POV Nathan
We stapten het vliegtuig uit en liepen door de gate. Ik liep naar de eerste beste taxi en gooide de spullen van mij en Morgan in de kofferbak.
We reden naar mijn appartement. "Ik weet niet of je hier wil slapen, of bij je vader" Zei ik. Ze haalde haar schouder op. "Ik denk dat bij mijn vader minder awkward zal zijn" Ik knikte. Ik heb Morgan al meerdere malen Madison willen noemen dus als ze hier zou slapen lijkt me ook niet slim.
"Ik help je wel met je spullen naar je vader brengen" Ze knikte en liep met haar koffer naar mijn auto. Het bleef even stil. "Ik ga dadelijk met wat vrienden naar een terrasje hier in de buurt. Daar zitten we best vaak, het is een klein koffiezaakje, kom ik ook vaak met Madison. Ga je mee, dan kan je meteen mijn vrienden ontmoeten?" Ik knikte. "Lijkt me leuk"
Ik ging in de keuken van Madison's vader. Hij kwam binnen en gaf me meteen een knuffel. "Waar is Madison?" Vroeg hij. "In Miami" Hij keek me verbaasd aan. "Maar jullie zouden toch samen komen?" Moest ik haar vader nou vertellen dat ze aan de pillen zat?
"Madison en ik liepen niet helemaal lekker, ze... ze had dit schooljaar bijna niet gered door al die verhuizingen en omdat ze mij een aantal keer was komen bezoeken... Dus vond ze het een slim plan om aan de pillen van haar moeder te zitten waardoor ze op kon blijven en langer kon leren. Ik kwam hier dus laatst achter en toen heb ik haar laten kiezen, pillen of mij" Hij wreef met zijn hand gefrustreerd over zijn hoofd.
"Zeg alsjeblieft dat ze slim is geweest" Ik schudde mijn hoofd. "Ik ben hier met Morgan en ik heb gezegd dat als ze pas hoeft te komen als ze stopt met die pillen." Hij zuchtte en ging op de barkruk naast mij zitten. "Soms is Madison... een hand vol om op te voeden"
Ik knikte. "Ik hoop gewoon dat ze de juiste keuze als nog maakt voor het te laat is" Zei ik. Hij knikte. "Waar is Morgan?" "Belle is haar een logeerkamer aan het aanwijzen. Daarna gaan we naar het koffiezaakje" Hij knikte.
"Ik ga dadelijk Madison maar eens proberen te bereiken. Of Michelle" Ik knikte. "Ik weet alleen niet of haar moeder het weet... Ik ben eigenlijk vrij snel weer vertrokken want ik kon het niet aanzien" Carter knikte nogmaals.
"Fijn dat je het me vertelde, ik snap alleen niet dat ze niet gewoon blijft zitten, zo'n ramp is dat nou ook weer niet" "Madison en ik willen samen gaan wonen als ze naar college gaat, dus wilde ze over, en ze wist dat ik boos werd want dan had ze niet naar New York moeten komen."
"Ik begrijp wel dat ze het heeft gedaan maar dat maakt het nog niet goed, hier komt ze niet zomaar onderuit"
Morgan liep de kamer binnen. "Ik ben klaar"
~*~
Ik liep het koffiezaakje in met Morgan achter me aan. "Nathan! Madison!" Vanessa rende op ons af en gaf mij een dikke knuffel en daarna Morgan.
"Wacht? Hebben jullie net ruzie gehad? Jullie zijn zo stil, Madison is stil"
Ik schraapte mijn keel. "Vanessa, dit is Morgan, Morgan dit is Vanessa, de beste vriendin van Madison"
Vanessa keek me verbaasd aan. "Wacht? Waar is Madison?" Ik zuchtte. "Miami" Felix kwam erbij staan.
"Het is eng dat jullie zo op elkaar lijken. Als ik een tweelingbroer had, dan had ik zoveel fraude gepleegd. Dan zou ik mijn examen zonder herkansingen hebben gehaald"
Morgan lachte. "Denk je dat Madison haar huiswerk en toetsen zelf deed al die jaren?" Felix en Vanessa begonnen te lachen. "Nee" zeiden ze in koor.
We gingen aan onze vaste tafel zitten. Terwijl Vanessa, Felix en Morgan lachten om van alles. Ik voelde me vreemd. Dit hoorde niet zo, Madison hoorde hierbij, niet Morgan.
Ik stond op en ging iets verderop staan en belde Madison op. "Met Madison"
"Madison, alsjeblieft. Ik kan niet zonder je maar je moet kiezen die pillen of..."
"Laat iets achter na de toon en ik bel je terug" Ik zuchtte gefrustreerd en stopte mijn telefoon terug in mijn broekzak.
POV Madison
"Moet jij niet in LA zijn?" Vroeg Xander. Hij leunde tegen de deuropening. Ik schudde mijn hoofd en richtte me weer op de voetbalwedstrijd.
"Madison..." Ik schudde mijn hoofd wederom. Het scherm ging opeens naar zwart. "Ik was dat aan het kijken!" "New York wint met twee punten verschil"
Ik zuchtte. "Madison waarom ben jij niet in LA?" "Kan mijn paspoort niet vinden" Hij lachte klein. "Dus dat Morgan in LA zit, die met Nathan is gegaan, heeft er niks mee te maken"
"Misschien heeft ze per ongeluk die van mij meegenomen en nu kan ik niet weg" Hij keek me boos aan. "Madison dat is bullshit en je weet het zelf ook! Waarom ben je niet met Nathan meegegaan?" Ik haalde mijn schouders op.
"Waarom is Nathan met Morgan gegaan?" Vroeg hij. "Omdat we ruzie hadden gehad" Hij keek me bezorgd aan. "Waarover?" Ik rolde met mijn ogen. "Niks belangrijks"
Xander ging tegenover mij staan. "Dus dat je vader me net belde met de boodschap dat je pillen gebruikt om wakker te blijven heeft er zeker ook niet mee te maken" Ik keek hem met grote ogen aan. "Wat?"
Ik schoot omhoog. "Je moeder heeft haar badkamerkastje gecontroleerd en mist haar pillen, maar in je kamer hebben we meer dan één potje gevonden, dus je gebruikt ze al langer en niet alleen die van haar" Ik slikte.
"Je moeder zit boven op onze kamer, ze zit in tranen, voor als je het wilde weten. Ze dacht dat het eindelijk met je klaar was maar dit is precies zoals voor je naar LA verhuisde." Ik keek naar mijn vingers. "Ik wilde alleen dat ik over ging."
Xander ging naast me zitten op de bank. "Dit is al de zoveelste keer dat er iets is. Dit is serieus Madison. Ik wil dat je me belooft de pillen niet meer te gebruiken" Stil keek ik voor me uit. "Madison, zo raak je alles kwijt! Ik wil nu dat je stopt met deze onzin! Je gaat naar LA en gaat naar Nathan! Je gaat je leven op orde zetten voor je te laat bent! MADISON! Je hebt een geweldige voetbalcarrière, je hebt een geweldige vriend, je hebt een goed leven, verpest het nou niet!"
