"အင့်.....အ.......ဟ....ဟင့်....ဟင့်....အ"
"ရှီး.....အ.......အာ......အ......ဟား......ဟ.....အား"
"ဖလတ်.......ဖတ်......ဖတ်.....အင့်........ဖလတ်...ဗြတ်......ဗြတ်"
ပူလောင်အိုက်စပ်နေသည့် ကားဝပ်ရှော့အတွင်း ချွေးအပြိုက်ပြိုက်ကျပြီး ကာမစပ်ရှက်နေသော လူသားနှစ်ဦး။
ရာသီဥတုကိုလည်း မမှု။
ကပ်သီးကပ်သပ်ကျဉ်းမြောင်းနေသည့် နေရာကိုလည်း မမှု။
ရမ္မက်ဇော၏ စေ့ဆော်မှုနောက်သာ မျောပါနေကြသည်။
ကားဘောနက်ပေါ် နုငယ်ကိုယ်လုံးလေးက တစ်ခါတစ်ခါ လျှောလျှောကြသည်။
သူမခြေထောက်တွေက ကိုသက်ငြိမ်ဖင်တုံးကို လိမ်ချိတ်ထားသည်။
ကိုသက်ငြိမ် သူ့အားကြီးနှင့် ပင့်ပင့်ဆောင့်တတ်တော့ ပြဿနာမရှိ။
"ကောင်းလား.....နုလေး..........ကြိုက်.....ကြိုက်ရဲ့လား"
"ဗြတ်.....ဖလတ်...ဖလတ်....ဖလတ်......ဖတ်.....ဖတ်"
"ကောင်း..........ကောင်း..တယ်..မောင်......ဟင့်....အင့်....အင့်"
ကိုသက်ငြိမ် လီးချောင်းကြီးက မာန်ဟုန်ပြင်းပြင်းဖြင့် နုငယ်စပ်ပတ်ဆီ မရပ်မနား တရစပ် ဆောင့်လျက်ရှိသည်။
အမြဲတစေ လိုးသွင်းနေသော စပ်ပတ်ဖြစ်ပေမဲ့လည်း လိုးမဝ။
မရိုးနိုင်။
ထမိန်က ခါးထိလန်ပြီး ကာမရှိန်တက်ကာ အော်ဟစ်မြည်းတွားသော နုငယ်အလှက တကယ့်ကိုပင် လိုးပေးနေသူရဲ့ ခွန်အားကို ဆထက်တပိုး တိုးစေသည့်နှယ်။
"ဒိန်း.....ဒိန်း........ဘုန်း"
နုငယ်ဖင်က လိုးချက်တွေကြောင့် အပေါ်သို့ ကြွတက်သွားပြီး ပြန်အကျ ကားဘောနက်နဲ့ ဆောင့်မိနေလို့ အသံဗလံ မျိုးစုံထွက်နေသည်။
တင်ပါးတွေက တကယ့်ကို လုံးဝန်းကားစွင့်နေလို့သာ တော်ရော့သည်။
မဟုတ်လျှင် ဒီလိုမျိုးဆောင့်ချက်၊ ဒီလိုမျိုး ကာမစပ်ရှက်မှုကြောင့် နုငယ်မြီးညောင့်ရိုးတွေ နာလောက်သည်။
ဆောင့်ချက်တွေကြောင့် လွင့်ထွက်မသွားအောင် နုငယ်လက်တွေက ကိုသက်ငြိမ် လည်ပင်းကို ယီလေးခိုထားရသည်။
