tPOV Nathan
Ik zat in de keuken en at snel nog wat. Iedereen was er. Iedereen behalve Madison. Vanmorgen was ze hier om de enveloppe af te geven en ze as redelijk overstuur en ik zag wel echt dat ze van me hield en dat ze wel echt oprecht van me hield maar ik weet niet hoe ik dit allemaal moet verwerken. Ik krijg te horen dat ik misschien vader was toen dat mijn ex vreemd ging, dat Madison van alles deed om mij niet te kwetsen maar ondertussen zichzelf enorm kwetste. En het feit dat Madison misschien in onze relatie wel een aantal keer onder druk heeft gestaan omdat ze jonger is. Dat zeker wel een hoop om te horen te krijgen in een paar minuten.
Ik wist niet wat ik allemaal moest denken en de jongens vonden dat het weer tijd was voor een echte avond stappen met de groep. Ik was er wel mee eens en kon wel een avondje plezier gebruiken na alle toestand met Madison en Kate.
We stapten in verschillende taxi’s omdat eigenlijk niemand zin had om nuchter te blijven deze avond. Ik stapte de club in en kreeg meteen allerlei herinneringen aan Madison. Hier kwamen we beiden zo vaak kon best dat ze hier vanavond ook bij was. Ik had haar hier de eerste en de tweede keer zelfs ontmoet. Ik kan niet geloven dat we sindsdien eigenlijk samen zijn.
Ik pakte meteen een drankje en keek naar het VIP gedeelte waar Madison meestal zat maar het was helemaal leeg. Ik probeerde er even niet over na te denken en een leuke avond te hebben.
“Dames en Heren mag ik jullie aandacht?!” Ik keek naar boven en bij het VIP gedeelte stonden 10 meisjes in allemaal korte jurkjes en hoge hakken. Er stond één man bij. De muziek ging uit en nu lette iedereen op de man.
“Dit is een deel van mijn voetbalteam. Ik ben zo trots op deze meiden. Deze meiden zijn dit jaar kampioen geworden. Vandaag hebben ze gewonnen met 7-0.” Hij was even stil. “Zoals de meeste wel weten hoort een voetbalteam uit 11 te bestaan en staan er hier maar 10 naast me” Hij werd weer even stil.
“Mijn topscorer, mijn captain van het team, ons geluk en onze trots is er niet bij.” Het werd even stil. “Madison missen we op dit moment.” Het hele team werd stil en de jongens keken allemaal naar mij. “Madison heeft vandaag geweldig haar best gedaan. We merkten voor de wedstrijd wel dat er iets was. Madison, onze altijd vrolijke stuiterbal, was stil. Madison zei niks, glimlachte niet zoals ze altijd deed. Voor de wedstrijd vroeg ik nog of ze zenuwachtig was of dat er iets anders was. Ze schudde haar hoofd en zei dat ik me nergens zorgen over hoefde te maken”
Hij keek de zaal rond. “Madison was stil en wachtte netjes zonder iets te zeggen op de scheids. Iets wat Madison niet goed kon” De meiden kregen een brede glimlach toen ze dat hoorde. “Madison begon met spelen en had er met rust al drie schoten in zitten. Die schoten waren van enorme kracht en snelheid voorzien. Madison was altijd al het meisje die altijd haar emoties in het voetballen stopte. Dus je kon beter oppassen als ze boos was.”
Hij keek even voor zich uit. “De tweede helft begon en Madison zorgde ervoor dat twee teamgenoten een goal konden maken. Al snel leek het voor de tegenstander einde oefening. Maar de tegenstanders werden feller en lomper.” Iedereen was stil en wachtte tot de coach verder ging. “Madison was zo goed en wist nog een goal te maken. Een tegenstander werd boos op Madison en dacht dat haar uitschakelen de enige oplossing was tot winnen. Madison sprintte naar voren gaf de bal een tikje zodat hij een klein boogje maakte en schopte toen met een enorme snelheid de bal in de hoek van de goal. Madison liet geen een glimp zien van trotsheid. Ze nam haar plek weer in en ging snel verder met de wedstrijd. Ook dat was anders. Terwijl Madison over het middenveld rende, rende de tegenstander op haar af en schopte haar met gestrekte been neer.”
Ik werd een beetje duizelig van binnen. “Ze klapte op de grond, werd nog een keer nagetrapt en Madison stond niet meer op. Madison stond altijd op hoe erg het ook was… Ze lag te schreeuwen van de pijn. Ze moest van het veld worden gedragen en is daarna met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Niemand laat ons iets weten dus niemand weet wat er aan de hand is. Madison, jij hoorde hier te staan en je glas te heffen. Hopelijk komt alles weer goed meid!” Iedereen klapten. Ik weet niet waarom.
