Dark Future. (VOLTOOID)

55.

Ik klem mijn handen om het stuur en haal diep adem. Ik ga dit gewoon doen. Voor ik van gedachtes verander, parkeer ik de auto voor Nouraine's huis en stap ik uit. Lipbijtend slenter ik het padje op. Ik haal diep adem en bel met trillende vingers aan.

En nu maar hopen dat Ikrame hier is...

-

Ik snuif mijn neus als de voordeur wordt open gedaan. ''Charaf?'' Ik kijk Nouraine aan en voel me vanbinnen warm worden. ''Hey..'' Stamel ik. Verbaasd om het feit dat ze niet boos doet. ''Hoe durf je!'' Het volgende moment voel ik een harde klap tegen mijn gezicht aan.

Ja.. Te vroeg gejuicht.

Stomverbaasd zet ik mijn hand op mijn wang. Heeft ze me nou echt geslagen? ''Maak dat je wegkomt, en vertoon je fucking gezicht niet meer.'' Meteen na die woorden gooit ze de deur dicht voor mijn neus. Ik krab onzalig op mijn achterhoofd. Wat nu? Ze heeft immers volkomen gelijk..

Snel bel ik weer aan. En nog een keer. En nog een keer. ''Klotezooi.'' Mompel ik terwijl ik een steentje wegtrap. Het is ook nooit goed met haar. Ik stop mijn handen in mijn zakken en sluit mijn ogen.

Ik heb een plan B nodig. Mijn blik valt op de brievenbus en even verschijnt er een grijns op mijn gezicht. Ik duw het klepje open en tuur er doorheen. De woonkamer is goed te zien door het rechthoekige gat. ''Nouraine! Luister alsjeblieft..'' Ik zie hoe ze opstaat en wegloopt. Is ze nou echt weg gegaan?

Ongeduldig klop ik op de deur. Ik voel vreugde wanneer ik weer voetstappen mijn kant op hoor lopen. ''I said fuck off.'' Ze verschijnt met haar gezicht voor de brievenbus met een grote glimlach. ''Kom op nou.. Doe de deur open.'' Smeek ik bijna. ''Sorry, honey. Had je maar eerder moeten komen, in plaats van mij te laten stikken, fucking egoïst.'' Het volgende moment spuit ze slagroom door het gat, waardoor mijn gezicht onder zit. Meteen doet ze het klepje dicht en ik hoor hoe ze het dicht plakt met tape.

Zuchtend veeg ik de slagroom weg van mijn gezicht. Ze kan soms echt gemeen zijn.. Wat nu? Ik weet zeker dat Ikrame hier niet is, want anders had Nouraine zich nooit zo gedragen. Zal ik toch maar een poging doen om haar op te bellen?

Ik loop terug naar mijn auto en toets Ikrame's nummer in. Ik ben benieuwd of ze gaat opnemen. Terwijl ik hoor hoe de telefoon overgaat, stop ik kauwgom in mijn mond. Even hoor ik een lange piep, fronsend kijk ik naar het scherm. Gesprek geweigerd. Dat was al te verwachten. 

Als ik een pling  hoor bekijk ik mijn meldingen. Het is een appje van Ikrame. Nieuwsgierig open ik het.

Ikrame zus (16:30): Kben met een vriendin die ik toevallig tegenkwam, haar broer is tijdje                                              geleden overleden
Ikrame zus (16:30): Kom me maar halen, ben bij Starbucks in de stad
Ikrame zus (16:31): Ik wou lopend naar huis maar tis hayeck koud bro
Ikrame zus (16:31): Ik vergeef je het dus voor een half uur doei
Ikrame zus (16:31): En schiet een beetje op want deze chick huilt alleen maar
Ikrame zus (16:31): M3ayeck awkward.

Ik laat haar op blauw staan en start de auto. Wie zou die jongen zijn die overleden is? Ik heb er helemaal niks over gehoord.. Terwijl ik weer naar de stad rijd denk ik hard na. Waarschijnlijk was het gewoon een jongen die ernstig ziek was en vervolgens overleed. Zuchtend kijk ik op mijn telefoon als ik weer een melding binnenkrijg.

Mister Biggie (16:39): check dit eens
Mister Biggie (16:39): <afbeelding>

Ik klik nieuwsgierig op de foto en zie een grote krantenkop.