Dark Future. (VOLTOOID)

59.

"Ik wil gewoon niet dat je je nog vertoont met die jongens, Charaf. Het is voor je eigen bestwil. Je zag toch hoe boos je vader werd toen je hem vertelde wat er was gebeurd?" Mijn moeder kijkt me zuchtend aan. "Maar.." "Nee, alsjeblieft. Geen gemaar meer." Onderbreekt ze me meteen. "Ik ben met die jongens fucking opgegroeid, hoe kunnen jullie dat nou van me afpakken?" Ik klem mijn kaken stevig op elkaar. "Ze hebben een slechte invloed op je, wanneer ga je dat eens verdomme begrijpen?" Ik slik als ik mijn vaders stem van achter me hoor. Die man komt ook op de meest onverwachtse momenten.

"Sorry, maar ik bepaal zelf of iets invloed heeft op me of niet. Het zijn hele normale jongens, alleen hadden die twee vandaag toevallig ruzie over bullshit." Even rolt mijn moeder met haar ogen. "Oké, weet je wat? Ga maar lekker met ze om, maar als er nog één ding gebeurd, heb je een heel groot probleem." "Serieus, Meryam?" Mijn vader kijkt haar ontstemt aan. "Ja hallo, deze jongen luistert nooit naar me. Geef hem dan ten minste één kans, zodat je hem daarna kan aanpakken wanneer je hem al gewaarschuwd hebt." Ze schenkt hem een knipoog en zet een lok achter haar oor.

"Nou, prima. Wanneer ga je trouwens terug naar school om je opleiding af te maken? Je moet volgend jaar klaar zijn om bij mij te beginnen." Ik bijt even in mijn lip en kijk hem zuchtend aan. "Ik ga maandag wel naar ze bellen. Komt goed." Hij knikt en werpt een blik op zijn telefoon als die gaat. ''Deze is belangrijk.'' Zuchtend loopt hij weg.

''Dus.. Heb je ondertussen al een vriendin of hoe zit dat?'' Ik kijk op en zie mijn moeder me nieuwsgierig aankijken. ''Er was wel een meisje, ja..'' Mompel ik. Meteen glinsteren haar ogen. ''Serieus? Hoe heet ze? Waarom heb je me dat niet eerder verteld? Damn it..'' Ze trekt een teleurgesteld gezicht.

''Ik wilde het je wel vertellen, maar ewa ja.. Het was nooit in me opgekomen.'' Ik zucht diep. ''Dat boeit mij niet. Hoe heet ze?'' Ongeduldig schopt ze op mijn scheen. ''Je bedoelt heette.'' ''Is ze dood?'' Ze kijkt me geschrokken aan. ''Wat? Nee joh.'' Ik schiet in de lach. ''Ik liet haar.. Een soort van in de steek.'' Weer voel ik een zee van spijt mij overstromen. ''Vuile klootzak.. Is ze Marokkaans?'' Ik knik. ''Ze heet Nouraine.'' Even blijft ze me aankijken. ''Prachtige naam..'' ''En een prachtige meid..'' Stem ik in. ''Als je haar echt zo knap vond, liet je haar niet in de steek.''

Ik frons mijn wenkbrauwen. ''Oké, nee grapje. Maar wil je haar terug of niet?'' Ik knik. ''Dan fixen we dat toch mattieeee. Geef me je tellie'' Ik kijk haar droog aan. ''Mama, alsjeblieft. Praat niet alsof je nog shi puber bent. En daarbij krijg je hem niet.'' Ze rolt met haar ogen. ''Tazz, dan niet toch. IKRAAAAME!'' Ik klap mijn voorhoofd en leun kreunend naar achter. ''Watser? Ik stond gewoon in de keuken mama, je hoeft echt niet zo te schreeuwen joh..'' Ikrame staat met haar armen over elkaar bij de deuropening. ''Geef me de nummer van die Nouraine.'' Haar wenkbrauwen schieten omhoog.

''Kifesh? Heb je het haar verteld?'' Ik hou mijn schouders op. ''Niet geven, alsjeblieft.'' ''Jawel, Charaf. We gaan haar hand vragen.'' Ik kijk haar fronsend aan. "We zijn 3ayeck jong, wát handvragen? En daarbij bel je dan haar ouders ofzo op, niet het meisje zelf? Wollahmeh ik begrijp je, sorry." Ze bijt in der wang en begint dan te lachen. "Touché."

"Ik-eh.. Heb wel de nummer van der broer.." Mompelt Ikrame twijfelend. "Wacht. Hoe heb jij.." "Dat doet er niet toe. Wil je het of nie?" Kapt ze mijn moeder snel af. "Hoe oud is hij?" "Weet ik veel.. 21 ofzo?" Ik snuif mijn neus en kijk Ikrame grijnzend aan. It's her turn now. "Is hij knap?" Ze haalt haar schouders op.

"Dat is dus een ja. Mohiem die bewaren we voor later. Eerst moet het goed komen met die Nour en Charaf. Maar hoe?" Ik kijk mijn moeder verbouwereerd aan. "Nee, nee, nee, nee, nee. Sorry mama, maar jij gaat je neus niet in onze zaken steken." Ik schud hevig mijn hoofd. "Aaawh wat schattig! Hoorde je die, Ikrame? 'Onze zaken', nou ik bemoei me er gewoon mee. Of je het nou wilt of niet. A als ze mij ziet zal ze flauwvallen." Ik rol met mijn ogen.

"Dat is nou precies wat ik wil vermijden." "Jonge, houd gewoon je bek en laat mama het werk doen. Jij kan niks. Je hebt zelf gezien hoe jij alles verpest." Ikrame kijkt me boos aan. Zuchtend stop ik mijn handen in mijn zakken.

"En hoe wil je het gaan fixen?" "Reken nou maar op mij, schatje. Echt, je hoeft niet bang te zijn." Ze knijpt in m'n wang. "Bang voor wat?" Weer die stem die ons keer op keer een hartaanval bezorgt. "Bang voor jou, ja?" Mijn moeder kijkt hem geërgerd aan. "Heel grappig, waar hadden jullie het over?" Hij neemt plaats op de bank en leunt achterover. "Wat ben jij een bemoeial, zeg. Laat me ook eens een keer met mijn kinderen praten, zonder jouw hoofd erbij."

"Oh.. Gisteravond wilde je niks anders, nietwaar?" Hij kijkt haar grijnzend aan. "Oh god, ik ben weg hier. Gadverdamme man." Snel loopt ze weer terug naar de keuken. "Serieus? Waarom maak je altijd zulke opmerkingen waar onze kinderen bij zijn?" Ik kijk ze met open mond aan. "Ik ga ook. 3ayeck met jullie man.." Ik sta op en loop naar de gang.

"Waar naar toe?!" Gilt m'n moeder achter mij na. "Even een rondje lopen, ben zo weer terug." Ik doe mijn schoenen aan, rits mijn jas dicht en doe mijn capuchon op. (A/N: wie dacht ook meteen aan dat oldschool liedje van Mellamel? Wollah wie dit kent is letterlijk baas. Liedje heet "ik ben een baas")

Ik stop mijn oortjes in mijn oren en loop de straat op rustige tempo uit. Het is al aan het schemeren en de wind waait aardig hard. Als ik geschreeuw hoor haal ik verbaasd het oortje uit mijn oor. Ik zie allemaal jongens schreeuwen en twee politieagenten die wegrijden. Wat is er nou weer gebeurd?

Nieuwsgierig tik ik een random jongen aan die er bij staat. "Fakka, wat is er gebeurd?" "Wejow, Charaf. Je hebt zooo iets ergs gemist, broer." Hij zet zn petje achterstevoren. "Wat dan?" Ik frons mijn wenkbrauwen. "Je weet toch die Mehdi?" "Beachboy?" Hij knik. "Hij is opgepakt als verdachte bij de zaak van die Marouane. Zijn vingerafdrukken zaten op zijn jas, broer." Mijn mond zakt open. "Saffi, bedankt, neef." Helemaal in shock keer ik weer terug naar huis.

Hoe komen in hemelsnaam zijn vingerafdrukken op zijn jas? Ík was degene die hem vermoord heeft. Als ze Mehdi hebben gepakt.. Zal ik dus de eerst volgende zijn...

---

Salam lieverdss,

Sorry voor weer een late update. Ik ben de hele week ziek geweest en het wordt met de dag erger. Daarbij heb ik ook nog eens een proefwerkweek op komst voor aanstaande maandag.

Duss voor alle meiden die hem ook hebben binnenkort hebben: succes! We kunnen het!💖💖

Kissesss,
Meryam