Hoofdstuk 56

1.7K 113 18
                                    

POV Madison


Een persconferentie, een aantal interviews en een lange vlucht naar huis, lag ik weer in mijn eigen bed. Ik werd wakker van mijn wekker en stond vermoeid op. Ik rekte me uit en liep naar de badkamer waar ik de vroege ochtend begon met een warme douche. Ik föhnde mijn haren en krulde ze. Ik deed mijn make-up op en liep naar mijn kast.


Ik pakte een zwarte skinny jeans. Ik trok een strak wit topje aan en een zwart leren jack. Ik schoof in mijn zwarte pumps met studs. Ik liep naar beneden en maakte een klein simpel ontbijtje voor mijzelf. Jason zat al in de woonkamer en was al klaar.


"Klaar voor onze rentree?" Ik knikte en pakte mijn laatste spullen die ik nodig had voor school. Ik knikte naar hem als teken dat ik helemaal klaar was om te gaan. Hij stond op en gooide zijn rugzak om een schouder.


"Moeten we Morgan nog ophalen?" Ik schudde mijn hoofd. "Die is voorlopig nog niet klaar voor school" Jason knikte. "Ik snap het wel" Ik knikte ook. We zaten het laatste stuk in stilte. De radio stond aan en speelde het lied 'see you again' af. Ik reed de parkeerplaats op.


"Ik denk dat we al te laat zijn" Zei Jason. Ik knikte. Niemand was nog buiten. Ik liep op mijn gemak naar mijn kluisje en legde de boeken die ik niet nodig had in mijn kluisje. Ik liep naar mijn les. Geschiedenis... Saa-haai


Ik klopte niet. Ik liep gewoon naar binnen. "Madison, fijn dat je er weer bent, te laat zoals altijd" Ik glimlachte nep naar de leraar. "Ik ben ook weer dol blij om weer op school te zijn" Een aantal mensen in de klas begonnen te lachen. Liz en Troy zaten naast

elkaar, helemaal achterin.


Mensen keken van mij naar Liz. Ze voelde de spanning. Ik ging aan de andere kant naast Veronique, een cheerleader, zitten. Ze glimlachte naar me. "Fijn dat je er weer bent" Ik knikte. "Het is goed om weer in Miami te zijn" Ze schoof een blaadje naar me toe. "Vrijdag is er een feest, bij mij thuis. Kom ook." Fluisterde ze. Ik knikte. "Waarschijnlijk kan ik wel" Ze glimlachte.


"Maak je trouwens geen zorgen, Liz en Troy komen niet" Ik keek haar verbaasd aan. "Ik dacht dat ze mega populair nu waren" Veronique schudde haar hoofd. "Mochten ze willen. Iedereen vond het een beetje verraad. Ex-vriendje van je beste vriendin, dat doe je gewoon niet" Ik lachte. "Precies" "Niemand mag binnen zonder uitnodiging, die zijn al drie maanden geleden verstuurd, jij bent de enige uitzondering" Ik glimlachte en stak de uitnodiging in mijn tas. "Dankje"


Veronique haalde haar telefoon uit haar zak en liet me een video zien. "Dit was Liz, tijdens try-outs voor cheerteam" Ik begon te lachen. "Cheerteam? Liz? Nooit?" Ze knikte. "Voetbalteam is uit elkaar gevallen en ze wilde nog wel sportief blijven, maar kijk dan toch, net een koe op schaatsen"

Ik begon hard te lachen en ook Veronique lag dubbel. De leraar keek ons boos aan. De hele klas keek naar ons, ook Liz en Troy. Liz keek me verdrietig aan, alsof ik haar had vervangen.


"Eruit! Mijn les uit! Jullie kletsen al de hele les maar door!" Dit was mijn scheikunde leraar tijdens mijn derde uur. Ik en Veronique stonden op, pakten onze tassen en liepen het lokaal uit. "Ik ga echt geen briefje halen, dan moeten we namelijk twee uur nablijven, hopelijk schrijft hij ons niet afwezig" Zei Veronique. Ik knikte. "Laten we gewoon even naar de bakkerij gaan, dan hebben we dadelijk in de pauze lekkere verse broodjes" Veronique knikte en liep mee naar mijn auto.


Onderweg zongen we met ieder lied zo hard mee als we konden en lachten we hard. We kwamen net terug aan op school toen de pauze was begonnen. Ik ging op mijn oude plek zitten en begroette de laatste mensen die ik nog niet had gezien die dag.


Toen Liz en Troy de kantine inkwamen was het even stil aan de tafel. Toen ze net achter ons liepen kon Veronique het niet meer laten. "Madison, zullen we vanmiddag kleren halen voor mijn feest vrijdag?" Ik knikte. "Ja, prima, we kunnen ook wel in de stad iets eten" Veronique knikte.


Liz bleef aan de andere kant van de kantine nog een keer stil staan en keek om. ze keek me recht aan. Ik voelde me schuldig, maar ook tevreden over mijn beslissing. Ik was misschien nu wel een bitch, maar Veronique had wel gelijk, je gaat niet met de ex van je beste vriendin, dat doe je nou eenmaal niet.


Na school stapte ik en Veronique in mijn auto en reden we naar de stad waar we zoveel winkels af gingen. We hadden allebei een kort jurkje en hoge hakken. Ik keek uit naar vrijdag. weer samen zijn met mijn vrienden.


Toen ik Veronique thuis had afgezet, reed ik eerst nog naar Morgan, ik moest haar gewoon bezoeken want ik wilde, nee, ik moest mijn zien of het nog wel allemaal ging, of ze het allemaal nog recht hield...

Who's our father?Where stories live. Discover now