဲ့ လေပြေတွေရဲ့ အရှိန်ကြောင့် ပိုမူးစေသလား။
ရတီ ပိုပြီးရီဝေဝေဖြစ်လာသည်။
"သမီး.......အဆင်ပြေလား"
"ဦးဖေ ကားခဏရပ်လိုက်ပါလား။ သမီး ရင်ထဲ အန်ချင်သလိုကြီး ဖြစ်လာလို့"
ခဏက မကျေနပ်ချက်တွေနဲ့ စုပေါင်းပြီး ရတီ ဝိုင်တွေအများကြီး သောက်ပစ်လိုက်သည်။
ထိုကြောင့်မို့ ပိုမူးနေတာပင်။
ကားက လမ်းဘေးခပ်ချောင်ချောင်တစ်နေရာထဲထိုးရပ်လိုက်သည်။
ပတ်ဝန်းကျင်မှာ အသွားအလာတောင် မရှိသလောက်ပင်။
နေ့လည်နေ့ခင်းဆိုတော့ ကားအပြင်မှာ ရာသီဥတုပူနေပေမဲ့ ကားထဲမှာတော့ အဲယားကွန်းကြောင်း အေးမြနေသည်။
ရတီ အပြင်က ဝတ်ထားသော ဂျင်းဂျက်ကတ်နှင့် ကားခါးပတ်ကိုပါ ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။
အတွင်းမှာ ဝတ်ထားသော ကိုယ်ကျပ်အမည်းရောင်းအင်္ကျီက သူမ၏ ရွှေဝါရောင်အသားအရေပေါ် ထင်းထွက်နေသည်။
ကိုယ်ကျပ်လေးဆိုတော့ ရွှေရင်အစုံ၏ ဖွံထွားမှုကို အတိုင်းသား မြင်နေရသည်။
သူမအင်္ကျီက ခပ်ဟိုက်ဟိုက်ဆိုတော့ အကုန်လုံးကို ဖုံးကွယ်မထားနိုင်ပေ။
ရင်သားအပေါ်သားတချို့ ပေါ်လျက်ရှိနေသည်။
ဦးဖေ ရင်သားနှစ်မွှာကြားက ကွဲကြောင်းရာလေးကို ကြည့်ပြီး စိတ်ထဲ လှုပ်ရှားလာသည်။
တလောက သူမ၏ ကျောင်းဆင်းပွဲနေ့က ပန်းရောင်ဘရာဇီယာလေးကိုပါ အမှတ်ရမိလိုက်သည်။
"အင့်......ဟင့်......ဟင့်.....ဟင့်"
"မီးလေး....ဘာဖြစ်တာလဲ....သမီးရယ်"
ဦးဖေက စိတ်ပူစွာနဲ့မေးရှာသည်။
"မီးဘဲက ကောင်မလေးနောက်တစ်ယောက်နဲ့ အကြူဇယားခင်းနေလို့....အဟီး.....ဟီး"
