POV Madison
Ik klapte mijn laptop dicht en hoopte dat het niet te erg opviel. Jason liep naar binnen en ging op mijn bed zitten. "Madison, je bril" Ik deed hem snel af. Ik was helemaal vergeten dat dat ding nog op mijn neus stond. "Wat zijn jullie aan het doen?" Vroeg hij. "Huiswerk" "Geheim" Zeiden we door elkaar. We keken elkaar aan en ruilde toen van opmerking. Uiteindelijk kwamen we uit op "Geheim huiswerk"...
"Morgan!" Riep Xander van beneden. Morgan liep snel naar beneden toe. "Wat kom je doen?" Vroeg ik. Hij haalde zijn schouders op. "Heb je zin om mee te gaan voetballen?" "Wie gaan er allemaal mee?" "Misschien komen de jongens later nog?" Ik haalde mijn schouders op. "Ik moet eigenlijk verder met mijn huiswerk" Ik wees naar mijn laptop.
Hij liep naar het bureau en bukte snel en had het dagboek al uit de prullenbak gevist. Hij opende het en zijn mond viel open. "Je leest het dagboek van je moeder?" Ik trok het uit zijn handen. "Daar gaat het niet om" hij ging weer zitten. "Waar dan?" Ik zuchtte. "Begrijp jij toch niet" Zei ik zacht. Ik ruimde alles op en trok snel andere schoenen aan. "Het gaat dus over je vader?" ik knikte. "Maar..." "Ik wil er verder niet meer over hebben" Zei ik.
We liepen naar het verlaten voetbalveldje achter in de wijk. Hij keek om zich heen. "Ik kan nog steeds niet geloven dat ik hier woon" Ik keek om ons heen. 'Sorry dat ik niet in freaking BelAir woon" Zei ik. Ik schopte de bal hard in het doel. "Maakt niet uit" Zei hij. Hij schoot nu een keer tegen de bal.
"Wat wil je allemaal over je vader te weten komen?" "Alles" Ik schopte nu op mijn hardst de bal. Hij ketste terug via de paal richting Jason's hoofd. Snel bukte hij. "Je bent gevaarlijk!" Riep iemand achter ons. Ik keek om en zag Noah staan.
"Weer bezig met therapie" Zei Noah. Ik knikte "Moest weer even afreageren." Jason keek van mij naar Noah.
Na een lang potje voetballen gingen we naar huis toe. "Blijf je eten?" Vroeg mijn moeder. Ik en Jason keken naar Noah. Hij knikte. "Alsjeblieft" Ik liep naar boven om even snel te douchen.
POV Jason
Ik zat al aan tafel met Noah en mijn vader. Melissa was nog aan het koken en Madison en Morgan waren nog boven. "'s Avonds liepen we met zijn vieren over het kamp horen we Johnson schreeuwen. Wij rennen daar als gekken heen. Zien we Johnson lijkbleek op zijn bed zitten. "Er zit een spin!'' zegt hij met bevende stem. Wij lachen ons allemaal kapot." Ik en Noah begonnen te lachen en toen kwam Morgan naar beneden.
"Waar is mam?" "In de keuken,maar die is aan het bellen met Nana." Zei mijn vader. "Oke mag ik vanavond met Cody op stap?" Vroeg Morgan. Ik keek opzij en zag Noah naar beneden kijken. Hij leek niet blij, hij dacht vast dat Morgan Madison was. "Ja dat is wel prima, gaat je zus mee?" Ze schudde haar hoofd. "Die is moe en moet nog iets doen" Ze keek even naar mij. "Oke, maar eerst eten. Roep je zus!"
Even later kwam Madison binnen toen Morgan even naar de wc is. "Waar is je zus nu?" "Op de wc" Madison plofte op de stoel naast Noah neer. "Ik ben echt moe, ik ga vanavond echt nergens meer heen" Zei ze. Noah keek verbaasd en in de war. Ik lachte en mijn vader snapte hem ook. Toen kwam Morgan binnen. Ik viel bijna van mijn stoel van het lachen om het gezicht van Noah. Madison en Morgan keken raar elkaar aan.
"Jas, heb je wel verteld dat ik een tweeling was?" Zei Madison. Ik schudde mijn hoofd. Morgan en Madison begonnen te lachen. "Morgs, dit is Noah" Zei Madison lachend. Ook Noah moest nu lachen. "Ik dacht al, laatst was dat ook al" Ik viel nu echt van mijn stoel.
Melissa kwam binnen en zette de pan met eten op tafel. "Morgan! Madison! de keuken! Nu!" Iedereen stopte met lachen.
"Hebben jullie mijn dagboeken gezien. Nana zei dat de kasten op mijn oude kamer opstonden en dat ze mijn dagboeken miste!" Hoorde we Melissa boos zeggen. "Wat moet ik met jou dagboek?! Het is niet alsof jij een intressant leven had" Ze Madison. Ik kon het niet horen aan de stem maar Morgan zou dat niet zeggen. "Jongedame!" "Wacht! Je had een leven tot je op je zestiende zwanger werd en in de steek gelaten!'' Ik keek naar mijn vader die opstond en naar de keuken liep. "Madison, zo praat je niet tegen je moeder" Zei hij. Ik keek naar Noah. Hij keek met opgetrokken wenkbrauwen naar mij.
"Jij bent mijn vader niet!" Riep Madison. "Jongedame! Hou daar eens mee op! Xander is nog steeds de baas ove jou! Is dat de reden waarom je mijn dagboeken hebt?" Zei Melissa. "Ik heb die stomme dingen van jou niet! Ik weet ook wel dat ik meer op mijn vader lijk, want ik lijk niet op jou, gelukkig!" Riep Madison. Ze rende de keuken uit en de trap op. Boven hoorde ik vanalles vallen en ik hoorde de deur dichtknallen.
Morgan liep naar de eetkamer en keek even naar de trap en twijfelde of ze naar boven zou gaan. "Beneden blijven jij!" Zei Melissa. Mijn vader ging zitten.
Even later kwam Madison naar beneden en liep naar Morgans tas en pakte een pasje uit haar portemonnee. Daarna pakte ze haar eigen tas en liep ze snel weg. Ze sloeg de voordeur achter zich dicht. Niemand zei iets. Ik was benieuwd waar Madison heen ging...
