Odcięta od świata dziewczyna przez przypadek dowiaduje się, kim jest chłopak zza płotu, przed którym jej rodzice tak usilnie próbowali ją chronić. Spowita w problemy swoich rodzin dwójka, która dzieli wspólne zainteresowania.
Ciekawość to pierwszy...
Sunyi tylko przy pomocy starszego chłopaka zdołała wrócić do domu na czas, chociaż i to nie umknęło uwadze jej ojcu. Jakoś się tym nie przejmowała, w końcu mieli gości w domu i nie mógł jej nic zrobić, od teraz nie mógł.
Cieszyła się, że ma zapewnioną jakąś ochronę w postaci chłopaka. Pseudo nowego narzeczonego.
W końcu po obiecanym czasie, który teraz wydawał się taki okropny, mogła go poznać.
Dziewczyna przetarła swoje spuchnięte policzki i założyła sztuczny uśmiech, po czym weszła do wielkiej gościnnej jadalni.
Przy stole siedział starszy mężczyzna rozmawiający z matką Sunyi, wydawało się, że bardzo dobrze się dogadują. Tuż obok niego znajdował się wysoki i lepszej postury chłopak. Wyglądał na młodszego, niż się spodziewała, szczerze przypuszczała, że wydadzą ją za chłopaka po 30-stce.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Kim Jongin.
- Hm? - Sunyi dopiero po chwili usłyszała, jak starszy się przedstawia - Ah, przepraszam... - zakłopotała się - Ahn Sunyi.
Jego dłonie delikatnie ujęły jej rączkę i potrząsnęły, po czym usiadł z powrotem na swoje miejsce.
Mimo że Sunyi nie patrzyła głównie na wygląd, to mężczyzna naprawdę przykuwał jej uwagę. Wyglądał jak portret, bardzo przyjemnie dla oka.
Tylko tyle, nie budził w niej żadnych innych emocji, przynajmniej nie przez jego zewnętrzna cześć.
Kolacja wyglądała tak jak zwykle, pełno potraw i mało miejsca na zamieszczenie, chociaż połowy z nich. Drobne śmiechy i spojrzenia dwójki, która w dzień pełnoletniości Sunyi, miała zostać postawiona na ołtarzu.
I chociaż wszystko wyglądało z zewnątrz tak dobrze, tego wieczoru dziewczyna nadal płakała wewnętrznie. Nawet po rozmowie z Lay'em; chłopakiem, którego spotkała dzisiejszego wieczoru, nie mogła tego odpuścić.
- Powinnaś odprowadzić Jongin po rezydencji, skarbie. Pokaż mu również jego pokój, jak będziecie na piętrze. - jej ojciec uśmiechnął się chciwie.
W jego sercu hulały pieniądze i cały dobytek, za jaki ją sprzedał.
Ohydny, szeroki uśmiech.
Sunyi lekko się kiwnęła głową i wstała, czekając na mężczyznę, który po chwili do niej dołączył. Chodzili po wielkim niczym pałac domu.
Tu gdzie Baekhyun sprytnie okradł jej rodzinę i gdzie zniszczył jej zaufanie.
Aż śmiech uwierzyć, że znalazł biuro z taką łatwością.
