Dark Future. (VOLTOOID)

46.

06:48

Uitgeput plof ik neer op het bed. Eindelijk zijn we bij onze bestemming aangekomen. Ik kijk kort om me heen en laat mijn blik hangen bij Nouraine die in de andere kamer gehurkt zit bij haar koffer.

We zitten namelijk in een hotel appartement, in Parijs. Mijn plan was eigenlijk om naar Bordeaux te rijden, maar iedereen was dood op en anders moesten we er nog een paar uur tegenaan. Ik heb ook een te goed hart.

"Wat ben je daar allemaal aan het doen, Nour? Ga slapen ofzo, mensen worden dit uur wakker om te gaan werken." Ik trek mijn shirt uit en negeer Yassine die de kamer binnenloopt.

"Houd je bek, ik zoek maandverband." Ze draait zich om, steekt haar middelvinger op, en slaat haar deur dicht. "Well, okaay.." Mompel ik verbaasd. Daar gaat mijn uitzicht..

Zuchtend stop ik mijn telefoon in de lader en kruip ik onder de dekens. Na lang nadenken had ik toch maar op Ikrame gereageerd. Het klonk alsof ze oprecht spijt had en sowieso.. Familie boven alles. Wat ze je ook aan hebben gedaan, bloed is bloed.

"Psssst, Chaffo.." Fluistert Yassine die inmiddels naast me is komen liggen met 3 meter afstand. "Wat?" Ik kijk zijn kant op en wrijf door mijn ogen. Ik ben helemaal kapot van het rijden.

"Ik kan niet slapen." Stomverbaasd kijk ik hem aan. "Je kan niet slapen? Wesh ben je kleuter? Je hebt überhaupt niet geprobeerd om je ogen te sluiten, jeh rare?" 

"Houd je bek, ik mis haar." Ik frons even. "Wie, Zineb? Die zit hier in de kamer tegenover kifesh?" Hij schudt zijn hoofd. "Ik heb het over mijn moeder a zemmer." Meteen veranderd mijn frons in een brede grijns.

"Heeft mijn kleine Yassine een beetje last van heimwee? Aaaaaaawh cutieeeee petutieeee!" Ik strek mijn arm naar hem toe en begin hard in zijn wangen te knijpen.

"Kowed van mij? Tfoee wollahmeh heb heimwee. Ik teste je gewoon." Ik barst in lachen uit. "Op wat teste je me ze3ma? Ga ga a debiel. Je mist je moeder en daarvoor hoef je je niet te schamen." Ik zet mijn armen achter mijn nek en staar naar het plafond.

"En jij? Mis jij je moeder niet soms?" Vraagt hij me voorzichtig. Hij weet dat dit soort dingen heel gevoelig liggen bij mij. "Soms? Ik mis der altijd. Mijn gedachtes zitten altijd bij haar." Ik zucht diep. "Het feit dat ze me niet kan begrijpen raakt me daarom ook het meest.."

Terwijl ik naar het plafond staar, voel ik een schouderklopje. "Natuurlijk begrijpt ze het. Ze wilt het alleen niet begrijpen, omdat je in zo'n korte tijd veranderd bent. Maar daar kan jij niks aan doen.. Zulke dingen gebeuren nou eenmaal." Ik snuif mijn neus en schud mijn hoofd.

"Dit had niet moeten gebeuren, Yassine. Ik had me moeten beheersen en na moeten denken. Mijn leven is fucked, alleen door één kleine gebeurtenis." En dan dringt het ineens tot me door.

"Yassine?" Fluister ik geschrokken. Hij kijkt me raar aan en gooit de kifesh-hand. "Zou mijn vader me daarom hebben verboden om op kickboks te gaan? Wist hij dat dit zou kunnen gebeuren?" Ik haal diep adem als ook Yassine mij met grote ogen aankijkt.

"Teringzooi.." Fluister ik terwijl ik met mijn handen op mijn voorhoofd sla. "Ik had naar hem moeten luisteren. Tfoe!" Gefrustreerd ga ik met mijn handen door mijn haar.

"Charaf, het was jouw schuld niet. Saffi gewoon." "Kowed eens? Tis duidelijk wel mijn schuld. Hoe vaak heeft mijn vader me niet gewaarschuwd? Hoe vaak?" Teleurgesteld sta ik op en trek ik mijn shirt aan.

"Pfff Char-" "Sqa geffi (stil), heb tijd nodig om na te denken." Ik loop de kamer uit naar de kleine woonkamer en open het balkon. Meteen hoor ik het gefluit van de vogels in deze koude ochtend. Het is inmiddels al begin-winter.

Terwijl ik kijk naar hoe de zon langzaam opkomt, leun ik met mijn armen tegen de balkonleuning. Ik adem diep in en probeer de geur van de ochtend goed in mij op te nemen. Stilletjes staar ik naar hartje Parijs.

De stad van de liefde ze3ma.. Even slaat mijn hart een tel over als ik kleine handjes om mijn middel voel. Langzaam draai ik me om. Haar grote, bruine ogen staren me glinsterend aan.

Hoe heeft ze geroken dat ik op dat moment aan 'liefde' dacht?

"Wat doe je hier, schat?" Zegt ze zacht terwijl ze over mijn arm wrijft wanneer ze ziet dat ik kippenvel heb. Ik knipper even met mijn ogen. "Dat kan ik beter aan jou vragen, dame. Waarom slaap je niet?"

"Omdat jij niet slaapt." Kaatst ze terug. Ik begin te lachen en geef haar een kus op haar voorhoofd. "Waar denk je aan?" Fluistert ze terwijl ze me doordringend aankijkt.

"Onze toekomst.." Ik trek haar naar me toe en ruik aan haar haar.

"Ik hou van je, Nouraine.. Wollah, zielsveel." Ik kijk haar lang in de ogen aan, en voorzichtig kus ik haar lippen.

Ik wou dat dit gevoel nooit wegging...

---

Heyheeeyy!!

Sorry dat het weer wat langer duurde voor ik heb geschreven. Ik moet proberen mijn routine weer op te pakken, maar het komt goed. I promiseee!!!

Charaf heeft Nouraine gekust, en ze zitten in hartje Parijs! Jeeeeeeej. Heel leuk allemaal. Missen jullie Amir niet een beetje? Ik wel🙃

Vergeet geen stem en reactie achter te laten💗

Have a nice daayyyy,

Xx Meryam