POV Morgan
Ik liep het tennisveld af en was super blij omdat ik had gewonnen. Ik moest nog maar één keer winnen en dan zou ik jeugdkampioen worden. Ik liep naar het terras en ging zitten op een plekje in de zon. Ik bestelde een cola en keek toen naar de wedstrijden die nog bezig waren.
"Zit je alleen?" Ik keek op en zag een mega knappe jongen voor me staan. Hij had groene ogen en blond haar. Hij had een tennispolo en een tennisbroek aan. Ik schudde mijn hoofd. Hij schoof zijn stoel naar achteren en ging zitten en bestelde wat te drinken. "Ik ben Cody" Zei hij en stak zijn hand uit. "Morgan" Hij knikte. "Was jij gisteren ook in de club?" Ik schudde mijn hoofd. "Oww iemand die precies op jou leek was er wel" "Oww ja, mijn tweelingzus was er" Hij knikte.
"Heb je net al gespeeld?" Ik knikte. "Veld 8" Hij dacht even na. "Tegen Chanel Kingston?" Ik knikte. "Heb je verloren?" Ik schudde mijn hoofd. "Gewonnen met 6-4 5-7" Hij knikte. "Dan ben je echt goed" Ik lachte. "ik moet zo nog een wedstrijd" Ik knikte. "Kom je kijken?" Hij keek me lief aan. Ik knikte verlegen en nam nog een slok van mijn cola.
POV Madison
Ik kwam terug van het voetballen en gooide de bal in de kast in de bijkeuken en liep zo de keuken in. Jason stond voor de spiegel zijn haren goed te doen. "Ga je naar je bimbo?" "Danielle, en nee, Melissa en ik gaan pap ophalen" Ik liep naar de keuken en nam een blikje Fanta mee. Ik plofte neer op de bank en zette de televisie aan. "Madison ga je omkleden" Beval mijn moeder. "Ik ga niet mee" Zei ik. Ze knikte. "Jawel toch wel! Nu geen gemaar en omkleden!" Ik stond zuchtend op.
Ik trok een wit shortje aan een een roze top met studs in een kruis en een spijkervestje zonder mouwen. Ik deed een armband om en oorbellen in. Ik pakte Morgan's sandaaltjes en deed wat deo op. Ik pakte mijn tasje met fransjes en liep naar beneden.
Mijn moeder had hakken en een net blousje aan. Ze was helemaal opgemaakt en opgewonden. Jason was ook blij en netjes aangekleed. Ik snapte wel dat Jason blij was en ik was ook blij voor hem dat zijn vader terugkwam maar ik wou dat mijn moeder gewoon nog single was. Dat is nou eenmaal zo.
We stonden bij een speciale aankomsthal. Er stonden een hoop opgetutte mensen klaar. Achteraan zag ik een meisje met haar telefoon bezig zijn. Ik ging erbij staan. "Hey" Ze keek me aan met haar groene ogen en zwiepte haar lange blonde haren over haar schouder. "Hey, net zoveel zin in als iedereen?" Ik keek naar de mensen om me heen die iedere drie seconde op hun horloge of de klok keken. "Nee niet echt" Ze grinnikte. "Ik ook niet echt hoor"
"Mijn stiefvader komt thuis en ik heb er niet zoveel zin in" Ze knikte. "Bij mij mijn broer. Ik heb niet zo'n goede band met hem. Hij is een arogante opschepper. Echt het tegenovergestelde van mij" Ik glimlachte. "Ik ben Madison" "Fleur"
Terwijl we op het aankomst van het vliegtuig wachtten, was ik gezellig met Fleur aan het praten. Het was een hele spontane, aardige meid die wel van een grapje hield. We lachtten veel en soms kregen we een boze blik van het oude stel voor ons want 'het was een zeer serieus moment'. Fleur was al 16 en woonde niet eens ver van mij af. Het bleek dat ze zelfs op dezelfde school zat.
"Ach, ik zit weleens met de 'minder populaire' Misschien heb je me daarom nooit eerder gezien" Zei ze. Ze had misschien wel gelijk want ik zat wel vaak bij de populaire meiden. Iedereen kende ik wel een beetje maar niet iedereen was in de kantine in de pauze en die kende ik dus niet zo. Fleur lachtte. "Dat kleine meisje liep tegen de muur aan"
Ik moest lachen maar vond het ook wel weer zielig voor het kleine meisje. "Dames en Heren, het vliegtuig kan binnen enkele minuten aankomen" FLeur stond op. "Ik ga mijn familie maar eens zoeken" Zei ze. We wisselde nog even nummers uit en namen toen afscheid.
Mijn moeder stond nerveus naar de gang te kijken. Jason was een beetje aan het wiebelen op zijn voeten. "Nerveus?" Vroeg ik. Hij knikte. "Ik hem 2 maanden niet gezien" Ik snapte het wel. "Je hebt geluk" Zei ik zacht zodat me moeder het niet hoorde. "Hoezo?" Vroeg hij. "Jij kent je vader, dat is iets wat ik nog nooit heb kunnen ervaren" Ik veegde een traan weg. "Ik wacht bij de auto" Voordat mijn moeder of Jason iets kon zeggen ben ik vertrokken.
POV Morgan
Ik was nog voor de lol een potje aan het tennissen met Cody en het was echt gezellig. Ik liep naar het net en raapte een bal op en gooide die naar achteren. "Ga je morgen iets doen?" Ik knikte. "Ik moet werken" Hij trok een pruillipje. "Waar werk je?" Ik glimlachte. "Bij een ijssalon in de buurt"
Ik nam afscheid na een lange tenniswedstrijd en liep naar huis toe. Ik zag dat mijn moeder al thius was, dat betekende dat Xander er ook weer was. Ik liep naar binnen en Xander stond tegen de keukendeur. Ik gaf hem een knuffel. In tegendeel tot Madison, mocht ik Xander wel. Natuurlijk kon hij de plek waar mijn vader hoort nooit innemen maar hij was aardig. "Hoe ging je wedstrijd?" Vroeg hij. "Goed ik heb gewonnen" Hij gaf me een schouderklopje. "Mooizo"
Ik liep naar boven en opende de kamerdeur. Op onze kamer zat Madison. Ze was in een van de dagboeken aan het lezen. Ze merkte niet eens op dat ik er al was dus liep ik meteen naar de badkamer. Het kwam niet vaak voor dat Madison las dus dit moment moest ik niet storen met mijn verhalen.
Ik nam een heerlijke douche en toen ik terug kwam zat Madison achter onze laptop met het dagboek. Ze had haar bril op en dat betekende dat ze echt serieus was want vaak wou ze die niet op doen. Dat was voor haar dus echt verrassend. Ik ging achter haar staan en keek naar de dingen die ze opzocht.
"Zijn achternaam is Thompson" Zei ze. "Hij is iets meer dan twee jaar ouder dan mama en daarom vond Nana de relatie maar niks want hij was dus al bijna 19 toen mam erachter kwam dat ze zwanger was" Ik was onder de indruk. "Je hebt al een hoop uitgezocht"
Ik dacht dat hij de ware was, dat ik later Melissa Thompson zou heten maar dat valt ook weer tegen. Ik heb wel vaker gehad dat iemand me liet vallen maar dit is anders. Ik draag een kind van hem. Ik werd vanmorgen misselijk wakker en toen kwam mijn moeder binnen met een zwangerschaptest. Ik was er niet eens van bewust dat mijn ongesteldheid laat was. Ik deed de test en hij bleek positief te worden. Ik besloot om het maar meteen aan Carter te vertellen. Ik had zijn reactie anders ingeschat. Hij werd wit en liep weg. Ik dacht dat ik hem maar beter met rust kon laten en 's avonds bellen. Ik belde net naar zijn huis en kreeg zijn moeder aan de lijn. Hij is vertrokken, hij is weg. Ik ben er kapot van. Hoe kon hij me NU achterlaten!
Ik las het stukje wat Madison had gemarkeert en keek toen naar de laptop. "Nergens kan ik iets van een Carter Thompson vinden. Nergens. Ik kan het niet begrijpen. Een persoon kan niet zomaar verdwijnen" Opeens vloog de deur open. Snel gooide ik het dagboek in de prullenbak, dat was het dichtstebij. Madison klapte de laptop dicht en keek zo onschuldig mogelijk. Hopelijk ging dit geen probleem worden.
