Dark Future. (VOLTOOID)

13.

2 weken later..

"Mama, ik ga." Ik druk een lange kus op haar voorhoofd en trek mijn jas aan. "Is goed, schat. En denk erom, je gaat winnen vandaag!" Ik glimlach en knik.

"Voor jou win ik altijd, yemma (moeder)." Ik pak snel nog een flesje water uit de koelkast en trek mijn vertrouwde Nikes aan. "Ga je weer weg, Charaf?" Ik draai me om en pak Samiya op als ik zie dat ze me sip aankijkt.

"Ik ga een wedstrijd spelen, daarna kom ik terug, en gaan we naar de Mac Donalds. Ja?" Ik druk een dikke kus op haar wang en grijns als ze begint te giechelen. Ik leg haar weer neer en pak mijn sporttas op.

"CHARAF WACHT!" Hoor ik Ikrame nog van boven schreeuwen. Ze rent de trappen af en ik frons als ik zie hoe opgemaakt en wel ze is. "En waar denk jij heen te gaan?" Ik scan haar outfit en zie dat ze een PSG trainingspak aanheeft, met daaronder de welbekende Nikes 2017.

Haar volle bos krullen hangen over haar schouders en volgens mij is ze even langs de gamma gegaan om verf op haar gezicht smijten?

"Ik ga met jou mee." Zegt ze resoluut terwijl ze me lief aankijkt. "HAHA! Jij? Met mij? Ja doei." Ik pak mijn sleutels en kijk haar scheef aan. "JAWEL ALSJEBLIEFT!" Smeekt ze me.

Dit meisje hea.. Ze denkt volgens mij echt dat ik dom ben? Ze wilt alleen mee omdat ze weet dat Noussair aanwezig zal zijn.

"En waarom wil je zo graag mee?" Ik pers mijn ogen tot spleetjes. "O-omdat dit een heel belangrijke wedstrijd voor je is, en ik wil je zien knallen." Glimlacht ze onzeker. "Tazz.. Je wilt alleen komen voor Noussair a tering dikke." Ik geef haar een harde stoot op haar arm en lach haar uit wanneer ze het uitgilt

"Wollah voelt bhel prik van ziekenhuis aan!" Gilt ze jankend uit. "CHARAAAF!" Hoor ik mijn vader streng vanuit z'n werkkamer roepen. Meteen ben ik stil en hou ik mijn handen thuis als ik haar nog een keer wil slaan.

"Mohiem, wollahma je gaat mee. Gooi je kontje ruuuustig tegen de muur aan. Thala!" Ik steek mijn middelvinger op en verlaat ons huis. Kort sluit ik mijn ogen als ik een raar voorgevoel in mijn buik heb.

"Met Charafeddine, ben nu onderweg naar jouw huis." Zeg ik kortaf wanneer ik Yassine heb opgebeld. "Is goeeed niffo, we wachten hier op je." Antwoord hij met een Antilliaans accentje. "Tot zo." Als de krampen in mijn buik nog erger worden bijt ik hard op mijn kiezen. Strijden, strijden, strijden.

Wat het vieze voorgevoel nou ook betekend, blijf strijden. Wat voor negatiefs er nou op je afkomt, blijf strijden. Pijn? Blijf strijden. Alleen dan ben je een soldier, en mag je jezelf zo noemen.

Ik neem een slok van mijn Spa blauw en loop zo snel als ik kan door de straten. Hoe sneller bij Yassine, hoe beter. Ik glimlach als ik even aan Nouraine denk.

De laatste tijd gaat het super goed tussen ons. We hebben een sterke band opgebouwd en je kan eigenlijk gerust zeggen dat ik in wahed erge friendzone zit.. Mohiem, ma3lish. Op een dag zal ik haar vertellen dat ik haar als mijn vrouw en de moeder van mijn kinderen wil.

Relatie? Mwah.. Ik ben niet zo iemand van relaties. Eerlijk, een relatie stelt zich eigenlijk helemaal niks voor? Bekijk het eens vanuit een andere hoek, en dan zul je pas begrijpen wat ik bedoel. Relaties zijn onzin. Het is gewoon elkaars tijd verspillen, en vervolgens elkaar haten. En tenslotte ben je ook nog eens als 'ex' bestempeld.

Nope, niks voor mij.

Ik bel aan bij het huis van Yassine, en stik in mijn speeksel als ik zijn zusje, Sarah zie. Het is lang geleden dat ik haar heb gezien, maar wat is ze mooi geworden.. Haar golvende bruine haren heeft ze in een strakke, hoge staart gezet. Haar donkere grote oogjes, weerkaatsen met het licht, waardoor het glinstert. Haar lippen zijn opgezwollen en glanzen door lipgloss.

"Hey, Sarah! Lang niet meer gezien." Ik geef haar glimlachend een boks en loop langs haar heen. Focus, Charaf. Je doelen liggen bij Nouraine, niet bij het zusje van je beste vriend.

"Nou, nou, Charaf. Jij mag er wel wezen vandaag?" Ik grijns naar Youssra (#VerlorenLiefde), de moeder van Yassine en stop mijn handen in mijn nieuwe Barcelona trainingspak. "Dankjewel, ik moet er altijd goed uitzien om mijn beste vriendinnetje weer te zien. Toch Yassine?"

Een dodelijke blik is mijn antwoord. "Ze is verlegen, meskina." Hoor ik een zware stem, van achter me. En nee, het is geen Sarah HAHAHA. "Ewaaa Ilias!" Zeg ik lachend terwijl ik Ilias (#VerlorenLiefde), de vader van Yassine een boks geef.

"Gaat alles goed met je? Today is the big day hea.. De grootste wedstrijd in je leven, tot nu toe. Ben je er klaar voor?" Ik haal diep adem vanuit mijn neus en knik dan.

"Absoluut."

Op naar mijn kickbokswedstrijd, waar de chaos van mijn leven begint..

---

Zoals jullie kunnen lezen begint het boek eigenlijk nu pas hhhhhhhh
Stem en reageer❤️❤️