POV Nathan
Madison zat op het aanrecht. Ik stond tegen haar aangeleund. “Wat wil je eten?” Fluisterde ik zacht. Ze haalde haar schouders op. Ik kuste haar zacht. Ze glimlachte. Ik sloeg mijn armen om haar heupen, ze sloeg haar benen om mijn middel. Ik hoorde de voordeur open gaan en Floris mijn naam roepen. “In de keuken” Riep ik terug. Madison sloeg haar armen om mijn nek en zoende me. “Heb je nog iets van Madi…” Begon Vanessa terwijl ze binnen kwam maar ze wist al snel genoeg.
Ik lachte en liet Madison los. “Ben je nu al terug uit Miami?” Vroeg Floris. Madison knikte. “Ik ging alleen voor de bevalling en ben toen terug gegaan want ik wilde er niet langer blijven” Vanessa ging naast Madison zitten en samen gingen ze over Miami hebben. Floris en ik gingen naar de woonkamer en plofte neer op de bank.
“Man, je hebt geluk gehad” Ik knikte. “Ik weet het” Floris zuchtte. “Wat deed Kate hier sowieso in Los Angeles? Ging ze niet terug naar New York?” Ik knikte “Dat dacht ik dus ook” Vanessa kwam binnen en ging erbij zitten. “Madison werd gebeld en ik weet bijna honderd procent zeker dat het Kate was.” Floris keek mij met opgetrokken wenkbrauwen aan.
Ik stond op en liep naar de keuken. Madison stond met haar rug naar mij toe. “Wat?!... Hoe bedoel je?... Slet!... Oké, maar ik doe het niet voor jou… Daarna mag je me met rust laten!... Ja tot straks” Ze zuchtte en hing op. Ze draaide zich om. “Ik had je niet binnen horen komen” “Wie was dat?” “Belle, ze had weer eens ruzie met een vriendje of iets, ik moet erheen” Ik knikte. Het verbaasde me dat die leugens er zo snel uitkwamen.
Ze kwam tegen me aan staan en zoende me. Langzaam trok ze terug. “Ik moet maar een gaan” Zei ze zacht. Ik knikte. “Moet ik je naar huis brengen?” Ze schudde haar hoofd. “Ben hier met mijn eigen auto weet je nog?” Ik knikte. “Zie ik je snel weer?” Ik zoende haar zacht. Ze knikte. “Tuurlijk”
We zaten nu nog maar met zijn drieën in de woonkamer. “Zullen we met zijn alle naar het terrasje gaan?” Vroeg Vanessa. Ik knikte. “Nodig jij iedereen uit, over een half uurtje?” Vanessa knikte en begon druk te typen op haar telefoon.
Ik trok mijn schoenen aan en samen gingen we naar het koffiezaakje waar ik vaak met Madison kwam. We gingen op het terras zitten. “Waar moest Madison ook al weer naartoe?” Vroeg Vanessa. Ik haalde mijn schouders op. “Ze zei iets met Belle?” Vanessa knikte. “Dat zie ik”
Ik keek naar de richting waar Vanessa heen keek en zag Madison aan komen lopen. “Waarom gaat ze aan een tafeltje zitten bij Davey Fields?” Vroeg Kimberly. Ik mocht die jongen nooit. Hij probeerde Kate eerst van me af te pakken. Hij was een van de grootste redenen van mijn problemen met Kate voor de verloving. Ik was nooit echt een fan van hem geweest. Hij was een patser en een mega player. En nu probeerde hij Madison af te pakken. Wat dacht hij wel niet?
Hij flirtte hard met haar en pakte zelfs haar hand op tafel. Ik wilde net weggaan. Ik zag Kate verderop lopen. Madison zei iets waardoor Davey meteen omkeek naar Kate. Hij keek naar Madison en toen weer naar Kate. “KATE!!” Kate kwam naar hun tafel en kwam erbij staan. Ze hadden ruzie leek wel. Davey en Kate. Madison zat erbij en keek van de ene naar de andere. Toen knipte Kate opeens een plukje van Davey’s haar. Davey knikte naar Kate en weg was ze weer.
Madison stond op. Davey keek haar verbaasd aan. Snel liep ook Madison wel. Ik zag haar nog net iets tegen Kate zeggen onderweg en toen snel in haar auto wegrijden. Ik keek naar de andere. “Ik weet echt niet meer wat ik moet denken” Zei ik. Ik kon de connectie tussen Kate en Madison niet vinden. Waarom zouden zij bevriend zijn. Dat Kate dat wil, kan, want die wil mij alleen dwars zitten. Maar Madison zou slimmer moeten zijn.
Ik stond op en wilde achter aangaan maar ik was Madison al kwijt. Ik ging alsnog want ik had geen zin om hier nog langer te zijn. Ik ging naar huis en ging op de bank zitten. Ik wist als eerst al niet waarom die twee bevriend waren en als tweede wist ik ook niet waarom ze met Davey waren en een plukje haar namen en gingen. Ik wist het echt niet en ik werd gek van al die onzekerheid.
Ik viste mijn telefoon uit mijn broekzak. Ik belde Madison. “U bent verbonden met de voicemail van Madison Thompson. Laat een bericht achter na de toon of bel later terug” Ik duwde op het rode hoorntje en gooide hem naast me op de bank.
Ik pakte toch weer mijn telefoon, belde weer, en kreeg weer de voicemail. Zo ging het denk ik wel dertig keer door voor ik de moed opgaf. Ik maakte wat avondeten en at de helft op. Meer honger had ik niet. Ik had geen zin in lekker eten of iets anders. Ik gooide de rest van mijn maaltijd in de prullenbak en ging naar boven.
Ik keek daar nog wat tv, douchte, probeerde Madison nog een aantal keer te bellen en ging toen slapen. Veel sliep ik trouwens niet want mijn hoofd probeerde alleen maar te ontcijferen wat Kate met Madison deed. Een hopeloze discussie.
Ik werd al vroeg wakker. Die dag was er niet veel nuttigs te doen. Ik ging wat ontbijten, ging tv kijken, belde Madison hopeloos aantal veel keren en ging toen hardlopen. Ik heb wel twee uur hardgelopen en kwam helemaal dood aan. Ik opende mijn telefoon maar was nog steeds niet teruggebeld door Madison.
Ik stapte onder de douche en besloot er voorlopig nog niet onder uit te komen want ik had helemaal geen zin het staren naar mijn telefoon. De rest van de dag besloot ik toch maar wat aan school te doen ook al was het vakantie. Ik kon zo tenminste alles een beetje vergeten en dan was ik vast een beetje klaar met school.
Ik at weer vroeg en ging ook weer vroeg slapen. Morgen ga ik wel langs Madison…
~*~
Ik lag moe op de bank. Nog steeds niks van Madison. Ik ga straks echt langs. Iedereen kwam langs. “Madison nog steeds een no-show?” vroeg Jennifer. Ik knikte. Iedereen begon te praten maar ik luisterde niet. “Jongens!” Riep Amber opeens. Ik keek haar aan. “Daar is Madison volgens mij” Het regende hard en ik zag niet veel. Alleen twee koplampen die aanstonden. Na een tijd gingen ze uit en kwam er iemand snel naar binnen rennen. Iedereen van de groep was er en ik wist niet wie het anders moest zijn.
Madison kwam de kamer in gerend. “Voor dat jullie me een kruisondervraging geven kan ik alles uitleggen van het begin af aan!” Zei ze snel. Ze kon niet stil staan. “Moet je plassen ofzo?” Vroeg Kimberly. Madison keek haar verbaasd aan. “Nee hoezo?” “Je staat nogal veel op en neer te springen.” “Ik leef al twee dagen op koffie”
Ze zuchtte. In haar hand had ze een grote enveloppe. Ik keek haar nog steeds lang aan. Wachtende op mijn uitleg. “Oké..” Begon ze alsof ze mijn gedachtes kon lezen. “Ik werd dus gebeld…”
Heyyyy
Mwhahaha cliffhanger!
Als je snel reageert krijg je misschien vandaag nog de rest te lezen mwhihihi…
Ik hoop wel dat het goed was,
Laat het weten!!!!
Lovee yaaa alll
