Mga Kuwento ni Lola Basya

Kuwento ni Lola Basya #41 - Talaan ni Aling (4)

Talaan ni Aling || Kabanata apat: Istorya sa Kabit

"Salamat sa Ginoo na abot na jud ta ninyo." Hindi ko na lang pinansin si kuya at dumiritso ako sa cottage namin dahil mahaba-haba rin pala ang byahe namin. Nakakapagod. Kaya diritso salampak ako sa malambot na upoan dito at nilagay ang bag ko sa bakanteng lamesita.

"Unsa mana si bunso oieh. Tabang diria arang ka tapolan jud ana niya oieh!" Gigil na ika ni kuya sa akin hindi ko na lamang siya pinansin at pinikit ang aking mga mata habang sariwang nilalanghap ang hangin at namamayani ang tunog ng bawat hampas ng alon sa karagatan. Kasabay ng pagpapakain ko sa antok ang siyang pagkarinig ko sa buntong-hininga ni kuya.

-----

"Bunso! Mata na diraa kay imuhang laway nagtabisay na!" Agad akong naalimpungatan sa sigaw ni erpat kaya wala sa huwisyo akong napabangon sa hinihigaan ko.

"Hahahahahahaha! Ang laughtrip ng mukha ni bunso." Sinaman ko na lang ng tingin si kuya at pinagtawanan na rin dahil isang...

"Kamong duha ali mo diri kay magsugba ta ug isda para sudanon nato." Malakasang sapok ang na abot nilang dalawa kay ermat buti nga sa kanila.

"Adto lang ko dito dapit sa dalampasigan," pagpapahiwatig ko sa kanila tumango lang silang apat bilang sagot. Marahil ayaw nila akong patulongin dahil wala rin naman akong alam sa pagluluto.

Mapapansin ang pag-aagaw ng dilim sa kalangitan, mas lumamig na rin ang hampas ng hangin, at mas malakas ang tinig ng dalampasigan kumpara kanina kaya umupo na lang ako sa puting buhangin upang matiwasay na maalibot ang paningin ko sa ganda ng tanawin.

"Malooy ka sa akoa, ikaw na lang akoang gimahal, Bert. Ayaw intawon ko biyae." Napalingon ako sa hindi kalayuan dahil sa isang tinig na kapansi-pansin buti na lang hindi masyadong maraming tao ang kinaroroonan namin.

"Unsa man intawon ka, Rica. Naa nag hulat sila sa akoa didtoa unta humanon na nato ang atong sala dinhi." Walang awa niyang pinabayaan ang babaeng habang may mga butil ng luha ang umaagos sa mata at 'di mawari ang itsura niya.

Hindi naman ako manhid upang hindi makadama man lang ng awa sa kanya kaya minabuti kong puntahan siya upang kahit papaano mapagaan ang damdamin niya. Sa paglapit ko sa kanya nanatili parin siyang nakayuko habang humihikbi.

"Miss, panyo diay owh." Pag-aalok ko sa kanya buti na lang pala at hindi pa ako nakakabihis at may panyo ako sa bulsa ko. Napaangat naman siyang ng paningin habang may pagtataka sa mga mata niya.

"Wala ba na nagamit naku. Imuha na lang na mura man gud ug need nimo na karon," nakangiti kong ika. Wala namang isang segundo kinuha niya ito sa kamay ko at pinunas sa mga luha niya na patuloy pa rin sa pag-agos.

"Siguro. Nakitan na nimo ang eksena ganina si Bert diay tong laki ganina nga akoang ka-argumento uyab me pero minyo siya. Hayts." Dahil sa narinig ko ay hindi ko maiwasang mapangiwi dahil sa hindi malamang dahilan galit ako sa mga kabit.

"Kabalo ko hugaw naku kaayo kay ning patol ko masking kabalo ko na minyo siya, nga naa ko'y pamilya nga maguba, ug anak pud ko kabalo ko kung unsa pamati kung ang haligi sa balay ka magbinoang." Sa patuloy na pag-uusap niya sa akin at siya rin tulo ng mga luha niya. Hindi na lang ako nagsalita at hinayaan siyang ilabas lahat na poot niya sa buhay.

"Pasayloa ko iha huh kanang sa imuha naku na gawas ang tanan sakit naman gayud kaayo dili naku kaya." Kahit nakangiti siya may bahid parin ito ng lungkot.

"Okey lang naman po busa igawas lang kay andam ko na maniminaw kanimo," sagot ko na lamang sa kanya.

"Duha na me katuig nag-uban ni Bert sa duha katuig wala naku paminaw ang mga komento nila sa akoa apan pagkauban naku si Bert mura jug ko ug gibayaw." Sa bawat pagbitaw niya ng mga salita habang tinatanaw ang nakaraan ay doon ko lang napagtanto na ang kuwento ng isang kabit na kahit madumi kailangan pa rin natin pakinggan.

"Wala man me anak pero dili na balakid para higugmaon ko ni Bert siya usa ka laki nga grabe kaayo mag tyaga sa usa ka baye. Oo, minyo siya pero ana siya ka naku nga iyahang asawa kay sigeg trabaho ug walay panahon sa ilaha." Patuloy parin siya sa pagpupunas ng kanyang luha habang nag-kukuwento. "Kato ganina ning uli iyahang duha ka anak gikan London ug busa niya nagadako iyaha mga anak maong dapat na niya itama ang iyahang sala." Kaya pala may kasamang babae yung Bert tsaka dalawang lalaki na medyo ka-age ko.

"Daghan salamat kay masking estranghero ko pero sa akoa ka nag-open-up busa, Miss gwapa ka ayaw sayanga na sa usa ka laki nga minyo na. You deserve much better than that." Napangiti naman siya sa sinabi ko kahit pa mugto na ang kanyang mga mata hindi ko tuloy alam kung swabe lang ba yung atake ko sa atmospera ngayong gabi.

"Pasayloa jud kay nahago ka ug paminaw sa akoang drama sa kinabuhi. Wala ihh gihigugma naku ang tawo nga mali kaayo karon mao na siguro ning gaba ka naku nga mabayaan ko nag-inusara kay masking akong pamilya gitakwil pud ko nila kay hugaw na kaayo ko." Ang saklap kapag ganun na sa oras kailangan mo ng bahay ang siya rin pagsirado nila sayo.

"Masking ako man pud wala naku kaila sa akoang kaugalingon kay hukaw pa ko sa tanan hukaw. Gikapoy naku! Wala naku kasabot! Nganong na inani ko." Paulit-ulit niya yang sinisigaw na tila ba nais niyang wakasan ang buhay niya habang ang mga tao naman na mapupunta sa gawi namin ihh napapalingon sabay tingin ng may halong pagkwekwestyon.

Yakap. Isang maghigpit na yakap ang nagpatigil sa kanya wala rin naman akong masabi sa kanya sapagkat masyadong mapanakit ang tadhana sa kanya na kahit gamot hindi magiging sapat ito. Buti na lang yumakap din siya sa akin babalik habang patuloy ang pag-iyak at pagmamakaawa na sana kunin na siya ng mundo. Hinagot ko na lang ang kanyang likuran para huminahon siya.

"Sorry jud kaayo at tsaka salamat una na diay ko." Tumango na lang ako bilang tugon dahil basang-basa ang aking damit sa luha niya. Hindi ko man alam kung saan siya dadalhin na kanyang mga paa ngunit sana maging okay siya balang araw.

-----
Kabanata apat:

Sa pag-abot namo dinhi sa resort naa ko naistorya na usa siya ka kabit busa ingnon man sa uban tawo nga hugaw ang mga pareho niya dili nato ni pangunahan kay usa't-usa sa ilaha naay mga rason ug istorya nga kinahanglan paminawon. Wala man ta kabalo nganong nain-ana sila maong dapat hinay-hinayon nato ang mga istorya nga atoang ginapagawas.

Aling.