POV Morgan
Ik lag op mijn bed en maakte mijn huiswerk. Madison zat op haar bed en keek me de hele tijd recht aan. Ik keek op. "Wat?" Ze schudde haar hoofd. "Niks" Ze haalde haar schouders op en keek me weer aan. Ik zuchtte. "Wat?" Ze zei niks. "Madison! Je staart" Ze knikte. Ik rolde met mijn ogen en ging verder met mijn schoolwerk.
"Moet jij geen huiswerk maken ofzo?" Ze schudde haar hoofd. "Heb ik al van je overgeschreven" Ik zuchtte. "Madison ga iets nuttigs doen" Ze ging op haar buik liggen met haar hoofd naar mij gericht, nog steeds keek ze me aan. "Oke vertel" Zei ik. Ze schoot overeind. "Waarom doe je de laatste tijd zo raar?" Ik zuchtte en rolde met mijn ogen. "Morgan?" Ik negeerde haar en ging verder met mijn huiswerk.
"Is er iets?" Ik schudde mijn hoofd. "Ben je ongesteld?" Ik keek haar raar aan. "Sukkel, dan zou jij ook ongesteld zijn" Ze keek me even aan en vormde toen een 'o' met haar mond. "Wat dan?" Ik zei niks. "Morgan ik ga je anders kietelen!" Ze stond op. Ik schudde mijn hoofd. Ze ging naast me zitten en begon te kietelen.
Al mijn aantekeningen vlogen door de lucht. "Het is Cody!" Gilde ik. Ze stopte. "Wat??" "Niks ergs, maar ik moet gewoon altijd aan hem denken." Ze zei even niks en nam wat afstand. "Heb je een foto van hem?" Ik keek haar raar aan. Ze was opeens helemaal veranderd. Ze leek bijna boos om iets. "Nee, niet hier?"
De deur ging open en Noah stond in de deur opening. "Ik steel Madison" Ze schudde haar hoofd. "Morgan pas alsjeblieft op voor die jongen" Ik keek haar raar aan. Noah trok haar van mijn bed en bij de deur draaide Madison om. "Als het de Cody is die ik denk moet je oppassen" Toen verdween ze. Ik keek mijn zus raar na. Ging dit over mijn Cody?
POV Madison
Ik liep naar de woonkamer. "Kom we gaan voetballen. De rest komt ook." Zei Noah. Ik knikte. "Even schoenen en andere broek misschien" Hij liep achter me aan. "Ik help je wel" Zei hij met een grijns op zijn gezicht. "Nee, jij wacht hier" Ik rende naar boven naar de kast met kleren.
Ik pakte een roze bandeau en deed een wit doorschijnende blouse aan. Ik deed een spijkershortje aan en deed het bloushe erin. Ik pakte Morgans roze Vans. Ik trok ze snel aan en rende naar beneden. Noah keek me met open mond aan. "Dat is meer dan alleen een broek en schoenen." Ik grijnsde naar hem. "Vindt je het erg dan?" Ik pakte de voetbal en liep weg.
Ik liep samen met Noah en speelde ondertussen wat met de bal. We kwamen bij het veldje maar alleen Brandon was er al. Noah en Brandon waren in gesprek over motercross van Brandon. Ik speelde ondertussen met de bal. Ik deed wat trucjes. "Meid wat heb je een controle" Zei Brandon. Ik grijnsde en schopte de bal in een boog naar Brandon. Hij landde op zijn arm. Hij trok een pijnlijk gezicht.
"Wat is er?" Vroeg ik. "Blessure, mag ook niet meedoen zaterdag aan de wedstrijd." Ik keek hem even aan. "was het een belangrijke wedstrijd?" Hij knikte. "Na die wedstrijd was het nk volgende maand. Ik had zo veel kansen maar het is nu gewoon verpest." IK dacht even na. "Zou je volgende maand weer beter zijn?" Hij knikte.
"Wat als iemand voor jou rijdt?" Hij keek me raar aan. "Dat gaat niet zomaar?" Ik haalde mijn schouders op. "Je hebt een helm en bril op. Niemand die je gezicht ziet" Hij schudde zijn hoofd. "Dat lukt niet, en wie zou dat dan moeten doen?" Ik keek naar Noah. "Ik heb nog nooit op zo'n ding gezeten. Was ik ook niet van plan!" Ik haalde mijn schouders op. "Ik heb het een paar keer gedaan. Maar ja..."
Ik pakte de bal weer en begon weer met spelen. Noah pakte de bal af en begon te rennen. Ik probeerde hem af te pakken maar dat lukte niet. Ik ging op zijn rug zitten. Hij viel voorover. Ik begon te lachen. Hij draaide om en nu lag ik onder. Hij begon te kietelen. Ik begon te gillen en hard te lachen. "Stowooowooop!" Gierde ik. Hij begon te lachen en ging weer verder.
"Gaan we nog voetballen?" Vroegen de jongens. Noah stond op. Ik sloeg hem nog op zijn arm en rende toen naar de bal.
Na een lang potje spelen liepen we naar huis toe. Ik ging met Noah mee. In de keuken zat Lianne de krant te lezen. Ik keek naar de foto's aan de muur. Ook daar hing een oude foto van mijn moeder van vroeger en Lianne. "Lianne, kende jij mijn moeder?" Ik keek naar de foto. Lianne keek op. "Wie is je moeder?" "Melissa Johnson?" Ze keek me even aan. "Ja tot ze geen contact meer met me wilde"
Ik ging bij haar staan. "Hoezo?" "Ze werd zwanger en liet al haar vriendinnen stikken." Ik keek even naar Noah. "Weet jij iets over mijn vader?" Vroeg ik. Ze keek me even aan. "Dat is niet aan mij om te zeggen. Je moeder en ik verschilde een paar jaar maar we konden als zusjes overweg. We deden zoveel samen." ik haalde mijn schouders op.
"Ik weet dat hij Carter THompson heet, hij is een voetballer en hield niet van regels. Hij is vertrokken en heeft nooit meer wat laten horen." Lianne keek me verbaasd aan. "Heeft ze dat allemaal verteld?" Ik schudde mijn hoofd. "het is dat ik weet dat er een man moet zijn geweest anders had ze me dat niet eens verteld. Ze vertelt me niks dus zoek ik het zelf maar uit."
Lianne legde de krant opzij. "Ik ben je moeder niet maar, alsjeblieft schat, pas op" Ik fronste even. "Hoezo?" "Hij heeft je moeder veel pijn gedaan. Niemand wil dat hij dat ook bij jou doet" Ik glimlachte. "Thanks, maar ik pas goed op mezelf" Noah tilde me op van achter. "Anders doe ik het wel" Ik glimlachte en drukte een kus op zijn wang.
Noah zette me weer neer en liep naar de koelkast. "Wat gaan we eten?" Vroeg hij. "Weet niet. Jullie mogen koken. Ik neem vrij voor vandaag" Noah keek naar mij en toen naar zijn moeder. "Moeten we nog boodschappen doen?" Ze knikte "Veel succes." Zei ze.
We liepen naar de winkel om de hoek. Een oude vrouw tikte op mijn rug toen ik naar de groentes liep. "Morgan of Madison?" Vroeg ze. "Madison" Zei ik. Ze knikte. "Mijn stiefkleindochter had het over je" Ik keek de vrouw goed en zag dat het Mevrouw Thompson was, de moeder van Carter, mijn oma dus" Ik knikte. "Wie is uw stiefkleindochter?" Ze keek me recht aan. "Belle" Ik schrok een beetje. Belle was dus mijn stiefzus, of nicht. "Is Belle de stiefdochter van...?" Ze knikte. "Carter was hier. Onverwachts."
Ik slikte. "Hij wilde alleen niet over straat. Bang dat je moeder hem herkende." "Mijn moeder, ja snap ik. Die wil ik liever ook niet al te vaak zien" Ze keek me verbaasd aan. "Niet zo'n goede band?" Ik schudde mijn hoofd. "Daarom zoek ik dus mijn vader." De vrouw dacht even na. "Ik kan je zijn nummer geven. Dan kan je hem nog altijd bereiken. Misschien wil hij wel contact met je" Ik dacht even na. Opeens was ik zo dichtbij. "Mag ik iets vragen. Gebruikt Carter een andere naam? Micheal?" Ze knikte. "Micheal is zijn tweede naam"
Ik dacht na. Mijn vader was gewoon een prof voetballer. Mijn vader. Ik wist nu gewoon wie mijn vader was. Maar ja. Dat nummer. Ik kon hem bellen maar de kans was zo groot dat hij me niet geloofden. Hij kon ook geen contact willen.
De vrouw drukte een papiertje in mijn hand. "Succes lieverd" Ik keek de vrouw na. Ze hobbelde weg. De vrouw die ik eerst maar een heks vond gaf me nu zomaar het papiertje waar ik al zolang op aan het wachten. Deze informatie. Maar durfde ik het nog wel. Opeens was ik niet meer zo zeker. De woorden van Lianne hing in mijn hoofd .Hij heeft je moeder veel pijn gedaan. Niemand wil dat hij dat ook bij jou doet
