ငယ်သူမို့

အပိုင်း(၃၂)

တလောကလုံးက တိတ်ဆိတ်လျက်။

ညပုစဉ်း‌တွေရဲ့ အော်သံတချို့က လွဲပြီး အရာအားလုံးက ဆိတ်ငြိမ်လျက်။

အိမ်အောက်ထပ်မှာတော့ ချစ်တင်းနှောပြီးသွားသဖြင့် အပန်းဖြေနေသော စုံတွဲတစ်တွဲတော့ ရှိသော်ငြား အိမ်ပေါ်ထပ်တွင် ရမ္မက်သွေးကြွနေေသာ ဖူးသစ်စဆယ်ကျော်မတစ်ယောက်။

အစွန်းကုန်ချစ်စခန်းဖွင့်ခဲ့သော အဖိုနဲ့ အမ စုံတွဲတစ်တွဲကို အပြင်မှာ အရှင်လတ်လတ်ကြီး မြင်ခဲ့ရတော့ ရတီခမျှာ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ အသွေးအသားတွေက ပွက်ပွက်ဆူနေသည်။

သူမ အပေါ်ထပ်က အခန်းထဲကို ရောက်သောအခါ သေချာအောက်တံခါးဂျက်ချလိုက်သည်။

ထို့နောက် သူမ ညအိတ်ဝတ်စုံ အင်္ကျီ နဲ့ဘောင်းဘီကို ချွတ်ချလိုက်သည်။

အတွင်းတွင် ဘာအတွင်းခံမှ မဝတ်ထား။

သူမ အိပ်ခန်းထဲရှိ ကိုယ်ပေါ်လုံးမှန်ထဲသို့ သူမကိုယ် သူမ ပြန်ကြည့်လိုက်သည်။

ဖူးငုံသစ်စ အလှတရားတွေနှင့် ပြည့်နှက်နေသော သူမ။

တုံ့ဆိုင်းမနေတော့ဘဲ ကုတင်ပေါ်တက်လာပြီး သူမ ပက်လက်လှဲချလိုက်သည်။

သူမ ဖာသာ သူမ စိတ်ကူးယဉ်ကမ္ဘာတစ်ခု ဖန်တီးပစ်လိုက်သည်။

ဦးဖေ နဲ့ သူမ။

သူမ လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးတွေက သူမ မျက်နှာလေးကို ရွရွလေး စမ်းကြည့်ကြည့်သည်။

စိတ်ကူးထဲမှာတော့ ဦးဖေ သူမကို အနမ်းတွေပေးနေသည်ပေါ့။

သူမ လက်ချောင်းလေးတွေက သူမ ပါးပြင်တလျှောက် ခပ်ရွရွလေးပွတ်သပ်ပြီးသည်နောက် သူမ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို ထိကိုင်ကြည့်လိုက်သည်။

ဦးဖေ အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေနဲ့ သူမ နှုတ်ခမ်းတွေကို စုပ်ယူနေတာလား။

သူမပါးစပ်ထဲ သူမ လက်ညှိုးလေး ထိုးထည့်ကြည့်လိုက်ပြန်သည်။

လက်ချောင်းကို ခဏက ကျွတ်ထွက်လာသည့် ဦးဖေ လီးချောင်းကြီးအဖြစ် မှန်းဆပစ်လိုက်သည်။

ဦးဖေ၏ သုတ်ရည်တွေပေနေသည့် ငန်ပျပျ လီးချောင်းကို သူမ စုပ်နေသည်ပေါ့။