"ရန်ကျင့် လောလောဆယ် တပတ်လောက် ငါ့ကို အချိန်ပေး.. ငါကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ကိစ္စလေးရှင်းစရာရှိလို့" မည်းမှောင်သွားသော ရန်ကျင့်မျက်နှာကို လျစ်လျှူရှုပြီး Laptop တလုံးရွေးကာ ကျောင်းကို မှီတဲ့အချိန်တက်ဖို့ လုပ်ရသည် .. ကားပေါ်က ဆင်းပြေးဖို့ အလျင်လိုနေသော သူ့ကို ရန်ကျင့်က လက်ဆွဲပြန်ထိုင်ခိုင်းပြီး
"လေ့ ခဏ"
"ရော့ .. မင်းအတွက် "
"ဒီဖုန်းထဲမှာ ငါ့contact မှတ်ထားတယ် ..
မင်းက အဖြူ ... ငါကအနက်ရောင်"
သူ့ဖုန်း အနက်ရောင်လေးကို မြှောက်ပြကာ ..
"လေ့ရဲ့ Emergency Number က ကိုယ့်နံပါတ်ပဲ
power ခလုတ်ကို ကြာကြာဖိပြီး အနီoption ရွေးလိုက်တာနဲ့ ကိုယ့်ဆီ ဖုန်းခေါ်ပေးလိမ့်မယ်"
ဟုန်လေ့မျက်နှာမှာ အံဩရိပ်လေး ဖြတ်ပြေးသွားသည် .. သူအဲ့လောက်တောင် ငါ့ကို ယုံလား .. သူ့ကိုတောင် ဘာမှတောင် လုပ်မပေးရသေးဘူး.. Laptop တလုံးနဲ့ စျေးကြီးတဲ့ ဖုန်းကို သူ့ကိုပေးလိုက်ပြီ။ ခင်တာသိပ်မကြာသေးတဲ့ တစိမ်းတယောက်ကိုလေ ...
"အားကျင့် မင်းငါ့ကို အဲ့ဒီလောက်တောင် ယုံသလား
ငါလိမ်သွားရင် ဒါမှမဟုတ် မင်းထင်နေသလို ငါကတိပေးခဲ့သလို .. မင်းအလုပ်မှာ တကယ်တမ်းမစွမ်းဆောင်နိုင်ခဲ့ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ "
'ဟား ... အားကျင့်တဲ့လား' ရန်ကျင့် အပျော်လွန်နေတဲ့ မျက်လုံးတွေနဲ့ ဟုန်လေ့လည်ပင်းကို ရုတ်တရက် လှမ်းဖက်လိုက်ပြီး
"လေ့ ငါ မင်းကိုယုံတယ် .. " အလေးအနက် ပြောလိုက်သည် .. လေ့ မင်းကို ယုံတာထက်ပိုတဲ့ အကြောင်းကိုတော့ ငါနောက်မှ ပြောပြတော့မယ် ..
ရင်ခွင်ထဲ ရောက်လာသော ဟုန်လေ့ကိုယ်ကို ခဏတင်းခနဲ ညှစ်လိုက်ကာ ပြန်လွှတ်ပေးလိုက်သည် ..
ဟုန်လေ့ ရုတ်တရက်မို့ တချက်တောင့်တင်းသွားကာ ဘာမှမပြောတော့ပဲ တခါးဖွင့်၍ ဆင်းသွားပြီးမှ ပြန်လှည့်လာကာ
မှန်ချခိုင်းရင်း ..
"အားကျင့် .. မင်းလည်း ကျောင်းတက်ဦး .. ဒီနှစ်ထပ်ကျရင် ကျောင်းက ထွက်ရတော့မယ်လို့ ကြားတယ် .. မနက်ဖြန် ငါ့ကိုလာကြို ကျောင်းတူတူသွားမယ်" ပြောပြီး မပြေးရုံတမယ် လှည့်ထွက်သွားလေသည်
YOU ARE READING
The Stranger I love (System)
General Fictionလမ်းမကြီးပေါ်မှာ ကောင်လေးတယောက်က သွေအိုင်ထဲလဲနေသော အသက်မဲ့နေသောခန္ဓာကိုယ်ကို ထွေးပိုက်လျှက် သွေးရူးသွေးတန်းအော်ဟစ်နေသည် ... Qing Yan: "ဖေးရဲ့ မင်းထပါဦး .. ဖေးရဲ့ သတိထားပါဦး မင်း အရမ်းရက်စက်တာပဲ .. ပြောတော့ ငါ့ကို မင်းရဲ့အချိန်တွေ ပေးမယ်ဆို .. ဒီ...
