hoofdstuk 51

2K 116 18
                                    

POV Madison

Ik trok mijn avondjurkje aan en mijn Louboutins. Ik krulde mijn haren en deed mijn make-up. Ik liep naar beneden en daar stonden Rutger en zijn vriendin al te wachten. Ik schudde haar hand. "Ik ben Madison" Ze glimlachte lief en oprecht."Ik ben Melodie, de vriendin van Rutger. Ik heb veel over je gehoord" Ik glimlachte klein en keek naar de trap. "Waar blijft Nathan?" vroeg Rutger. Ik haalde mijn schouders op. "Geen idee"  Hij knikte. Ik pakte mijn telefoon en begon Vanessa te bellen. Ik liep naar de keuken. "Hey" Zei ze opgewekd. "Hey, kan je me om 12 uur ophalen op het vliegveld?" 

"Dan al, ik dacht dat je morgen terug kwam?" "ja, ik ehm, moet nog wat voor school doen" Ze was duidelijk even met iemand aan het overleggen terwijl ze haar hand op de microfoon hield. "Hey, ben je er nog?" Vroeg ze. "Ja" 

"We wilden vanavond op stap" Zei ze. "Dan haal je mij op, dumpen we mijn koffer, en dan ga ik mee" Ze overlegde weer even. "Ja dat klinkt prima. Komt Nathan ook?" "Nee" Zei ik. 

"Oke we gaan wel een wedstrijd doen wie het het langste vannacht vol houdt" Ik lachtte. "Ik doe met alle plezier mee" Ze lachte. "Zoiets verwachtte ik al ja" ik lachte. "Ik moet gaan" "Oke, tot straks" Ik hing op en liep naar de woonkamer waar ondertussen de ouders van Nathan al wel waren maar Nathan zelf nog niet. 

"Nathan, we moeten nu gaan!" Schreeuwde zijn vader. Ik zuchtte. "Ik ga wel even kijken waarom het zo lang duurt" Ik liep naar boven en opende zijn kamer. Hij zat op de rand van zijn bed in zijn normale kleren en was een spelletje op zijn telefoon aan het doen. "Waarom ben je nog niet klaar? We moeten nu gaan" Hij keek op. Hij keek geschrokken en keek naar de klok. "Nu al? Ik moet nog douchen, omkleden en klaarmaken!" Ik zuchtte. "Dan zeg ik wel dat je later komt" Ik draaide me om en wilde weglopen maar Nathan hield me tegen. 

"Waarom wacht je niet op me?" "Omdat ik het moet openen?" Hij knikte. "Waarom ben je zo afwezig?" Vroeg hij. Ik keek op. "Ik?" Hij knikte. "Denk daar maar eens over na Nathan" Ik draaide me om en liep naar beneden. 

"Hij was de tijd vergeten, hij komt wel later" Zei ik. Zijn ouders knikten en met zijn allen liepen we naar de lift. Eenmaal in de lift liepen we naar buiten en stapten in een limo die al voor ons klaar stond. Ik zat naast Melodie, tegenover ons zaten Rutger en Nathans ouders. Die waren met zijn drieën druk in gesprek. 

"Jij en Nathan gaat niet lekker, hè?" ik keek naar Melodie en schudde mijn hoofd. "Niet echt nee" We praatten op een volume dat alleen wij elkaar verstonden. "Hoe komt het?" Ik schudde mijn hoofd. "Ik heb het gevoel dat Nathan in LA een heel ander persoon is. Ik weet niks over zijn leven in New York. Ik wist niet eens dat hij een broer had" 

Melodie keek me verbaasd aan. "Echt niet? Daarom keek je dus zo toen ik zei dat ik veel over je had gehoord?" ik knikte. "Iedereen hier heeft veel over me gehoord, maar ik hoor niks over andere." Ze knikte. "Ja dan snap ik wel dat het niet zo lekker gaat ja. Ik zou dat ook niet bepaald prettig vinden nee" 

Bij een groot pand stapten we uit en liepen we naar een grote zaal. Er waren al een aantal mensen en die klapten toen we binnen kwamen. Nathans vader liep naar het podium en nam de microfoon aan.

"Dank jullie wel voor komen. Deze avond staat natuurlijk in het teken van het hotel en het bedrijf erom heen wat mijn vader heeft opgebuwd. Mijn vader is helaas niet meer onder ons, zoals sommige misschien al weten is hij omgekomen tijdens 9/11. Mijn vader was daar die dag om een nieuwe klant te ontmoeten voor het bedrijf. De ochtend van tevoren vertelde hij mij hoe deze klant zijn hotel naar de top kon brengen. Ik was trots op mijn vader. Hij beloofde me die ochtend dat als hij terug kwam hij met mij over mijn promotie ging praten. Helaas kwam mijn vader niet terug die dag. Ik wil deze avond niet alleen het bestaan van hotel en de succes ervan in het licht zetten, maar ook wil ik mijn vader even herdenken door middel van een lied. Madison?"  

Ik knikte en liep naar voren toe. Ik nam de microfoon over en knikte dat de muziek kon beginnen. (sommige kennen het liedje nog misschien maar ik heb hem nog een keer hiernaast gezet, dus luister als je wil :)) 

tijdens het zingen zag ik Nathan binnen komen lopen. Ik zong alles gewoon door en probeerde er alles uit te halen. Ik zong op mijn best en probeerde de emoties in het lied los te trekken en over te brengen naar de mensen die hier vandaag allemaal waren. 

Aan het einde was er een minuut stilte en daarna werd er luid geklapt voor me. Het orkest wat er was voor vanavond begon weer te spelen en ik verliet het kleine podium. Ik liep naar de vader van Nathan die met tranen in zijn ogen op me stond te wachten. "Madison, ik kon geen mooier lied uitgekozen hebben. Dankjewel voor dit lied" Hij trok me in een warme knuffel. Ik glimlachte. "Het was een eer om hier dit lied te mogen zingen. Ik heb mijn uiterste best gedaan om het zo mooi mogelijk te zingen" Hij pakte mijn hand en kneep er een keertje in. "Dat is je zeker gelukt" Ik glimlachte. 

Nathan kwam erbij staan en nam me mee. "Hey" Zei hij snel. "Hey, je bent er eindelijk" Hij knikte. "Wat bedoelde je nou precies met denk er maar eens over na, wat heb ik gedaan?" Ik zuchtte. "Het gaat niet om wat je niet hebt gedaan, het gaat om wat om wat je niet hebt gedaan wat je wel hoort te doen" Ik draaide me om en liep weg. Ik ging bij Melodie en Rutger staan omdat ik verder hier helemaal niemand kende. 

Nathan keek me die avond nog een paar keer aan maar liet me verder bij Rutger en Melodie staan. Om half tien nam ik afscheid van Melodie en Rutger. "Ik ga maar naar huis toe, ik moet nog het een en ander doen" Ze knikte en Melodie keek me meelevend aan. "Ik praat wel met hem, morgen of vanavond" Ik knikte. "Dankje" Ik nam nog even afscheid van Nathan's ouders en bedankte ze voor de mooie avond. Ik liep toen naar voor en nam een taxi naar het hotel. 

Ik hoefde alleen mijn koffer even op te halen en ik kon verder meteen door naar het vliegveld. Onderweg keek ik naar de regen die buiten tegen de ramen aan tikte. Ik betaalde mijn taxi en liet wat fooi achter voor ik naar mijn gate ging. Ik had online mijn vlucht al omgeboekt. Ik liet mijn ticket zien en mocht doorlopen. Ik stapte in en nam plaats naast een jongen van mijn leeftijd. 

Ik en Wren hadden onderweg best veel lol. Bij LA moest hij overstappen voor zijn vlucht naar Hawaii waar hij met zijn broer en vader woonde. "Als je keer vakantie hebt, kom maar langs, dan kan ik wel iets voor je regelen" Hij gaf zijn nummer en zwaaide nog even voor hij door moest rennen naar zijn volgende vlucht. 

Ik stapte in op in bij Vanessa die buiten stond te wachten. Ze keek naar mijn outfit. "Ben je meteen vanuit dat feest gegaan?" Ik knikte. "Zo ongeveer wel" Ik zette mijn telefoon weer aan en zag dat ik veel gemiste oproepen had van Nathan. "Moet je hem niet terug bellen?" Ik schudde mijn hoofd. "Doe ik wel morgen" Zei ik. Vanessa zei niks maar ik wist wel wat ze dacht. Iedereen dacht het. Alweer ruzie?

We dumpte mijn koffer bij mijn huis en gingen met de taxi meteen door naar de club waar iedereen al was. Ik groette iedereen en nam een aantal shots om in de mood te komen. Ik had een geweldige avond en een geweldig afleiding van Nathan. Rond 5 uur kon ik niet meer en ging ik naar huis. Ik schopte mijn pumps uit en trok mijn jurkje uit. Ik sliep niet lang en werd al vroeg wakker door mijn telefoon. Morgan

Ik zuchtte en nam op. "Wat? ik heb een mega kater en ik ben niet te genieten..." Ik schoot omhoog. "Wat bedoel je met, Noah en Maddi hebben een ongeluk gehad en het ziet er niet goed uit?" Ik sprong uit bed en rende naar mijn kast. Ik trok mijn eerste beste trainingsbroek aan en mijn eerste beste tanktop met vest. Ik deed mijn haren op een losse knot en pakte mijn zonnebril. Ik schoot snel mijn vans aan. Ik pakte mijn tasje met mijn portemonnee en paspoort. 

"Ik kom eraan" Zei ik nog snel aan de telefoon toen Morgan eindelijk klaar was met haar verhaal en gooide mijn telefoon en tas op de bijrijdersstoel en racete als een gek naar het vliegveld. Ik kocht mijn ticket en terwijl ik wachtte belde ik mijn vader op en legde alles uit. "Doe je zus heel veel succes wensen" Ik slikte en stapte in het vliegtuig. Hopelijk was ik niet te laat...

Heyyy 

laat weten wat je vond!

Hopelijk was het een goed hoofdstuk

pww zit erop dus even alles gaan updaten! haha

Lovee yaa alll

Who's our father?Where stories live. Discover now