Ne demiştim? ''Harry... Seni hissetmek istiyorum.'' Bu gerçek mi?
Hadi bir kez daha deneyelim. Blake, Julia, Roma... Hayır, Harry. Bu bitmeyen baş ağrısı, anılarla beraber siliniyordu. Dünyam siliniyor. Tanrı yardımcınız olsun. Sonunda iyi hissediyorum!
***
Anyana
Merhaba, ben Anyana! En azından adımın bu olduğundan eminim. Sadece birkaç zaman--
Merhaba, ben Anyana! İsmimin bu ol--
Ben Anyana ve sanırım bir şeyler ters gitmeye başlıyor! Yardım!
***
Anyana ne yazarsa yazsın bu yazılanlar garip bir şekilde siliniyordu. Anyana kim mi? En son bıraktığımız yerde Cassy ve Harry için her şey gittikçe karmaşık bir hal alıyordu. Şimdi ise yeni bir yüzyıl... Çok daha ötesi... Dünya terk edilmiş bir gezegen ve sadece denekler yaşıyor. Bir de onlardan beslenen vampirler... Astronomi insanlığı gezegenlere taşımıştı. Böylece herkes bir anlaşma ile dünyayı terk etmişlerdi. Anyana bu gezegende 20 yaşına basmış fakat bundan haberi dahil olmayan, nereli olduğunu bile bilmeyerek planlı bir hayat yaşıyordu. Planlı hayat? Sandığınız gibi değil. Doktorlar gezegenlerde yayılan büyük krizi örtbas etmek adına bu gezegene gelerek deneyler yapıyor, ölen insanları umursamadan istediklerini alarak geri dönüyorlardı. Bu bir sefer gibiydi, 50 yıl boyunca gidip geri dönememek yoktu. Sadece birkaç saat içinde gidip geri dönüyorlardı. Ama en korkunç tarafı terk edilmiş bu yaşlı gezegenin karanlık yüzüyle henüz kimsenin karşılaşmamış olmasıydı. Takvim ne geriliyor ne de ilerliyordu. Anyana zaman zaman bunu fark etse de gündelik robotların, denek insanların yemeklerine kattığı ilaç sayesinde günün sonunda gün içinde yaşanılan her şey unutuluyordu. Yani her gün farklı şeyler yapılarak ilerlese bile o gün ertesi gün tekrar, tekrar ve tekrar yaşanıyordu. Gün ile bırakılmış anılar, biten özel hayatın gizliliği ve izlenilen hayatlar vardı. Öyle ki bu hayatlar, başka gezegen de yaşayan insanlar tarafından izleniyordu. Komedi programı gibi, haftada 1 kez yayınlanıyordu. Bu bir sirk değil, bu bir gösteri değil... Bu insanlığın sonu da değil. Bu sonundan sonra gelen bir başlangıçtı. Çünkü insanlar, insan dışındaki her şeyi gözden kaçırmışlardı; karanlıkta yaşayanları...
Güneş yoktu, gezegen sera çiftliği gibi olsa da bu sorun değildi. Ölenler robotlar tarafından temizleniyordu. Ve siz zaten o temizlenen cesedi bir daha asla hatırlamayacaktınız. Kim bilir? Ya buna birileri isyan ederse? Ya--
''Yeter! Buna bir son vermemiz gerekiyor. Harry, yüzyıllardır Cassandra ile bitmemiş bir davan var. Tanrı aşkına şu gezegende olduğuna bile artık inanmıyorum. Belki daha farklı kanlar denemek üzere başka gezegenlere seyahate çıkmıştır?'' Kulağımda oluşan uğultu ile yerimde hopladım.
Ben neredeydim? Buraya nasıl getirilmiştim? Kollarımı saran ışıklı lazeri hafifçe oynatmaya çalışırken kapı aralandı.
''Kız uyandı,'' ve biri içeri doğru başını uzatarak bana gülümsedi. ''günaydın!''
''Burada olmamam gerekiyor. Yokluğum fark edilirse ölürüm!'' Adam içten bir kahkaha atarak yanıma geldi.
''Gerçekten... Burada ölme ihtimalin varken sorun o metal parçalarının yanına dönmek mi?'' İnanılmaz derecede soğuk parmakları tenimin üstünde sürtünerek aşağı indi.
''Gerçekten... Senin de o metal parçalarından farkın ne?'' Soğukluğu ima ettim.
''Hala bugünü hatırlamana izin veriyorum.'' dedi.
''Ben veriyorum, sen değil.'' Kapının orada, tamamen siyah kıyafetlerin ardına gizlenmiş ve kapıya yaslanarak bizi izleyen biri vardı. Yanımda duran adam ona döndü, ''Harry, söylesene dostum, neden bu kız?''
İsmi Harry olan genç çocuk bakışlarını yerden kaldırırken bir şey fark ettim; bakışları olmayan bir insan(!) olduğu.
Ama o bir insan değildi. Simsiyah gözleri olan birine insan denilebilir miydi?
''Çünkü soyundaki tek kız.'' bize doğru yaklaşarak yüzünü hafifçe eğdi. Korkunç gülüşünün ardına gizlenmiş yorgun bir adam yatsa da ben hala nasıl olur da çığlık atmam diye düşünüyordum. ''Sen bundan sonra benimlesin ve ben anlaşmayı tamamen bozuyorum.''
Harry'nin gözündeki siyahlık çekilip yerini kırmızılıklara ve sonra tamamen yeşil renge bırakmıştı.
Buradaki eksik parça neydi? Yada... Buradaki eksik soru aslında; Ben kimdim?
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Cold FLOW
Фанфик''Soğuk, kan dolu şişelerin üzerinde parmaklarımı gezindirirken içim ürperti ile doldu, bir şeyler yanlış gidiyordu. Elbette yanlış gidecekti, bu insan hayatında 'Genel' olan şey değil miydi? Durun biraz, insan mı dedim? Hayır, kesinlikle insan deği...
