hoofdstuk 28

2.3K 152 22
                                    

POV Madison

In de hotelkamer maakte ik me klaar. Ik ging vandaag terugkeren naar mijn middelbare school, waar iedereen me haatte op dit moment, in ieder geval zo voelde het. Ik en Ian zaten op de hotelkamer. Ian lag op bed wat voetbal te kijken. Ik stijlde ondertussen mijn blonde haren. 

Ik pakte het zwarte jurkje uit mijn koffer en trok hem aan. "Ian kan je even helpen met de rits?" Hij stond op en deed de rits dicht. Hij deed zijn armen om mijn middel en keek over mijn schouder mee de spiegel in. "Je ziet er geweldig uit" Fluisterde hij zacht. "Waarom voel ik me dan niet zo?" Vroeg ik zacht. 

Hij draaide me om en keek me recht in mijn ogen aan. "Je doet iets voor je zusje, ook al heeft ze jou laten stikken op het moment dat je haar nodig had. Maar, lieve Madison, ik vind je geweldig en ik sta in de zaal om daarna samen met jou een gezellige dag te hebben" Ik glimlachte en gaf hem een kus. "Heb ik nog iets om naar uit te kijken vandaag" 

Ik keek nog een laatste keer in de spiegel. Ik deed mijn 5 inch hakken in een tas. Ik trok zwarte vans aan en een wijde trui over het jurkje. Ik liep samen met Ian naar de taxi. Here goes nothing

POV Morgan

Thuis dacht ik het plan nog een keer helemaal uit. Ik moest wel via de achteringang komen anders zagen ze me dadelijk twee keer binnen komen en dat was niet de bedoeling. Ik zuchtte en zakte op de grond. Jason en Noah kwamen mijn kamer in. 

"Wij gaan zo, moeten we je een lift mee geven?" Ik knikte. "Zet me maar achter de school dan af" Ze knikte. Ze wilde al weglopen. "Wacht!" Ze keken allebei om. "Wat als Madison niet komt?" Zei ik. Ze haalde hun schouders op. "Dan ben je de lul" Zei Jason. Ik zuchtte. "Dadelijk is ze het vergeten" "Dat is ze vast niet" Ik knikte en liep mee naar beneden. 

"Ohhh Morgan, we hebben zo'n zin om je te zien optreden" Zei Xander. Mijn moeder zei niks. Ze zei sowieso de laatste tijd weinig tegen me. Dat kwam omdat ze een zwangere dochter had van 16, en de andere dochter heeft ze laten vallen en die wil geen contact meer. Ze voelt zich door mij gefaald in het leven en als moeder. "Nana komt ook" Ik knikte. "Mooizo" Ze wisten niet dat Madison voor mij zou komen maar misschien is het ook maar beter dat ze dat niet weten..

Nerveus liep ik backstage op en neer in de bezemkast. Niemand kwam ooit in de bezemkast. Ik besloot Madison te bellen. "Ben je er bijna?" "Ja ik stap nu uit de taxi" Ik hoorde een deur dichtslaan. Er werd opgehangen. Ik zuchtte. Ik zakte neer op de grond. 

De bezemkast werd naar tien minuten open gegooid. "Hier ben je" Madison stond in de deur opening met een lange wijde trui en vans. Ze zag dat ik verbaasd naar haar kleren keek. Ze schopte de vans uit en haalde hoge hakken uit haar tas. Ze deed de trui uit en daar stond mijn perfecte tweelingzus. 

Strak in een jurkje, mega grote hakken, perfecte make-up en een strakke platte buik. Ze gooide de trui en schoenen naar mij toe. "Je gaat trouwens Payphone zingen" Zei ik tegen haar. Ze trok een perfect geëpileerde wenkbrauw op. "Nee, ik zoek mijn eigen nummer uit" Daarmee liet ze me achter in de vieze bezemkast

Ik deed een muts op en liep voorzichtig achter haar aan. 

POV Madison

Door de gordijnen heen keek ik door de gordijnen. Ik zag mijn nana, moeder en Xander al staan. Aan de andere kant van de zaal stonden Jason en Noah. Ik keek naar Morgan. "Moest je iedereen nou uitnodigen?" Vroeg ik geïrriteerd. Ze zei niks en keek naar de grond. Ik zei ook niks meer. Ze keek duidelijk tegen me op, dat zag je aan de manier hoe ze naar mij keek in de bezemkast. 

Ik liep naar de ingang van het podium waar de geluidsinstaltie mannetjes stonden. Ik fluisterde ze toe dat ik een ander nummer had en gaf de band die live meespeelde de muziek. Iedereen fluisterde in de zaal. Ze zagen me nog niet want de lampen op het podium waren nog uit. Ik keek nog een keer naar Morgan en glimlachte klein. 

Who's our father?Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu