SEVMEK ÇOK ZOR (1) (RUMELİ YÜREĞİM)(TAMAMLANDI)

Bölüm 2

    1393 yılında Yıldırım Beyazıt döneminde fethedilen Bulgaristan topraklarına ataları Anadolu'dan gelip yerleşmişler ve uzun yıllar huzur içinde yaşamışlardı.Ta ki 1877-1878 Osmanlı-Rus savaşına kadar.Sonrasında 1878 yılında Bulgar Prensliği kuruldu.1908'de ise bu prenslik bağımsızlığını ilan etti.Bulgar komitecileri katliamlar yaptılar Türk köylerinde.Ve ilk Türk göçü 1886-1902 arasında gerçekleşti.Ardından 1912-1913 Balkan savaşı.Komitacılar yine sahnedeydi.145.000'den fazla Türk göç etmek zorunda kaldı.Nihayet 1913 senesinde Bulgaristan ile Osmanlı arasında dostluk antlaşması imzalandı.Ortalık biraz duruldu.Zaman akmasına devam etti.Duydukları büyük savaş söylentilerinden ürkseler de ayrılmadılar bu güzel yerde kalanlar.Gerçi savaş buralara henüz uğramamış ama soğuk havasını göndermişti.

      Kırcaali,yeşillikler içinde şirin bir kasaba o vakitler.Türkler öz değerlerine sıkı sıkıya bağlı.Minik çiftlik evleri;bereketli,sulak topraklarında mutlular.1939 yılında başladı savaş üzerine duydukları.Kasabada en çok konuşulan ''Moskof askeri gelecekmiş!!!'' konusu idi.Herkes kendi yorumları ile donatıyordu durumu:

''-Her şeye,bütün topraklara el konulacakmış!.Türkler zorla Hristiyan yapılacakmış!''

''-Sen koru bizi Allahım!!Bizi gavur edecekler!.''

  Kasaba bu laflar ile çalkalanırken,bir yandan yaşam yine devam ediyordu etmesine de bu söylenenler gerçekleşirse ne yapacaklardı?Ana vatanlarına dönebilecekler miydi?Sınır açılır mıydı acaba?Yoksa burada zorla tutulup o kötü rivayetlerin gerçek olmasını mı yaşayacaklardı?Peki ya evleri,toprakları ne olacaktı?Türkiye'ye dönerlerse nerede,nasıl yaşayacaklardı?Nereye yerleşeceklerdi?Aslında herkesin kafasında durmadan dolaşan sorulardı bunlar.Birbirlerine açıkça söylemiyorlardı ama hep aynı muamma.

           Tüm bu bilinmezliğin içinde insanlar birbirlerini sevmeye devam ediyordu.Sevdanın zamanı ve mekanı yoktu.........