MY PERSLAB: High School Love Story - REVAMP!

82. The Truth...

82. The Truth...

Ylleina's POV

What you don't know would hurt you. No, it will still hurt you tho they lie.

Hindi ko alam kung magpapasalamat ako na pumunta ako at nalaman ko ang tunay na kalagayan ni Gian o mas mamamatay lang ako ngayong nakita ko na siya.

Pagkadating namin sa hospital. Hinawakan ako ng Mama niya at dinala ako dito sa kwarto kung saan nakita kong nakaratay ang isang lalaking sobrang payat at halos di ko na makilala... tumanda siya ng ilang taon sa itsura niya ngayon, at nararamdaman ko ang bawat daing na nakamarka sa mukha niya--Si Gian.

Hindi ako makahinga ng mga sandaling iyon, gusto kong bawiin lahat ng masasakit na salitang nasabi ko sa kanya dahil wala akong alam sa kalagayan niya, hindi niya pinaalam sa akin ang pinagdadaanan niya.

"He has a leukemia. Stage 4." binasag ng Mama niya ang katahimikan sa pagitan namin.

"Two years ago ng malaman namin yun. I already separated from Gian that time, Carlo's father. But when Paulo and I knew about Carlos' we decided to be as one again for him. We went to States, we seek help for the doctors their. He lost connections to you because we are so busy finding a way for him to recover. After two years, the cancer was gone but he needs to continue the medication."

Hindi ko alam kung may mukha pa akong ihaharap sa Mama niya matapos ang lahat ng masasakit na salitang nasabi ko sa anak niya. I felt the pain, but I knew that the pain I'm feeling right now can't compare to the mother's pain.

"Sabi niya sa akin, "Ma, kailangan nating bumalik.. Ylleina's waiting for me." All this time ikaw lang ang minahal niya... at ikaw ang nasa isip niya. So when we got back, ikaw agad ang hinanap niya. He's willing pa nga sabi niya to win your heart."

"As a mother, ayoko sana... pero a part of me wants to see my child happy so I supprted him para maging kayo. Binigay ko lahat ng luho niya para maging masaya siya... but the week before ka mo siya sagutin... naalala mo yung surprise niya sayo? He had an attack before it. Pero di siya nagpapigil... sabi niya aftershock daw iyon."

"But we know na walang aftershock ang mga sakit. And cancer can still came back. Naging active ulit ang mga cancer cells niya... because, he stop his medication. Ayaw daw niyang makita mo kung gaano ka-weird ang side effects nun."

Patuloy lang sa pag-iyak yung Mama niya at pati ako hindi ko kinakaya ang mga nangyayari...

"Sabi niya, "Ma, I can't continue it. Baka makalimutan ko si Aein." He is so afraid of losing his memories he had with you kaya ayaw daw niyang maggamot. At mas naging malala ang kondisyon niya, nag-chemo kami ulit kaya nagpakalbo siya."

Andami-daming sinabi sa akin ng Mama niya... mas matindi pa ito sa information overload dahil at the same time nasasaktan ako... ang puso ko.

Akala ko napakamatino kong girlfriend. Akala ko pinakita ko na kugn gaano ko siya kamahal... mas mahal parin niya ako.

"Ayaw niyang malaman ang katotohanan, we hide it. We find ways to hide it from you... ayaw ka niyang masaktan dahil hindi na siya magtatagal and last resort of saving you from that pain is causing you a pain that will cause you to be angry at him. That's why he broke up with you."

"And now that you know his story... it's okay if you'll leave him."

"No, Maam. Hindi ko po magagawa yun kay Giancarlo. I chose to stay. Hindi po ako aalis sa tabi niya. Hayaan niyo po ako na mahalin ko siya..."

"Mahal mo parin ang anak ko after all--"

"Opo, Tita! Mahal ko parin po siya. Sorry po kung pinagdudahan ko ang pag-ibig niya sa akin, Sorry po sa bawat salitang lumabas sa bibig ko na nakasakit ng puso niya at ng puso niyo... ngayon po, hayaan niyo naman po na ipakita ko kung gaano ko siya kamahal. Pakiusap po."

Niyakap ako ng Mama niya at nagpasalamat ito sa akin. No, I should thank her for bringin me to his son.

*

After naming magyakapan ni Tita sa loob ng kwarto ay nakita kong paparating si Paulo at nnag-usap kami sa may cafeteria.

"So, eto pala angg rason kumbakit?" ang paunang sabi ko, "Kaya pala nililigawan mo ako... dinidivert mo ang feelings ko."

"Sorry, Dangshin. Pakiusap sa akin ni Gian yun e. Na alagaan ka, para kahit wala na siya parang kasama mo parin siya. Kaso..."

"Kaso nahihirapan ka kasi hindi naman ako ang mahal mo at si Ashley yun, tama?"

Yumuko lang ito at hinawakan ko ang kamay niya.

"You don't have to fulfill Gian's duty. Hindi naman kasi magbaabgo ang katotohanang siya at siya lang ang mahal ko. What you need to do is to follow Ashley. Ikaw lang ang makakapagbuo sa kanya muli... wag mo kong alalahanin."

"But--"

"No buts, Paulo. Do what I said. Do what you reall want to do."

I gave him an assuring smile para mawala ang mga guilt sa puso niya.

Ewan ko ba, sa gantong mga eksena dapat nagagalit ako dahil naglihim sila. Dapat naiinis ako... pero  choosing to love and to forgive is what I am choosing right now.

"Mahal mo talaga ang kapatid ko..."

"Oo. Mahal na mahal."

*****

Oha! :( Sorry na po. Sabi nga ni Ylleina, Choose to love and forgive. Patawarin niyo ko! Ganto talaga yung plot nung kwento. :(( <///3

 

Woooow! Akalain mong nagreach ng 15k to? :))) <3

~JCforever