ကောင်းသန့်က ဦးဖေလို ဒေါင်ကောင်းကောင်းယောကျ်ားတော့မဟုတ်ပေမဲ့ သူ့ဟာနဲ့သူ ကြည့်ကောင်းသားပင်။
ပိန်သော်လည်း ကြွက်သားတွေက အနည်းငယ်တော့ရှိနေသည်။
ခပ်ပိန်ပိန်ခန္ဓာကိုယ် ဖြစ်သဖြင့် ဗယ်လီတွေက အတုံးလိုက်နှင့် အတိုင်းသားမြင်နေရသည်။
အတွင်းခံပါ ချွတ်ချလိုက်တော့ ညီတော်မောင်က ထောင်ခနဲ့ထွက်ချလာသည်။
ခပ်နီရဲရဲ အသားချောင်းတစ်ခုက တဆတ်ဆတ်တုန်ရီလျက်။
ထူထဲစွာ ပေါက်နေသော ဆီးခုံမွှေး ခပ်ကောက်ကောက်တွေကြား ခပ်ရှည်ရှည်အသားချောင်းတစ်ခု။
ရတီ မမြင်ဖူးသဖြင့် ကြောင်ပြီး ကြည့်မိနေသည်။
ကောင်းသန့်က ရတီ့ကို သူမ ကုတင်ပေါ် အိပ်ခိုင်းလိုက်သည်။
သူလက်တွေက ရတီ မအင်္ဂါဝန်းကျင်တစ်ဝိုက် ပွတ်သပ်နေသည်။
ဓာတ်လိုက်နေသလို ခံစားရသော သာယာမှုနှင့် အတူ ရတီ နာကျင်မှုအနည်းငယ်ကို ခံစားနေမိသည်။
ကောင်းသန့်လီးထိပ်မှာတော့ သုတ်ရည်ကြည်အချို့ စိုစပြုနေသည်။
ကောင်းသန့် ရတီပေါင်ကို ဖြဲခိုင်းလိုက်သည်။
ရတီရှက်သဖြင့် ဘေးကို စောင်ကို မျက်နှာပေါ်အုပ်ချလိုက်သည်။
ရတီ၏ ရှက်တက်တက်အမူအယာကို ကောင်းသန့် ဂရုမစိုက်အား။
သူလိုချင်သော ပန်းတိုင် ဆက်လျှောက်လှမ်းရန်သာ တစ်စိုက်မိုက်မိုက်ကြိုးစားနေရှာသည်။
အခု အဖြစ်အပျက်က နှစ်ယောက်စလုံး အတွက် ပထမဆုံးဖြစ်သောကြောင့် အယောင်ယောင်အမှားမှား။
ဘာလုပ်လို့ လုပ်ရမှန်းမသိ။
ဘာကိုင်လို့ ကိုင်ရမှန်းမသိ။
ကောင်းသန့် ချွတ်ချထားသော ပုံကျနေသည့် သူ့ဂျင်းဘောင်းဘီ အိတ်ကပ်ထဲက ကွန်ဒုံး ကို ယူထုတ်လိုက်ပြီး လက်နှင့် ဆွဲဖောက်လိုက်သည်။
ထို့နောက် ကွန်ဒုံးကို သူ၏ ထောင်မတ်နေသော လိင်တံပေါ် စွပ်လိုက်သည်။
