"အ......အင့်....အ......မောင်.......မောင်ရေ"
"ဖတ်......ဖတ်.....ဖလတ်......ဖတ်.....ဖလတ်"
"အ.....အ......အာ......အ.....အ"
"ဖလတ်......ဖလတ်.....ဖလတ်"
နုငယ်ကုတင်ပေါ်တွင် ပက်လက်ကြီး။
သူမပေါင်နှစ်ဖက်စလုံးကို ကိုသက်ငြိမ်က ဆွဲဖြဲထားသဖြင့် စပ်ပတ်မို့မို့လေးက အပေါ်တက်ပြူနေသည်။
ကိုသက်ငြိမ်လက်နှစ်ဖက်က နုငယ်ပေါင်ကို ဆွဲထိန်းကာ အားပါးတရလိုးထည့်နေသည်။
နုငယ်စိတ်ထင် ကိုသက်ငြိမ် ဒီနေ့ သူတော်တော်သောင်းကြမ်းနေသည်။
ညစာ ထမင်းစားပြီး အိပ်ခန်းထဲ ဝင်လာကတည်းက သူလုပ်ငန်းစနေခြင်းဖြစ်သည်။
အခုက ကိုသက်ငြိမ်က တစ်ကြိမ်ပြီးသွားပြီ။
သူမက နှစ်ကြိမ်။
အခုကိုသက်ငြိမ်က နောက်တစ်ချီ ထပ်စနေခြင်းဖြစ်သည်။
အိမ်ထောင်ကျတာ (၄)လလောက်ရှိလာတော့ လင်တော်မောင်အကြောင်း သိစပြုလာသည်။
ကိုသက်ငြိမ်က တကယ့်ကို မထင်ရက်စရာ ရုပ်ရည်လေးနဲ့ အလိုးကောင်းသူဖြစ်သည်။
သူ့ကြောင့် သူမ နတ်ပြည်ကို အကြိမ်ကြိမ်အခါခါရောက်နေသည်မှာ မနည်းလှပြီ။
သူနဲ့ အတူတူနေရသည်ကို နုငယ် နတ်ပြည်လို့သာ တင်စားချင်ပါတော့သည်။
တကယ့်ကို အားကောင်းမောင်းသန်ပင်။
လိုးနေတဲ့အချိန်က မုန်ယိုနေသည့် ဆင်ရိုင်းကြီးလို ဖြစ်နေပေမဲ့ လိုးပြီးသွားလို့ အမောဖြေနေသည့်အချိန်ဆို သူမ ရင်နှစ်မြွှာပေါ် ကိုသက်ငြိမ် အုံးစက်သည်မှာ ပီဘိကလေးငယ်အတိုင်း။
ဤအချင်းအရာတွေကြောင့် သူမ အချစ်ပိုရသည်။
ထို့ပြင် သူမသမီးကိုလည်း ကောင်းကောင်းဂရုစိုက်ပြန်သေးသည်။
ဒါတွေကြောင့် သူမ ပြည့်စုံနေပြီဟု ခံစားမိတာပင်။
အခုလည်းကြည့်လေ။
မျက်ကြောကြီးတွေထောင်လို့၊ နဖူးက ချွေးတဒီးဒီးကျလို့ သူမကို အားပါးတရ လိုးခွဲနေတာပင်။။
