AIN'T THE SAME

"Ik moet je nog één ding zeggen.."

*Alexandra POV*

"Sean! Echt waar joh! Aan jou heb ik ook niet echt veel hoor.." zucht ik eens waarop ik hem lichtjes achter me hoor lachen.

Ik had Sean gevraagd om even bij me thuis langs te komen nu het toch de avond is voor we morgen vertrekken richting Zwitserland en ik nog wel wat hulp kon gebruiken met het uitzieken van de kleren die ik mee zou nemen.

"Leg je GSM nu even weg en help me wat" probeer ik nog eens zijn aandacht te krijgen als ik me naar hem omdraai en zie dat hij lang uitgestrekt op mijn bed ligt met zijn gezicht nog steeds fel gefocust op zijn mobieltje.

"Het maakt toch niet uit wat je meeneemt, je hoeft daar heus geen modeshow te gaan lopen hoor" probeert hij makkelijk van me af te komen. "Gooi gewoon wat warms in je koffer en dan komt het wel in orde daar" voegt hij er nog snel aan toe als hij druk wat begint te typen.

"Wat is er zelfs zó belangrijk op dat stomme schermpje dat ik hier alle moeite van de wereld moet gaan doen om een beetje aandacht van jou te kunnen krijgen?" Vraag ik hem dan maar als hij een grinnikt met iets dat op zijn GSM verschijnt.

"Gewoon, niets belangrijks.." mompelt hij snel waarop hij druk verder gaat met typen waardoor hij niet opmerkt dat ik naar hem toegeslopen kom.

"Oh my god! Sean! Zit je nu serieus bezig op Tinder!" Roep ik zowat in shock uit nu ik tot naast hem ben kunnen stappen zonder dat hij iets opmerkte en ik zicht heb op zijn GSM.

"What the fuck! Waarom zit je op m'n GSM te kijken?" Roept hij al even geschrokken als mij uit als hij zijn mobieltje meteen wegsteekt en recht springt uit mijn bed. "Alsjeblieft zeg niets tegen de rest!" Smeekt hij me meteen terwijl je gewoonweg in zijn ogen ziet dat hij bang is.

"Sean rustig! Maak je geen zorgen, ik zwijg wel.." stel ik hem gerust als ik alweer meteen richting mijn kleerkast loop.

"Belooft hè! Want als Ryan of Kian of zo hierachter komen maken ze mij weer belachelijk en lachen ze me voor eeuwig uit.." is hij nu al helemaal gestrest.

"Je kent me toch?" Vraag ik hem waarop hij eens stilletjes knikt. "Dan weet je dat geheimen veilig zijn bij mij, toch?" Herinner ik hem er aan dat ik een expert ben in geheimen van anderen bewaren.

"Ja, dat is waar.. Dankje" wordt het na die zin nu wel compleet awkward stil.

"Ik hoop wel maar voor jou dat dat meisje de moeite waard is, want als ik eerlijk ben vind ik dit maar wat zielig van je hoor.." deel ik hem mee als ik in de spiegel van mijn kast zie dat hij naar me zit te staren. "Jij kan toch makkelijk genoeg gewoon een meisje vinden zonder de hulp van zo'n stomme app?" Snap ik eigenlijk echt niet wat hem bezielt om plots Tinder te gaan gebruiken.

"Ik zweer het je, dit meisje is echt speciaal.." is het blijkbaar al zo ver gekomen dat hij dat soort cliché zinnetjes gaat lopen uitspreken.

"Heel goed voor je, maar nu leg je die GSM even weg en ga je mij helpen!" Beveel ik hem zowat waarop hij eens met zijn ogen draait. 

"Oké, oké, het is al goed" gehoorzaamt hij me verrassend genoeg waarop hij naar me toe komt gelopen. "Deze moet je echt sowieso meenemen! Die is lekker warm voor in de avond in het huisje te zitten.." Helpt hij me dan ook meteen als hij m'n wit joggingpak uit mijn kast haalt.