POV Madison
Ik liep twijfelend mijn vaders huis binnen. Ik liep naar de woonkamer en trof daar Ariana en mijn vader aan. Belle lag dood op de andere bank. "Madison! Hoe was het in Miami?" Vroeg mijn vader toen hij me zag staan. "Was je het ooit van plan het mij te vertellen?" Vroeg ik. Hij keek me verbaasd aan. "Mads, waar heb je het over?" Ik trok mijn wenkbrauwen op.
"Nooit gedacht dat mijn eigen moeder nog eerder iets zou vertellen dan jij" Hij zuchtte. "Ik wilde het vertellen" Zei hij. "Wanneer? Toen je maanden geleden met een advocaten begon te praten?" Hij wilde iets zeggen maar ik draaide me om en liep naar mijn kamer. Ik ging op mijn bed zitten en keek naar buiten.
Mijn telefoon ging af" Madison?" Vroeg Nathan. "Ja" zei ik zacht. "LA heeft mijn aanvraag voor vervolgopleiding afgewezen, New York heeft me wel toegelaten" Zei hij zacht. "Ik weet niet of ik de juiste keuze heb gemaakt" Zei ik. "wat bedoel je?" "Misschien is Miami toch beter.." Zei ik zacht. "Mads, ik zit toch voorlopig in New York, dus je moet het zelf regelen" "Je hebt gelijk, maar ik moet gaan" Hij mompelde wat. "Ik bel je later"
Ik zuchtte. Ik liep weer naar beneden en pakte mijn auto. Ik reed naar Jason' zijn appartement en ging naar binnen toe. "Hé, je bent er weer!" Zei hij blij. Ik knikte en zakte op de bank. "Mijn ouders hebben een rechtszaak lopen over mij. Mijn vader wil volledige voogdij" Hij kwam naast me zitten en keek me even verbaasd aan. "Heeft hij dat verteld?" Ik schudde mijn hoofd. "Mijn moeder. Ze zei dat ik goed moest nadenken wat ik wilde en dat ik niet alleen aan afgelopen jaar moet denken maar ook aan de jaren daarvoor in Miami" Hij knikte.
"Ze bedoeld dat jij gewoon niet moet vergeten dat zij er altijd voor je was en dat hij er toen niet voor je was" Ik knikte. Ik liet hem de brief zien die mijn moeder me had gegeven in Miami op haar kamer. "Hij wist dus dat hij een kind had, en hij geeft maar 1000 dollar voor je opvoeding?" Ik knikte. "Dat is niks als je twee kinderen hebt" Hij knikte.
"Wil je terug naar Miami?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik weet het niet. Ik heb hier mijn vrienden en mijn voetbal, maar daar heb ik ook mijn vrienden en Morgan is er ook nog" Hij knikte. "Als je nou gaat kijken of je je voetbal terug naar Miami kan verplaatsen, is dat niet een idee?" Ik knikte. "Dat ben ik eigenlijk wel van plan"
"Ik wil denk ik dan wel mee naar Miami, ik ga hier niet in mijn eentje zitten en niks te doen" Ik knikte. "Snap ik, ga je je dan ook voor college in Miami aanbieden?" Ik knikte. "Zeker, over een maand moet ik overal waar ik heen wil hebben ingeschreven." Ik stond op. "Dan ga ik maar eens met Dan Campbell praten."
Ik reed naar het stadion en parkeerde netjes vooraan en liep naar het kantoor van Dan. Ik klopte kort en liep toen naar binnen. Hij keek verbaasd op van zijn computer. "Madison, ik verwachtte je al binnenkort" Ik ging zitten. "Hoe gaat het met je zusje?" Ik haalde mijn schouders op en keek naar buiten. "Het gaat wel" Zei ik zacht. "Hoe gaat met jou, Madison?" Ik schudde mijn hoofd. "Wist jij dat mijn vader een rechtszaak over mijn voogdij heeft lopen?" Hij knikte.
"Daarom ben je hier, hè?" Ik knikte. "Je wil liever naar Miami terug?" Ik knikte. "Ik ben nu liever bij mijn zusje, mijn moeder was dan wel niet altijd de beste moeder maar ze was er wel, dat kan ik van mijn vader niet zeggen" Hij knikte. "Je vader heeft het ook niet makkelijk in de rechtszaak" Zei hij. Ik zuchtte. "Is er een mogelijkheid dat ik met voetbal terug naar Miami kan of een club in de buurt?" Hij knikte. "Er staat al een tijdje een bod op je. Miami wil voor 500.000 dollar je terug nemen, ze weten dat je een wonderkind bent" Ik lachte klein. "Miami is wel net iets slechter dan LA" Hij knikte. "Op dit moment wel, maar er zijn veel nieuwe talenten gekocht." Ik knikte.
"Ik denk dat mijn keuze dan wel vast staat." Ik stond op en keek naar Dan. "Ga je je vrienden niet missen?" Ik haalde mijn schouders op. "Met veel mensen was ik niet close hier, mijn vriendje zit nu op school in New York en mijn vrienden hier zijn allemaal wat ouder en zijn hier in vakanties ook nog wel" Hij knikte. "Als dat voor jou het beste is, naar Miami, dan moet je dat zeker doen" Ik knikte. "Ik denk het eigenlijk wel"
Hij stond op. "Ik zal Miami informeren en ik zal een persconferentie organiseren waarin je bekend kan maken dat je naar Miami terug gaat." Ik knikte en eenmaal weer in mijn auto haalde ik diep adem. Het voelde alsof ik de hele tijd mijn adem had ingehouden en nu pas weer kon ademen, alsof er een grote last van mijn schouders viel.
Ik pakte mijn telefoon en zocht het nummer op van de rechter die mijn zaak hier in LA behandelde. Mijn moeder had het nummer op een blaadje in de keuken en toen ze niet keek had ik hem snel overgenomen.
"Met rechter Sommers?" Ik haalde diep adem. "Met Madison Johnson, of zoals ik in Los Angeles heet, met Madison Thompson" Ze was even stil. "De moeilijke voogdij zaak in Los Angeles en Miami?" "Die ja" Zei ik zacht. Ze haalde diep adem. "Waar kan ik je mee helpen Madison?" Vroeg ze lief. "Ik wil bij mijn moeder wonen, en dan in sommige vakanties naar mijn vader als ik dat dan zou willen" "Maar je voetbal dan?" "Dat is al geregeld, ik voetbal weer in Miami" Ze hummde even.
"Mag ik vragen wat je de doorslag heeft gegeven?" "Mijn moeder was misschien niet te perfecte moeder, maar ze was er wel alle jaren voor me, mijn vader niet" Ze hummde was. "Ja, dan zal ik alle papieren in orde maken. Dankje, Madison." We regelden nog wat over de telefoon.
Ze ging nu mijn ouders bellen en het nieuws doorgeven. Ik reed langzaam naar huis en parkeerde op de oprit. Ik stapte voorzichtig uit mijn auto en liep langzaam naar binnen. Ik hoorde Arianna en mijn vader ruzie maken in de keuken. Ik liep naar boven en pakte mijn koffer. Ik belde Jason en die ging ook alles regelen. Mijn moeder belde dat ze met school alles aan het regelen was, ik mocht weer terug naar mijn oude klas.
Ik ging op mijn balkon staan en haalde diep adem. LA was voor mij voorbij, ik zou hier even niet meer zijn. Ik ging weer naar huis. Ik weet dat ik hier mooie tijden heb meegemaakt maar mijn zusje is op dit moment belangrijk, net zoals mijn vrienden in Miami. Het werd tijd voor mijn leven weer even in een rustig tempo te lopen.
Mijn vader kwam binnen en kwam naast me staan. "Is dit echt wat je wilt?" Ik knikte. "Morgan is op dit moment belangrijk" Hij knikte. "Ik had het graag anders gezien" Ik zei even niks. "Waarom ben je nooit naar mij komen zoeken?" Hij haalde zijn schouders op. "Ik had al zo veel gemist in jullie leven, ik had niet gedacht dat ik nodig was. Ik zou zoveel moeten inhalen" Ik staarde naar de tuin.
"Als je een agressieaanval had, of een paniekaanval, ik wist niet wat ik moest doen. Ik wist niet eens dat jij ze had tot je het me vertelde. Ik schrok zo erg dat ik helemaal in paniek raakte, ik was een slechte ouder" Ik knikte. "Het is niet echt dat je bepaald een goede vader was, want een goede vader is er altijd voor je, maar dat was mam ook niet hoor. Zij wist ook niet wat ze moest doen. Alleen Morgan en een voetbal kunnen dat" Hij lachte.
"Je lijkt echt veel op me" Ik knikte. "Toen ik je zocht rende ik een keer de bibliotheek in Miami binnen. De vrouw dacht me te herkennen maar ik deed me voor als Morgan. Ik vroeg of ik in het register mocht kijken naar je familieboom. Morgan kreeg zoveel privileges dat het mocht. Ik vroeg aan die vrouw naar jou en toen zei ze dat je een luidruchtig, irritant joch was n dat je alleen maar dacht aan voetbal en populair zijn. Ze zei toen van, eigenlijk is hij je zus in een mannelijke vorm."
Hij lachte. "Werkt die vrouw er nog steeds?" Ik knikte. "Helaas wel, ik mag haar echt niet" Hij schudde zijn hoofd. "Zij mocht mij ook niet" Ik lachte. "Dat is dus iets wat ik dus echt niet heb gemist" Hij keek me lang aan. "Als je Miami op dit moment een betere keuze vind moet je het doen" ik knikte. "Ik kom nog wel in vakanties enzo" Hij trok me in een knuffel, "Dat zou ik echt fijn vinden"...
