POV Morgan
Ik lag mijn oude bed en staarde naar mijn laptopscherm waar mijn serie aan het afspelen was. Madison was al drie kwartier weg om even bij een vriend iets te halen.
Ze was de laatste drie weken erg afwezig geweest. Ze had soms onrustige moment, dan werd ze gek van ieder geluid en dan later werd ze helemaal rustig. Ze deed meer voor school dan ik haar ooit heb zien doen, wat me mega deed verbazen.
Ze had misschien niet in de gaten dat ik dat zag maar ik zag het wel.
Haar telefoon rinkelde voor de zevende keer in een half uur. Ik zuchtte en keek naar de beller. Nathan.
"Met Morgan?" Hij was even stil. "Uhm.. Hey... Is Madison al onderweg?" "Waar naartoe?" Vroeg ik verbaasd. "Het vliegveld, ze zou me komen ophalen, een half uur geleden"
"Ik denk dat ze het is vergeten, ze is al een paar dagen afwezig en druk met haar testweek bezig"
Hij was even stil. "Ik kan je wel komen halen?" Vroeg ik langzaam. "Als dat zou kunnen, graag" zei hij. "Okay, ik kom eraan, wacht maar voor bij de taxi's" zei ik voor ik mijn gedag zei en ophing.
Ik pakte mijn moeder haar autosleutels want die was toch met Xander weg. Ik reed naar het vliegveld.
Ik had Nathan eigenlijk nooit echt ontmoet, alleen Ian, die ze date toen ik haar kwam zoeken in LA. Een jongen, die ik op Madison haar foto's had gezien, stond daar duidelijk te wachten.
Ik stopte voor hem. Hij zette zijn koffer in de achterbak en stapte naast me in. Ik startte de auto en reed rustig naar huis. Onderweg voelde ik zijn ogen op mij branden.
"Je lijkt sprekend op haar. Ik weet dat jullie een eeneiige tweeling zijn maar dit is best eng" Ik lachte. "Je bent niet de eerste die dat zegt"
Toen ik langs Cody zijn huis reed trapte ik hard op de rem. "Kijk daar! Dat is Madison's auto!" Riep ik verontwaardigd. "Wie woont hier dan?" "Cody"
Zijn gezicht vertrok ook. "Wat moet Madison daar?" Vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. De voordeur ging open en Cody liep naar buiten.
Madison liep er met een geërgerd gezicht achteraan. Ze stak haar hand uit en hij hield speels zijn arm omhoog. Ik draaide mijn raam open zodat ik kon horen wat ze zeiden.
"Hou op en geef gewoon" zei Madison. "Kom op Maddi, je bent me nu gewoon aan het gebruiken" Ze rolde met haar ogen, niet dat ik dat kon zien, maar ik kende mijn zus wel langer dan vandaag.
"Cody, je hebt wat je wilde, nu geef" zei Madison geïrriteerd. "Vroeger was je veel leuker" Zei Cody. "Dat was voor je een eikel werd" "Of voor jij een bitch werd"
"Cody, geef die dingen zodat ik kan gaan" "Waarom wil je zo graag weg? Vroeger wilde je nooit weg bij mij" Ze griste iets uit zijn handen.
"Ik heb nu een vriend. Als je niet wilde dat ik wegging moest je me beter behandelen. Ik heb nu een vriend die me wel goed behandeld!" Ze stapte naar haar auto.
"Madison, dat is niet eerlijk, ik zei toch dat ik was veranderd, geef me nog een kans" "Nee! Na alles wat je hebt gedaan?! Je hebt mijn zusjes leven verpest! Je was een lul tegen mij en ik heb een geweldige vriend nu!"
"Hij weet alleen niet dat je pillen slikt" zei hij droog. Ik keek naar Nathan en zijn mond viel open. "Ik heb ze nog maar een week nodig! Ik moet dit jaar halen"
Madison sloeg de deur van haar auto dicht. Ze opende haar raam. "Misschien moest je niet zo vaak verhuizen en moet je niet naar je vriendje gaan in New York als je bijna zakt" ze stak haar middelvinger op en reed naar achteren. Cody schudde zijn hoofd en liep weer naar binnen.
"Pillen?" Vroeg Nathan na een lange stilte. Ik haalde mijn schouders op. "Verklaard wel haar gedrag laatste paar weken, sinds ze uit New York komt eigenlijk"
"Stond Madison zo slecht op school?" Ik knikte. "Ze stond zo veel onvoldoendes omdat ze zo veel heeft gemist"
POV Nathan
Ergens klopte het allemaal. Madison was de laatste tijd erg afwezig en veel meer met school bezig en belde me nooit meer.
Ik liep hun huis in. "Derde deur boven" zei Morgan. Ik knikte dankbaar en liep naar boven toe en opende de deur. Madison haar ogen werden groot. "Ow mijn god! Het spijt me zo erg!" Ze keek de kamer zoekend rond. "Mijn telefoon was hier en ik was.." "Bij Cody pillen halen" maakte ik haar zin af. Ze keek me verbaasd aan.
"Hoe weet je dat?" "We reden langs en hoorden jullie praten" Ik ging op een van de twee bedden zitten.
"Het spijt me, ik... ik" ze zuchtte. "Ik ben niet boos, waarom vertelde je me niet over je slechte cijfers"
"Omdat je anders boos werd" Ik keek haar lang aan. "Je had dan niet naar New York moeten komen" Ze zuchtte "Daarom zei ik dus niks, ik wist dat je dat ging zeggen"
"Madison, geef de pillen aan mij" Ze schudde haar hoofd. "Alsjeblieft?" Ik probeerde rustig te blijven omdat ik wist dat boos worden geen zin had en omdat ze in geen conditie voor een discussie was.
"Nog een halve week, dan zit de testweek erop, kunnen we samen naar LA en ik zal geen pillen meer nemen" Ik zuchtte. "Madison die pillen zijn zo slecht voor je, je kan dadelijk echt niet zomaar stoppen als je er al zolang mee bezig bent"
"Zo verslaafd ben ik niet!" Riep ze. "Waarom ga je ze dan bij fucking Cody halen? Van iedereen!?" Ze keek me lang aan. "Omdat ik dan weet dat ik goede pillen krijg, geen namaak" fluisterde ze.
"Je vertrouwd hem? Hij heeft je zus gedrogeerd en zwanger gemaakt" Ze opende haar mond om iets te zeggen maar sloot hem toen weer.
"Ik ben hier niet naartoe gekomen om jou je leven te zien weggooien met pillen. Dus je mag kiezen, pillen of ik." Ik stond op van het bed en liep naar beneden. Ik wilde Madison niet kwijt maar ik kon ook niet toekijken hoe zij verslaafd raakt aan die pillen
