Charafeddine, een slimme en best rustige jongen die weet wat hij doet. Hij zit op het HBO en werkt keihard om zijn doelen te bereiken. Helaas ziet zijn vader dat niet in en slaat hij hem, doordat hij hem als junkie beschouwt. Maar dat weerstaat Char...
Actie, in welke vorm dan ook, leidt altijd tot een reactie. Wat je zegt, hoe je kijkt, een vergeten handdruk of een te lange stilte.
De duizenden, ogenschijnlijk zo onbeduidend dagelijkse beslissingen die je neemt, bewust of onbewust; al die zaken, stel je ze voor als boemerangs die je op je weg door de tijd de ruimte in slingert.
Stap na stap, beslissing na beslissing, ontmoeting na ontmoeting. Vele stranden niet ver van je vandaan in het zand, en worden vergeven. Anderen keren bij je terug.
Wat je treft, is net zelden door jezelf geïndiceerd. Onbewust.
Fluitend bel ik aan. Besef even; het is half 5 s'middags en ik heb nog steeds niet gegeten. Ik heb haaaayeck veel honger. De deur vliegt open en ik kom oog in oog met Sarah te staan.
"Hey." Zegt haar zachte stem. "Hoi Sarah," Beantwoord ik haar groet. "Waar is Yassine?" Ze stopt een lok achter haar oor. "Hij is met mijn moeder boodschappen gaan doen. We verwachtten je namelijk pas over twee uur." Ze zet een stap opzij om mij binnen te laten.
"Klopt, maar ik had toch niks te doen dus kwam ik maar gewoon langs." Ze knikt dan en glimlacht. "Ga zitten, ik moet even nog wat doen boven. Als je wat wilt eten of drinken, de keuken is van jou!" Ik knik en bedank haar, waarna ik mijn ogen naar beneden laat rollen.
Een donkerblauw jurkje tot over haar knieën omringt haar heupen. Ze draagt witte enkelsokken wat een schattig beeld geeft en haar stijle haren hangt als een gordijn langs haar rug.
Ze ziet er verdomd goed uit..
Ik kijk snel weg als ik me realiseer dat ik naar het lichaam van het zusje van mijn beste vriend kijk, en plof neer op de grote bank.
Ik staar naar de klok. Ik hoor getik. Elke tik van de klok brengt ons verder in de toekomst. Zuchtend wend ik mijn blik af naar de grond. Een toekomst in mijn eentje..
Verveeld pak ik mijn telefoon. Ik scrol een beetje door instagram en kom plotseling een foto van Ikrame tegen. Had ze mij niet overal op geblokt? Dan is ze het vergeten hier nog te doen.
Ik bekijk de foto en voel mijn hart een tel overslaan. Het is een foto van mij en haar toen we net geboren waren.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Ik voel een brok in mijn keel als ik zie dat ze in het onderschrift een gebroken hart heeft neergezet. Ik blijf kijken naar de fel blauwe ogen die ik toen al had. "Hey Chaffo.." Fluister ik zacht. Ik realiseer me gewoon niet dat ik dat was.
Zo een klein, onschuldig baby'tje. Met daarnaast zijn zusje die half dood ligt. Ik grinnik even om de houding van Ikrame. Toen al deed ze de duckface.
Ik schraap mijn keel en neem een screenshot, waarna ik mijn telefoon weer in mijn zak stop als ik mijn maag hoor knorren. Zal ik wat te eten pakken? Ik voel schaamde omhoog komen wanneer ik me realiseer dat dit niet eens mijn eigen huis is.
Hoe haal ik het dan in mijn hoofd om iets te willen pakken?
Een enorme tweestrijd speelt zich af in mijn hoofd. Diep zuchtend sta ik op en slenter ik naar de keuken. Ik staar naar een schaaltje met koekjes en pak er meteen twee, die ik in mijn mond prop. Vervolgens vul ik een glas met water, en ook die giet ik in mijn maag.
"Ik lijk wel een zwerver.." Mompel ik binnensmonds, en schrik als ik hard iets hoor vallen van boven. Meteen ren ik als een gek de trappen op. "SARAH?" Ik kom hijgend haar kamer binnen.
"Het gaat goed hoor. Help me alleen even mee als je wilt." Grinnikt ze, en wijst naar de boekenkast die omgevallen is. Ik schud lachend mijn hoofd en loop naar haar toe, waarna ik de kast help optillen.
Wanneer hij eenmaal weer recht staat, kijk ik haar diep in de ogen aan. Even lijkt de tijd stil te staan. Het enige wat ik hoor is hoe we ademen. Mijn blik glijdt naar haar lippen en even twijfel ik. Zal ik het doen?
Langzaam leun ik naar voren om haar te kussen.
Ze slaat haar armen om mijn nek heen en gaat er helemaal in mee. Na een tijdje glijdt mijn tong haar mond binnen, en vervolgens maken ook mijn handen een weg naar haar kont. Ik knijp er zachtjes in en voel hoe ze tegen mijn lippen aangrijnst.
Ze duwt me op haar bed en gaat op mijn schoot zitten, waarna ze met haar handen door mijn haar begint te woelen. "Je bent knap." Fluistert ze enkel in mijn oor, en snoert daarna mijn mond dicht, door haar lippen weer op de mijne te plaatsen.
Dit voelt goed.
Maar zo verkeerd.
Waar in hemels naam ben ik eigenlijk mee bezig?!
"WAT DA FACK ZIJN JULLIE AAN HET DOEN?!" Geschrokken laat ik Sarah los. Ik draai me langzaam om, en kijk Yassine aan, die me vol woede aankijkt.
Yeah, I'm fucked.
---
Hhhhhhhh hadden jullie dit kunnen verwachten? Ja of nee?
Ach ach ach, Charafje toch.. Zeg je eerlijk, ben echt bang in zijn plaats😂
Mohieeeeem vergeet geen stem en reactie achter te laten.
Bij de 80 stemmen komt er een nieuw hoofdstuk online!
