POV Madison
Ik zat tegen de muur, op de grond, voor me uit te staren. Het regelmatige gepiep in de ruimte maakte me helemaal gek. Morgan zat op de rand van het bed Maddie verhaaltjes voor te lezen. Maddie had een lichte verbetering laten zien maar of het ooit helemaal goed zou komen was nog maar de vraag.
Ik voelde mijn telefoon trillen. Ik keek even en zag dat het Nathan was. "Ik ben zo terug" Zei ik tegen Morgan. Ik liep naar de gang en opende het berichtje. "Ik sta beneden" Stond er. Ik liep naar de liften en drukte op 0. De deuren gingen dicht en de lift kwam in beweging. Dat gevoel, als de lift net in beweging komt, is vreselijk, laat staan als je je al kut voelt.
De deuren gingen weer open. Ik stapte naar buiten en liep naar de balie. Daar stond Nathan op me te wachten. Hij kwam op me af lopen en sloeg zijn armen stevig om me heen. Ik had sinds ik hier was aangekomen nog niet gehuild, maar nu Nathan er was en zijn armen stevig om me heen deed, kon ik het niet meer tegen houden.
Zo stonden we een tijdje, hij met zijn hoofd op die van mij, zijn armen stevig om me heen en zijn handen gingen rustig over mijn rug, ik stond er als een halve mongool te huilen met grote schokende ademhalingen tussendoor. Geloof me, ik huilde daar niet charmant, en het boeide me eigenlijk ook vrij weinig.
Langzaam werd ik rustiger en liet hij me een stukje los. "Hoe gaat het hier allemaal?" Ik haalde mijn schouders op. "Toen hier aankwam was Noah al weg en Maddie ligt nog steeds in een coma" Hij knikte en pakte mijn handen stevig vast. "Ik ben er" Fluisterde hij zacht.
We liepen samen terug naar de lift en gingen naar de juiste afdeling. Ik liep voorop en opende voorzichtig de deur. Morgan zat nog steeds op dezelfde plek als toen ik weg ging. Ze was gestopt met verhaaltjes voorlezen en was nu zacht aan het zingen. Ik ging aan de andere kant zitten. Nathan kwam naast me zitten en deed zijn arm om me heen.
"Ik ga even naar de toilet, letten jullie goed op Maddie?" Vroeg Morgan. Ik knikte. "Als er iets gebeurd laat ik het je meteen weten." Ze knikte dankbaar en stond op.
"Madison, over afgelopen weekend. Waarom vertelde je me niet wat je dwars zat?" Vroeg Nathan. "Weet je wel wat me dwars zat?" Vroeg ik. "Melodie vertelde het" Ik keek naar Maddie. "Jij weet alles over mijn verleden. Je weet alles over Miami, en als ik iets bedenk wat je niet weet, vertel ik je dat. Maar ik weet niks over jouw verleden, over New York. Alles wat ik weet heb ik niet eens van jou. Je hebt niet eens gezegd dat je een broer hebt" Hij zei even niks. "Ik praat gewoon liever niet over New York" Zei hij.
Ik keek hem aan. "Ik praat ook niet graag over mijn verleden, ik praat er ook niet graag over. Mijn verleden heeft wel effect gehad op mij. Als je mijn verleden weet en snapt, snap je mij waarschijnlijk ook beter" Zei ik. Hij keek even weg. "Nathan, wat kan er zo erg zijn gebeurd dat je niet erover wil praten? Ik hou nog steeds zo veel van je, niks wat je mij zal vertellen zal dat veranderen" Zei ik zacht.
"Ik vertel het je nog wel, maar niet nu en niet hier" ik knikte. "Dat begrijp ik" Ik drukte een kus op zijn wang en keek weer naar mijn kleine nichtje.
Morgan kwam weer binnen en ging weer op de rand van het bed zitten. Na een uur of twee van niks zeggen en gewoon kijken naar Maddie en luisteren naar het gepiep van het apparaat ging de deur weer open. Mijn moeder en Nana kwamen binnen. "Als jullie nou naar beneden gaan om te eten en even rustig adem te halen, passen wij wel op Maddie" Zei mijn moeder. Ik glimlachte naar haar en stond op.
Beneden betaalde ik eten voor ons drieën en gingen we aan een tafeltje langs het raam zitten. We waren gewoon rustig aan het eten toen Morgan onder de tafel tegen me been aan schopte. "Auw" Ik keek haar verbaasd aan. "Waar was dat voor nodig?" Vroeg ik. "Cody" fluisterde ze. Ik draaide me om en keek recht op Cody. "Ik ben zo terug" Ik stond op en liep naar hem toe.
"Morgan?" Ik duwde hem naar buiten. "What the fack doe je hier?" Riep ik. "Madison" Hij glimlachte nep. "Wat doe je hier?" Vroeg ik bot. "Ik was na onze laatste ontmoeting nogal schuldig. Dus ben ik gaan na vragen wie met Morgan allemaal naar bed is geweest toen ze drugs had gebruikt" Zei hij. Ik walgde nog steeds ervan als ik eraan terug dacht.
"Dus, moet het nu?" Vroeg ik. Hij knikte. "Ik heb na gevraagd bij iedereen en allemaal hadden ze een condoom gebruikt en waren ze zeker dat die heel was gebleven" Ik keek hem lang aan. "En wat moet ik met deze informatie?" Hij zuchtte. "Madison, ik ben wel de vader van Maddie" Mijn ogen werden groot. Ik keek naar het raam en keek naar Morgan die door het raam naar ons keek.
"Weet je het zeker?" Hij knikte. "Ik wil een dna-test voor de zekerheid" Zei hij. Ik keek naar Morgan. "Ik weet niet of dit het juiste moment is aangezien Maddie een ongeluk heeft gehad, maar ik zal Morgan wel even halen, dan kan jij het met haar overleggen" Hij knikte dankbaar.
"Wat moest hij?" Vroeg Morgan aan mij. "Ik denk dat je dat zelf even moet bespreken met hem" Zei ik serieus. Ze stond op en liep naar buiten. Ik ging weer zitten en at mijn eten verder op. "Wie is die jongen?" Vroeg Nathan. "Mijn ex en waarschijnlijk de vader van Maddie maar dat is nog niet zeker" "Je had wel verteld dat het ingewikkeld was met je zus, maar zo ingewikkeld" Ik knikte. "Ik ben niet voor niks uit Miami gegaan"
Het bleef even stil. Ik vond het te lang duren dus zijn ik en Nathan vast naar boven gegaan. Toen we aankwamen op de juiste verdieping renden allerlei zusters en doktoren langs of af. Het was een chaos op de afdeling. Ik zag mijn moeder op de gang staan. "Wat is er aan de hand?" Mijn moeder keek me met betraande ogen aan. "Maddie..."
Heyhey
hoe gaat het ermee?
Genieten jullie allemaal van het mooie weer? ik niet want ik zit lekker op school opgesloten :(
Ik wil naar buiten......
Hopenlijk was het een goed hoofdstuk, laat weten wat je van het hoofdstuk vond.
Als je nog tips hebt laat ze achter :)
Wat zou er met Maddie aan de hand zijn? Wie weet ;)
lovee yaa alll
