Bu, bir var oluşun aynı zamanda da yok oluşun hikâyesi... Bu, benim gibilerin korkunç ama gerçek hikâyesi... Bizler var olurken yok oluyorduk. Yok olurken de tekrar var oluyorduk hiç usanmadan...
Hayır, kelimesinin anlamını bilerek büyüdüm ben. Hayı...
Finalden önceki son bölüm 🥰💜Finalde görüşmek dileğiyle.
Herkese çok teşekkür ederim. Yazmak istediğim çok şey var, ama artık sözün bittiği yerdeyiz. Bazı Hatalar Affedilmez'in keşkelerle dolu hikayesinin iyi ki dediğimiz olaylara yerini bıraktığı alternatif hikayem Bilge'yi de en kısa zamanda yazmayı planlıyorum🥰
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Artık sekiz aylık olan Umut bebek, annesinin sesini duyunca sevinçle hareket etmeye başladı.
"Bu çocuk da tam anneci oldu çıktı."
Mehmet Ali dedeye gülümseyen Bilge "Henüz çok küçük olduğu için normal değil mi dede?" diye sordu. Sürekli hareket ettiği için zapt etmekte zorlandığı küçük torununu, annesine veren yaşlı adam memnuniyetsiz bir yüzle "Vaktiyle Sevgi de çok küçüktü. Buna rağmen kızım en çok bana düşkündü," dedi.
"Dede ne diyor oğlum? En çok onu değil de anneyi sevdiğin için kıskanmış mı yoksa?"
Annesinin yanağını öpmeye çalışan Umut bir anda kendini geriye doğru bırakıp "Meme," diye bağırdı anda Mehmet Ali dede, gülmemek için kendini zor tuttu.
"Biz gidip karnımızı doyuralım dedesi."
Mehmet Ali dede, kucağında oğlu ile birlikte merdivenlere doğru yürüyen Bilge'nin duyamayacağı bir sesle duruma ilişkin fikrini beyan etti.
"Tipi annesine benzese de arsızlıkta kesinlikle babasının kopyası olmuş bu çocuk."
Dedesine sessizce yaklaşan Sevgi "Ben kimin kopyasıyım dede?" diye sorunca yaşlı adam anında kollarını açtı.
"Sen her şeyinle benim kopyamsın güzel torunum. Deden gibi akıllısın. Saçların, kaşların dedenin ki gibi siyah, benimkilerin şimdi beyaz olduklarına bakma sen. Eskiden saçlarım simsiyahtı ve senin saçların, kaşların, gözlerin çok güzel çocuğum. Hep senin gibi bir kızım olmasını isterdim."
Duyduklarından memnun olan Sevgi "Ben en çok seni seviyorum, onun için de sana benziyorum. Umut da en çok annemi seviyor diye ona benziyor değil mi dede?" diyerek yaşlı adamı öptü.
"Aynen öyle akıllı kızım."
Yaşlı adamın gözlerinin içine bakan Sevgi, bir süre baktıktan sonra "Biliyor musun dede, ben de hep senin gibi bir dedem olsun isterdim," dediği anda Mehmet Ali Güven mutlulukla güldü.
"Hangi ara bunları düşündün acaba?"
"Annemin karnındayken düşündüm, ama o zaman sen beni duymuyordun."
"Senin mantığına bayılıyorum."
Karşılıksız saf bir sevgiyle dedesini öpen Sevgi "Ben de senin mantığına bayılıyorum dede," dedi. Dedesi ve kızının konuşmasını gülümseyerek dinleyen Çınar "Sizi gidi mantık abideleri sizi görüyorum ki yine birbirinizi övmeye başlamışsınız," dedikten sonra karısının yanına gitmek için salondan çıkmaya hazırlandı.
