POV Nathan
We liepen de club in en gingen naar de bar. "Vandaag blijven we beneden staan. Zondags is er namelijk altijd een open mic avond en dan doen de meeste van ons altijd mee" Morgan knikte en ging op een barkruk zitten en keek om zich heen.
We waren nu al twee avonden hier geweest maar beneden was ze nog niet geweest omdat we meestal boven in de VIP sectie zaten.
Ik bestelde mijn drankjes zoals altijd en schoof iedereen het drankje toe. "Ik drink niet" Zei Morgan ongemakkelijk toen ik haar het drankje toe schoof. Ik knikte. Ik pakte het drankje zelf en gooide het achterover.
"Zing je ook nog?" Ze keek me verbaasd aan. "Hoe weet je dat ik zing?" Ik haalde mijn schouders op. "Madison heeft dat wel eens verteld. Over een talentenjacht die ze voor jou had gedaan. En dat jullie eerst altijd samen zongen"
"Oké dames en heren. Vanavond beginnen we met een nummer die twee mensen samen bracht hier in deze club. Laten we snel beginnen!"
Ik wist meteen welk nummer het was. Het podium bleef leeg terwijl Madison's stem de club vulde. Ik vond haar uiteindelijk boven. Daar stond ze te zingen.
Ze had een wit jurkje aan waarvan ze wist dat ik die haar zo mooi vond zitten. Hij zat strak om haar lichaam en ze leek er bruin in.
De woorden drongen langzaam door en de barman gaf mij een microfoon. Op het juiste moment begon ik met zingen en liep ik naar het podium. Madison was uit het zicht verdwenen. Plots stond ze ook op het podium. Ze zong ieder toon op juiste hoogte.
Ze liep langzaam naar me toe en zong op haar best. Iedereen keek naar ons op het podium maar ik trok me er niks van aan. Ik keek haar aan en was zo blij dat we hier weer samen waren maar ergens in mijn hoofd kon ik het haar niet vergeven. Ik kon niet stoppen met denken aan de leugen en verraad die ik voelde...
POV Madison
Ik zette mijn koffer op mijn bed en opende hem. Ik keek naar mijn kast en keek naar de spullen die ik mee wilde nemen naar LA. Veel hoefde niet mee omdat ik ook nog mijn kleren bij mijn vader had.
Ik deed een paar kledingstukken erin en wat schoenen die super fijn zaten, meer had ik niet nodig. Ik verwisselde mijn pyjama voor een legging, een wit blousje en witte all stars. Ik deed mijn haren in een losse knot en liep naar beneden met mijn koffer.
Ik stapte in mijn auto en reed naar het vliegtuig. Onderweg kwam ik langs het huis van Cody. Ik keek naar zijn huis en stopte.
De keuze was simpel. Drugs en Cody of LA en Nathan. Het antwoord was niet makkelijk. De Cody die ik heb leren kennen laatste paar weken is anders dan de Cody die ik daarvoor kende. Deze geeft om me maar aan de andere kant. Nathan gaf altijd om me. Ik wilde bij hem zijn. Ik WIL bij hem zijn. Maar er is iets wat me tegen houdt en ik weet het niet meer.
Ik drukte mijn gaspedaal in en reed door naar het vliegveld. Ik checkte in en liep naar de juiste gate.
In LA Liep ik naar buiten en keek ik even om me heen. Ik liep naar de parkeerplaats en herinnerde me dat de laatste keer hier met Nathan was dus mijn auto stond nog bij mijn vader. Ik liep terug naar de taxi's en gaf het adres van mijn vader door.
Onderweg begon het al te schemeren. "Komt u vaker in LA?" Vroeg de taxichauffeur. Het was nog een vrij jonge gast. Ik knikte. "Ik woon hier" "Ah op vakantie geweest?" Ik schudde mijn hoofd. "Nee, kom uit Miami, daar woon ik ook" Hij keek verbaasd door zijn spiegel. "Mijn vader woont in LA en mijn moeder woont in Miami" Legde ik uit.
"We zijn er." Ik glimlachte eng af hem het geld en wat fooi. "Hier woont toch Michael Thompson?" Ik knikte. "Dat is mijn vader"Hij keek me met grote ogen aan. "Madison Thompson!" Ik lachte. "Je bent een goede voetbalster. Geef nooit op" Ik stapte uit. "Zal ik onthouden"
Ik liep naar binnen en ging naar mijn kamer. Binnen enkele minuten kwam mijn vader door de kamerdeur gestormd. "Ben je helemaal gek geworden? Pillen slikken? Je hebt geluk dat je niet midden in een voetbalseizoen zit want je kan daardoor geschorst worden!" Ik slikte.
"Maar..." "Niks maar. Dat je moeder dit misschien toelaat is anders. Ik zei de eerste keer dat je hier kwam dat je tegen mij eerlijk moest zijn. Als je zei dat het slecht ging met school kon ik misschien nog iets regelen!" Ik schudde mijn hoofd. "Ik krijg constant hulp, ik wil bewijzen dat ik het ook alleen kan, als ik zelf studeer" Hij ging op mijn bed zitten.
"Ik wil dat je dit nooit meer doet" Ik knikte. "Ik ben ook hier om voor Nathan te vechten, niet voor de pillen." Hij knikte en zei toen niks meer. Ik stond op en liep naar de klerenkast. Ik trok mijn witte jurkje eruit. Ik wist dat Nathan die mooi vond. Elke keer als ik die aan had kon hij niet stoppen met staren.
Ik legde hem op mijn bed. "Ik hoop dat het lukt want Nathan is misschien een van de beste dingen in je leven.
Ik ging naar de club, waarvan ik zeker wist dat hij daar was. Ik liep naar de dj en host van de open mic vanavond en zei welk nummer ik wilde doen. Hij lachte en knikte. "Laat me raden, je moet een relatie redden?" Ik knikte. "Ja, kan je zorgen dat bij de bar een microfoon ligt want waarschijnlijk staat hij daar dadelijk" Hij knikte.
Ik liep naar de VIP Area en ging bij wat vrienden zitten. Ik was best nerveus. Wat als hij me niet vergaf.
Eindelijk begon de muziek. Ik begon met zingen en liep naar de rand en keek naar beneden. Ik zong lang tot het stuk dat Nathan moest zingen kwam. Snel liep ik via de trap naar backstage en liep het podium op.
Zijn gezicht leek blij te zijn mij weer te zien. Maar als ik naar zijn ogen keek, zag ik twijfel. Twijfel, hij ging me waarschijnlijk niet vergeven. Ik zag het meteen. Na het nummer liep ik niet naar hem toe. Ik draaide me om en liep weg. Ik liep de zaal door. Vanessa probeerde me tegen te houden. "Ga niet" Ik schudde mijn hoofd. "Het is te laat, Ness. Ik ben te laat"
