Dark Future. (VOLTOOID)

65.

Trust me, all I want is to be back with you. I love your flaws, laugh, smile, tears, mistakes, errors, nagging and lies. Despite everything, I just want to be with you again..

---

Ik haal diep adem en steek de sleutel in het gat. Langzaam open ik de voordeur en sluip ik naar binnen. Wanneer ik gelach hoor vanuit de zitkamer, slaak ik opgelucht een zucht. Ze zijn hier nog. Ik kijk even naar mezelf in de spiegel die in de gang hangt en doe mijn haar goed. Snel spuit ik nog wat parfum op van mijn vader en lik ik mijn lippen.

''Lekkerding.'' Ik knipoog naar mezelf en grijns. Laten we dit gewoon doen. Ik trek mijn telefoon uit mijn broekzak en zet de dictafoon aan. Alles voor bewijs. Al zou het wel schande zijn als ze het me niet zou vergeven.. Maar daar hebben we de verwijderknop voor.

''Wat doe jij hier nou weer? Je vader zoekt je.'' Ik kijk verschrikt op en stop de telefoon snel weer in mijn zak. ''Sorry, wat zei je mam?'' Ze zucht en kijkt me hoofdschuddend aan. ''Ik vroeg wat je hier deed.'' Ik bijt even in mijn lip. ''Beloof dat je niet zal gillen, na wat ik zal zeggen.'' Ze haalt haar schouders op. ''Ik beloof niks, schat.'' Lachend rol ik met mijn ogen. ''Oké dan..'' Ik haal even diep adem. ''Ik ga met Nouraine praten en me verontschuldigen.'' Meteen sperren haar ogen wijd open.

''Je gaat wát doen?!'' Meteen zet ik mijn vinger voor mijn mond. ''Stil..'' Blij knuffelt ze me. ''Ik ben trots op je. Ga je gang, ik blijf in de keuken. Je moet haar zelf halen.'' Ik haal mijn wenkbrauw op. ''Ik was ook niet van plan om het jou te vragen.'' Ze grinnikt en knijpt in mijn wang. ''Oké, schiet op.'' 

Ik knik en loop de gang verder in. De gedempte stemmen worden steeds duidelijker en ik voel mijn hart kloppen. Ik slik en ga voor de deuropening staan. Meteen valt het stil en ik stop mijn handen in mijn zakken. Mijn ogen glijden naar Nouraine die me doodgeschrokken aankijkt en even span ik mijn kaken aan. ''Ze was hier toch niet?'' Ik kijk Ikrame triomfantelijk aan. ''Ewa ze kwam hier net pas.'' Grinnikt Rani. Ik rol met mijn ogen. ''Doe niet alsof ik achterlijk ben,'' Waarna ik me richt op Nouraine richt. 

''Kan ik je even spreken?" Ze zucht en staat stilletjes op. Verbaasd draai ik me om. Ik heb totaal niet verwacht dat ze mee zou gaan? Langzaam verschijnt een grijns op mijn gezicht. Stap 1 is voltooid. 

In stilte lopen we de trap op naar mijn slaapkamer. "Ga maar zitten." Ik wijs naar mijn tweepersoonsbed en ga zelf zitten op een poef. Ik staar naar haar bloedmooie gezichtje, terwijl ze haar blik neer slaat. Zo blijven we een tijdje zitten. Luisterend naar de stilte. 

"Ga je nog praten of kan ik gaan?" Komt er plotseling uit haar mond. Mijn lippen krullen omhoog en even grinnik ik. "Daar wachtte ik op." Mompel ik terwijl ik recht ga zitten. "Oké dan ga ik." Boos staat ze op. "Nee, nee. Zo bedoelde ik het niet!" Roep ik snel terwijl ik haar zachtjes terug duw. "Ik bedoelde dat ik wachtte op het feit dat je dat ging zeggen." Ze staart me even met knipperende ogen aan en zet vervolgens een lok achter haar oor. 

"Goed. Je hebt drie minuten." Ik lik mijn lippen en knik langzaam. "Ehm.. Waar moet ik beginnen.." Ik bijt zachtjes in mijn lip en kijk even naar buiten. "Hou je nog van me?" Met mijn ogen zoek ik de hare. Even laat ze een spottend lachje horen. "Dat kan ik maar beter aan jou vragen." Ze slaat haar armen over elkaar heen. "Met hoeveel meiden heb je gehad sinds we uit elkaar zijn?" Verbaasd kijk ik haar aan. "Met geen één?.." Ze schraapt haar keel. "Dat zullen we nog wel eens zien.." Driftig pakt ze haar telefoon en begint ze te tikken op het scherm. 

"En wat is dit?" Ze draait haar telefoon om en met open mond kijk ik naar de foto. Het is een foto van mij en een krullenbol. Meteen vliegen mijn gedachtes naar die dag in de stad.

''Ikrame!'' Als ik een bos krullen door de menigte zie lopen, strek ik mijn arm uit en grijp ik naar haar pols. ''What the fuck?!'' Gilt ze terwijl ze omdraait. Maar helaas.. Ik zie geen blauwe ogen, maar bruine. Snel laat ik haar los. Echt, soms vervloek ik het dat ik in Amsterdam woon. ''Wacht, Charafeddine Benahmed toch?'' Meteen klaart haar gezicht op. ''Uhh.. Ja?'' Ongemakkelijk krab ik mijn achterhoofd.

''Mag ik een selfie met je?'' Verbaasd kijk ik haar aan. Is ze wel honderd? ''Nee, sorry ik moet gaan. Ik zocht mijn zusje en dacht dat jij haar was.'' Ze trekt een teleurgesteld gezicht. ''Alsjeblieeeeeeft.'' Ik zucht als ze me met een pruillip en puppyogen aankijkt. ''Goed dan, voor deze ene keer dan.'' Ik vloek in mezelf als ik me realiseer dat ik te edelmoedig ben. ''Omygash!'' Ze pakt snel haar telefoon en met tegenzin zet ik een glimlach op terwijl ik naar de camera kijk.

''Bedankt!'' Blij geeft ze me een knuffel

Zuchtend kijk ik Nouraine aan. "Nour.. Alsjeblieft.. Ik weet niet hoe je aan deze foto komt, maar geloof me. Ik ken haar niet eens. Ze vroeg om een foto met mij, omdat ze me blijkbaar bijzonder vond. Eerst weigerde ik, maar ik vond het te zielig ofzo." Ze houdt haar hoofd schuin en knikt dan langzaam. "Waarom zocht je geen contact met me op?" 

Ik kijk haar even aan en lik mijn lippen. "Nadat je zo snel weg ging op het vliegveld, dacht ik dat je niks meer met me te maken wilde hebben.. Ik liet je dus gewoon met rust." Ze kijkt me een beetje geschrokken aan. "Ik dacht precies hetzelfde?" Meteen klaart mijn gezicht op. "Dus je bent niet boos?" "In principe wel, want je had me gewoon moeten contacteren, vieze vuile homo. Je hebt me dagenlang laten huilen, besef je dat wel?" Even vormt er een kleine glimlach op mijn gezicht.

"Kom hier, heksje van me.." Ik sta op en trek haar naar me toe. Wat heb ik haar aanrakingen gemist.. "Doe me nooit meer zoiets aan, oké? Ik heb je echt gemist.." Met tranen in haar ogen kijkt ze me aan. 

"Ik hou van je.. "

---

Soooo happyyy :) Niet alleen om Nour en Charaf maar ook om de vakantie hhhhh

Vergeet geen stem achter te laten!

Xx Meryam