Ik liet me in de vliegtuigstoel zakken. Ik had gisteren weer voorzichtig mee getraind. Ik was nog vrij moe aangezien ik weinig had geslapen en ik nog een dag school achter de rug had. Maar ik weet zeker dat ik straks in slaap val tijdens die vlucht. In 5 uur moet ik vast wel wat bijkomen.
Ik deed mijn oortjes in. Nathan pakte ze af en deed er zelf een in. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en sloot mijn ogen. Zo viel ik al snel in slaap en veel meer van de vlucht maakte ik niet meer mee.
“Madison” Ik opende voorzichtig mijn ogen. Het was al weer licht buiten. “We zijn geland” Ik keek om me heen en we stonden inderdaad al aan de grond. Hoe kon ik ooit door die landing heen hebben geslapen?
Ik rekte me uit en stond op. Ik liep achter Nathan aan. We haalden onze koffers op en liepen naar voren. Daar gingen we naar de grote parkeerplaats. Ik volgde Nathan maar gewoon. Hij drukte op zijn autosleutel en een zwarte Range Rover lichtte even op. Hij had natuurlijk hier ook gewoon een auto om in rond te rijden.
Ik stapte in. “Wil je naar een hotel of niet?” Ik haalde mijn schouders. “Ik vind bij jou ook goed, maar mij maakt het allemaal niet uit.” Hij knikte. “Dan gaan we naar mijn huis.” Ik knikte en keek naar de straten die we voorbij reden. New York zag er zo anders uit dan Los Angeles. Hij stopte voor een groot hotel. “Mijn huis is zeg maar op een hotel dus zo heel veel maakte het niet uit” Ik begon te lachen en stapte uit toen de auto was geparkeerd.
Ik keek om me heen en alles was zo chic ingericht. We liepen naar de lift en gingen naar het penthouse. Toen de lift open ging zag het er zo modern en chic allemaal uit. Nathan pakte mijn hand en liet me hem de trap op volgen. We kwamen uit op zijn mega grote kamer. Het was zo modern en mooi. Hij had een groot tweepersoonsbed met een grote inloopkast.
Ik ging op zijn bed zitten en liet me achterovervallen. “Hoe laat moest je bij het feest zijn?” “1 uur al” Hij keek op de klok. “Dan heb je nog wel even. Het is pas half 7” Ik knikte. “Wat ga jij doen?” Hij haalde zijn schouders op. “Ik ga denk ik ook nog even in bed” Ik legde mijn koffer neer en zocht mijn pyjama. Ik kleedde me om in mijn tanktop en trainingsshortje van Abercrombie en Fitch. Ik ging tegen Nathan aan liggen die er al lag. Hij sloeg zijn arm om me heen.
Hij viel al snel in slaap want ik voelde zijn ademhaling veranderen en zijn lichaam ontspannen. Ik viel ook al snel in slaap.
Ik werd wakker en keek om me heen. Het duurde even voordat ik me herinnerde waar ik was. Nathan lag nog naast me te slapen. Het was 11 uur. Ik stond op en liep naar beneden. Daar zat een vrouw aan de keukentafel een broodje te eten. “Hallo?” Zei ze verbaasd. Ik keek even om me heen. “Ik ben Madison” Zei ik toen tegen haar. Ze stond op en stak haar hand uit. “Welkom, ik ben Anne-Marie, de moeder van Nathan” Ik schudde haar hand en glimlachte lief. Het moest er vast idioot uit hebben gezien aangezien ik nog in mijn pyjama stond.
“Kom zitten, wil je iets te eten of te drinken?” Ik knikte. “Thee en een broodje alsjeblieft” Ze knikte en wenkte een bediende die het allemaal klaarmaakte. Ik bedankte de bediende en nam een hap van het broodje. “Waar is Nathan?” Vroeg Anne-Marie. “Die is nog aan het slapen” Ze knikte. “Hoe laat kwamen jullie aan?’’ “6 uur”
Het was even stil. Dit was best awkward. “Ik heb veel over je gehoord. Ik ben blij dat mijn zoon weer bij jou is” Ik glimlachte. “Ik ook, het is toch heel anders opeens zonder hem te zijn” Ze glimlachte. “Mijn man vond Katerine, eigenlijk beter, maar daar moet je je niks van aantrekken” Ik wist niet zo goed hoe ik hierop moest reageren. “Kate, is zeg maar de dochter van een van zijn grootste klanten” Nu knikte ik begrijpend.
“Wat doet je vader ook al weer?” Vroeg ze toen. “Mijn vader is professioneel voetballer” Ze knikte. “Dat is wel heel anders” Lachend nam ze een hap van haar broodje. “Ik hoorde van Nathan dat je zelf ook niet zo slecht was in voetbal?" Ik schudde mijn hoofd. "Ik zit nu alleen met een blessure" Ze knikte. "Nathan vertelde dat verhaal, vreselijk" Ik haalde mijn schouders op. "Ik kan er moeilijk iets aan veranderen."
Ik dronk mijn thee op en keek naar het uitzicht over de stad. "Mag ik iets vragen?" Vroeg ik aan haar. Ze keek op en knikte. "Hoe zit het nou eigenlijk met Kate en Nathan want na alles weet ik eigenlijk nog niks." Ze knikte. "Kate en Nathan waren sinds het begin van de middelbare samen. Na hun eindexamen zijn ze samen gaan wonen in Los Angeles. Daar hoorden we natuurlijk niet zo veel van aangezien ze aan de andere kant van het land zijn gaan wonen."
Ze nam even een slok van haar thee. "Ik hoorde opeens van Nathan dat Kate en hij uit elkaar waren en dat kwam voor ons als een schokker. Een maand later kwam Nathan even uit LA over om wat spullen van Kate weg te gooien. Toen vertelde hij dat ze zwanger was, maar de baby niet wilde houden. Op een avond was Kate weggelopen en had ze een abortus gedaan en al haar spullen meegenomen. Later bleek dat ze helemaal niet een abortus had gedaan, maar dat wist je al."
Ik knikte. "Nathan wil er nooit over praten. Hij zegt wel dat ik over mijn problemen enzo moet praten, maar ik praat niet gemakkelijk over mijn gevoelens als ik ze niet kwijt kan. Alleen zelf verteld hij nooit over New York of over Kate of eigenlijk iets uit zijn verleden en dat is echt vervelend want ik wil er wel voor hem zijn maar dat lukt niet zo." Ze knikte. "Nathan wil het liefste alles vergeten. Dat heeft hij mij ook verteld toen tijdens Kerst. Hij wilde het liefst alles vergeten en met jou opnieuw beginnen." Ik was even stil en keek weer naar buiten.
"Mam?" Er kwam een jongen de keuken in lopen en die keek mij verbaasd aan. "Hey, ik ben Rutger" Ik schudde zijn hand. "Madison" "Ah, jij bent dus Madison!" ik begon te lachen. "Dat maakt me wel nieuwsgierig" Hij lachte. "Mijn broertje praatte vaak over jou als we sproken" Ik glimlachte. "Nathan heeft me nooit iets over je verteld" Ik slikte. "Maar ik ga maar eens omkleden"
Ik ging naar boven. Nathan lag nog in zijn bed. Waarom vertelde hij mij niks over zichzelf in New York?
