Dark Future. (VOLTOOID)

58.

Ik schrik op uit mijn gedachtes als ik keihard bij mijn arm word vastgepakt. Geshockeerd draai ik me om. Welke domme debiel heeft ook een gesprek met zichzelf, wanneer hij achtervolgt wordt?

---

"Dus je weet zeker dat je er helemaal niks mee te maken had?" Ik slik en schud mijn hoofd. "Wel vreemd dat je er als een haas vandoor ging, vind je niet?" De politieagent kijkt me onderzoekend aan. "Tja.. Iedereen rende weg toch? Dan blijf ik er niet als een debiel staan." Zenuwachtig trommel ik met mijn vingers op mijn broek.

"Daar heb je enigszins gelijk in.." De agent wrijft over zijn kin. "En toch vinden we je verdacht." Ik trek -zogenaamd verbaasd- mijn wenkbrauw op. "Hebben jullie überhaupt naar mijn dossier gekeken?" Er verschijnt een glimlach op zijn gezicht. "Daar is mijn collega mee bezig, jongeman. Maar vertel eens, ontstaan er vaak rellen op het pleintje?" Ik kijk hem fronsend aan.

"Als dat zo was had u het allang geweten toch? Dit was immers geen rel, maar een spontane gevecht. En als u denkt dat u op dit moment te maken heeft met een crimineel, kunt u linea direct mijn vader opbellen om uw verhaal te doen." Ik kijk hem serieus aan en ga weer rechtop zitten.

Op dit soort momenten betrap ik mezelf er op dat ik te erg op mijn vader lijk. Heel irritant.

"Wie mag uw vader dan wezen, beste Charafdien?" "Het is Charafeddine, meneer. En mijn vader is Saifeddine Benahmed. Die bekende zakenman, weet je wel?" Ik glimlach en zie hoe hij even over zijn Hitler-snor wrijft. "Benagmed? Hmm... Komt me niet echt bekend voor."

"Kan ik me bijna niet voorstellen, meneer. Die man kan in één klap er voor zorgen dat u uw baan kwijt raakt." Zijn mond veranderd in een o-vorm. "Oh.. Uhm. Nou in dat geval zal ik hem wel even Googlen." Knipoogt hij vriendelijk terwijl hij de scherm van zijn computer half naar mij toedraait.

"Zaai-wattes was zijn achternaam?" Vraagt hij me nadat hij google afbeeldingen heeft ingeschakeld. "Saifeddine Benahmed." Hij begint te tikken en meteen slaak ik een diepe zucht. "Nee, met een A... Nee geen J, meneer... Dubbel D... Weet u wat? Geef maar de toetsenbord." Ik neem de toetsenbord zuchtend over en typ vliegensvlug de naam van mijn vader in.

Meteen springen er duizenden foto's op het scherm. "Kijk eens?" Ik klik op een foto waarop hij strak in pak voor een donkerbruine scherm staat. Zijn helderblauwe ogen domineren duidelijk alles en zijn blik staat emotieloos. Zoals altijd.

"Oh, god. Ja, ik ken hem. Een hele fijne man is hij, hoor. Wat dat betreft geloof ik je verhaal dan, en wordt het een waarschuwing. Trek niet met dat soort gekken op, jongen." Hij noteert wat en staat op. "Komt goed meneer, maakt u maar geen zorgen over mij." Ik geef hem een hand en slenter zijn kantoor uit.

Dat was makkelijk.. Ik dacht dat ze wisten wie ik 'werkelijk' was. Zuchtend graai ik mijn telefoon uit mijn jaszak. Iemand moet me komen ophalen.. Ik ben te ver van huis en mijn auto staat nog bij het pleintje. Ik zucht en zoek uiteindelijk Yassine's nummer op. Met de telefoon tegen mijn oor gehouden, loop ik naar buiten.

"Hallo?" Ik hoor een uitgebreide gaap. "Jo.. Yassine. Alles goed?" Ik leun tegen een muurtje aan en vloek in mezelf als ik regendruppeltjes op de grond zie spatten. "Nee, je hebt me wakker gebeld. Wat wil je?" Ik kuch. "Sorry, man.. Kun je me misschien ophalen? Ik zit hier zonder auto." Ik hoor hem geïrriteerd mompelen. "Precies nu? Kun je niet vliegen ofzo?" Ik rol met mijn ogen.

"Luister doornroosje, het spijt me dat ik je wakker heb gemaakt van je schoonheidsslaapje, maar ik sta hier voor de focking politiebureau, omdat die egyjour Younes met Kwasi heeft gevochten." Even hoor ik gelach. "Zeg wollah ze hebben gevochten? Tfoe man, heeft niemand gefilmd ofzo? Precies als er leuke dingen gebeuren ben ik er niet bij."

"Weet ik veel, normaal filmde Armado altijd.." Ik staar naar de grond en klem mijn kiezen weer op elkaar als ik aan hem denk. Hij heeft zijn leven voor mij gegeven. Ik ga ervoor zorgen dat niemand die jongen vergeet. Hij mag niet vergeten worden.

Even blijft het stil aan de andere kant van de lijn. "Ik laat mn pa je wel ophalen. Ik moet gaan." Meteen hangt hij op. Ik lik mijn lippen en stop mijn telefoon weer terug in mijn zak. Ik kijk naar de grijze wolken die zich vormen boven me en laat de regendruppels over mijn gezicht glijden. Dit is echt zo'n Lijpe momentje. Ik graai in mijn zak om mijn oortjes te pakken en haal mijn telefoon weer tevoorschijn. Zuchtend open ik Spotify, waarna ik zijn album zoek.

Terwijl ik het komt allemaal goed  opzet, laat ik mezelf zakken op een bankje. Ik stop de dopjes in mijn oor en laat me leiden door de tekst.

''Ga je scheef is er niemand die het recht praat
En val je om is er niemand die je weg draagt
Bouw op jezelf ken de kracht die je hebt
Houd vol, ook al is het elke dag een gevecht
Is dit niet jou pad, zoek een andere weg
Zo lang in de lucht maar nu landen we echt
Alleen jij weet hoe verstandig je bent
Dus trek je er niks van aan hoe een ander je kent.''

Ik schrik op als ik getoeter hoor. Een BMW staat voor mijn neus. Langzaam gaat het raampje open. ''Ewa, stap je nog in of blijf je daar zitten?'' Ilias, de vader van Yassine, kijkt me grijnzend aan. Ik glimlach en kijk naar de persoon die naast hem zit.

''Hallo, zoon.''

Ik had het kunnen weten.

---

Mijn bitch heeft haar theorie examen gehaald, sooo congratulations xnilabb!! I'm proud of you, my dear♥♥♥

120 votes? :)

Xx Meryam