POV Madison
Ik liep naar beneden. Alleen mijn moeder was al beneden. “Waar kwam jij vannacht zo laat vandaan?” Vroeg ze. “Van stappen?” Zei ik op een toon van dat-wist-je-toch? “Jason was om half 4 thuis en jij pas om half 6. Dus eigenlijk kwam je pas in de ochtend thuis.” Ik haalde mijn schouders op. “Gewoon nog even met Troy wezen chillen.” Ze zuchtte “Ik wil niet dat je zo laat terug komt, alleen al helemaal niet”
Ik rolde met mijn ogen “Ja, tuurlijk, zal wel” Het boeide me niet zo veel wat ze zei, ik had gister en vannacht een geweldige tijd met Troy gehad.
Jason kwam naar beneden met een vermoeid hoofd. Hij keek mij aan en schudde grijnzend zijn hoofd. Ik lachte en plofte daarna op de bank en zette de televisie aan.
Toen mijn moeder eindelijk weg was keek Jason mij meteen aan. “Dus… Jij en Troy” Ik begon te lachen. “Misschien” Hij keek me aan met een neutrale blik. “Jij en Troy verdwijnen toevallig tegelijk nadat jullie in de club stonden te zoenen. En zelfs nadat je eerder weg was uit de club kwam je nog later thuis dan ik” Ik begon te lachen.
~*~
“Madison?” Ik deed mijn koptelefoon af en keek naar Xander die naast mijn bed stond. “Waarom ben je op zondagmiddag op je bed, niks aan het doen? In plaats van naar buiten ofzo?” Ik haalde mijn schouders op. “Ga naar buiten joh!”
Ik legde mijn Ipod weg en trok mijn Allstars aan. Eenmaal buiten voelde ik de warmte om me heen en de zon die op mijn schouders scheen. Ik liep buiten wat rond en bij het voetbalveldje zag ik Jason, Brandon en wat andere uit hen team, onder andere Troy, en wat meiden uit mijn oude voetbalteam en mensen van school, voetballen.
Ik ging op het bankje naast het veld zitten en keek naar de wedstrijd die ze aan het houden waren. Ik wilde zo graag meedoen en moest me echt inhouden niet erin te springen. Ik keek naar het mini litteken op mijn knie. “Hey” Ik keek op en zag Liz naast me staan. “Hi” Ik glimlachte klein en keek weer naar het partijtje.
“Ik zag het staan in een roddelblad, over je blessure” Zei ze. Ik zuchtte. “Ik wil het er liever niet over hebben” Het was al deprimerend genoeg om hier naast de kant te zitten. Ze knikte. “Snap ik wel” Er viel een ongemakkelijke stilte. Ook mensen uit het veld keken naar ons af en toe. Ik en Liz hadden nog niet echt gepraat sinds ik naar LA ben gegaan.
Ze kwam naast me zitten. “Dus… vertel me alles over jou en Troy, ik zag jullie gisteren wel in de club” Ik lachte en draaide me naar haar. “Oké, ik lag dus thuis op de bank, en het was die ochtend net uitgegaan met mijn vriend en ik had ook net weer last van mijn knie en moest die operatie. Ik belde Jason op want ik moest opgevrolijkt worden en Troy was opeens bij hem en kwam dus mee…”
Ik vertelde haar alles over hoe het de afgelopen tijd met Troy ging, alles, ook over gisteren. Ze glimlachte en toen keken we beide naar beneden. “Madison…” Begon ze zacht
“Liz, laat maar, ik heb geen meer in ruzie en ik kan een vriendin hier goed gebruiken, met wie moet ik anders over jongens praten.” Ze glimlachte en gaf me een knuffel. “Zullen we zo met zijn alle pizza gaan eten?!” Riep ze zodat iedereen het hoorde. De bal werd stil gelegd en iedereen riep in koor een harde Ja.
Met zijn alle liepen we naar de pizzeria. De jongens liepen eerst voorop en waren in een discussie. Opeens kwamen ze bij ons lopen. Troy kwam naast me lopen en keek me aan. We liepen langzaam aan achteraan.
Hij pakte mijn hand en stopte met lopen. “Madison… Gisteren was geweldig…” begon hij. “Maar ik moet je iets vragen… wil je mijn vriendin zijn?” Ik duwde mijn lippen op de zijne. Langzaam vroeg zijn tong om toegang. Die gaf ik maar al te graag.
Iedereen begon te joelen. Ik liet Troy langzaam los en keek hem aan. Hij glimlachte en hand in hand liepen we naar de rest. Ik keek naar Liz die me grijnzend aan keek.
Eenmaal in de pizzeria hadden we de grootste lol. In mijn ooghoek zag ik Morgan met Maddi en Noah binnen komen. “Troy, nu je met Madison heb, zou ik haar maar vast ten huwelijk vragen en haar voor altijd bij je houden” Zei Jason. “Anders is dat je lot” Zei hij erachteraan. Hij wees naar Noah die Maddi rustig probeerde te krijgen, die jengelend in zijn armen lag.
Iedereen begon hard te lachen. Troy keek mij aan. “Moet je mij niet aankijken, ik kan niks aan die vloek doen” Weer moest iedereen lachen.
“Waar hebben jullie het over?” Noah stond naast onze tafel en had Maddi aan Morgan gegeven. Je zag duidelijk dat hij er maar al te graag weer bij wilde horen. “Over mijn vloek, dat Troy maar beter lief kan zijn en mij niet laat vallen anders eindigt die dadelijk nog waar jij nu bent” “Waar ik nu ben?” Vroeg Noah. “Ja bij het grof vuil” Zei Liz.
Ik moest moeite doen niet te hard in lachen uit te barsten voor Noah zijn neus. Het was misschien wel gemeen maar ja, niet dat mij dat iets boeide. Alsof zij nooit gemeen waren tegenover mij? Ik richtte me op mijn pizza en begon met eten. Noah vertrok en iedereen moest lachen.
“Vanavond weer op stap?” Vroeg Brandon aan de rest. Ik knikte. “Duhh, natuurlijk!” Iedereen moest lachen. “Madison is sinds ze uit Miami is een echt feestbeest geworden! Een nog grotere dan ze al was dan” Zei Rick lachend. “Wist niet dat dat mogelijk was” Zei Brandon. Ik lachte. “Krijg je als je VIP bent in één van de grootste clubs in LA en een vriendje had van 19 waardoor ze in net iets meer clubs binnenkwam en dus vaker wegging” Zei Jason.
“Daar had ik Nathan niet voor nodig, alleen wat contant geld” Rick lachte. “Gelukkig ga ik waarschijnlijk in LA studeren, kan ik mooi met jou mee” Ik lachte. “Waar gaan de meeste studeren?”
“Ik, Rick en eigenlijk de meeste jongens van voetbal gaan naar LA, daar hebben we namelijk een sportbeurs aangeboden gekregen.” Zei Troy. De meeste meiden moesten net als ik wachten tot volgend jaar voor ze konden gaan studeren. Eerst nog een jaartje middelbare.
“Nog even en heel onze groep uit Miami studeert in LA” Ik knikte. Mijn oog viel opeens op een meisje buiten. “Ik ben zo terug” Zei ik snel.
“Kate wat doe je hier?” “Jou zoeken” Ik keek haar verbaasd aan. “Hoezo mij? Moet jij niet een bruiloft plannen?” Ze zuchtte. “Nathan weet niet dat ik hier ben” “Wat doe je dan hier?” “Nathan is niet meer dezelfde jongen sinds hij met jou heeft gehad. Ik vraag me steeds af of dit wel het juiste was en of deze niet beter af is bij jou” Ze speelde met haar verlovingsring.
Ik was even stil. Dit was onverwachts. “Ik weet niet wat je van mij wil, want ik en Nathan hebben geen contact meer.” Ze zuchtte. “Ik weet het ook niet maar dit gaat zo ook niet langer. Hij stalkt je op Facebook, hij heeft niet eens oog voor mij” Ik zuchtte. “Kate, misschien moet je dit eerst met Nathan bespreken en niet me mij” Ze knikte. “Ik durf bijna niet, zeker nu hij weet dat jij verder bent gegaan met je leven”
“Wacht, hoe weet hij dat?” “Hij zit altijd op Facebook en ziet meteen als er iets nieuws opstaat. En er stond sinds een uur een foto van jou en een zoenende jongen met de tekst ‘Eindelijk hebben die twee het officieel gemaakt’” Ik keek haar verbaasd aan. “Wie heeft dat erop gezet?” “Liz, ze had jou erin gelinkt, ik zag het toevallig onderweg.”
Ik keek op mijn telefoon en zag inderdaad dat Liz er een foto op had gezet. “Dus, wat moet ik nou doen?” Vroeg Kate wanhopig. “Praat met hem, zeg dat je met mij hebt gepraat, dan kom ik wel een keer met hem praten”
“Dankje” Ze keek op haar horloge. “Als ik nu ga haal ik mijn vroege vlucht weer terug, Madison echt dankjewel” En weg was ze. Ik liep naar binnen. “Wie was dat?” Vroeg Troy. “De verloofde van Nathan” Troy slikte een keer. “Waarom?” Ik wilde hem niet vertellen dat Nathan nog zo veel met mij bezig was dus zei ik maar dat het niks belangrijks was.
Hopelijk kwam hij daar niet achter…
