My Life as his Goddess [NL - Vervolg op My Life as a Goddess]

46.

46. Helena

Ik kon nog steeds niet bevatten wat er deze namiddag allemaal gebeurd was. Eerst keer ik een boodschap van Hades. Rechtstreeks van hem. Met Hermes als tussenpersoon natuurlijk.

Eerst ontliep hij me, wilde hij geen gesprek met me aangaan en dan opeens kreeg ik wel rechtstreeks een boodschap ...

Hij had ook Hermes kunnen vragen om de boodschap door te geven, maar nee ... Hij vond het toch belangrijk genoeg om het me zelf te vertellen

En de uiteindelijke boodschap was de tweede verrassing van de dag.

Als je wil kan je naar hier komen.
Je moeder en Lena zijn veilig.

Ik had niet eens meer verwacht dat Hades me zou helpen om mijn moeder en Lena uit Tartaros te bevrijden. Na de confrontatie met Zeus was Hades meteen terug naar de onderwereld gegaan. Hij had niet eens de tijd genomen om met me te praten ... en nu opeens had hij dit achter mijn rug gedaan.

Heel even dacht ik dat hij me toch voor de gek hield. Tot ik mijn moeder in mijn armen had.

Hades had er zelfs aan gedacht om Apollo terug te halen naar de onderwereld. Zodat ook hij Lena eindelijk terug kon zien.

En dan was er nog de derde verrassing.

Ik had al mijn moed bij elkaar geraapt en was Hades gaan zoeken. We moesten met elkaar spreken. Nu. We hadden dit al veel te lang uitgesteld.

Dus daarom stond ik nu hier. Voor de deur van de bibliotheek.

Mijn hand had net op de deur geklopt.

Ik opende de deur met een kleine zucht.

"Ik haal je moeder terug en toch vind je het belangrijker om mij een bezoekje te brengen." Hij haalde zijn ogen pas van het boek voor zich na het beëindigen van zijn zin. Daarna leunde hij naar achter in zijn stoel.

"We hadden dit gesprek ook een tijd geleden kunnen hebben." kaatste ik meteen terug. Het had geen effect op hem.

Hij kruiste zijn armen en trok een wenkbrauw op.

"Heb je er misschien al eens over nagedacht dat ik misschien niet dezelfde mening heb als jou?" Hij grijnsde licht. "Het is niet omdat jij iets belangrijk vindt dat het dat effectief is."

"Blijkbaar was het voor jou toch belangrijk om naar Olympus te komen ... Dus ik denk dat jij dit even belangrijk vindt als ik."

Ik was naar voor gestapt en rustte mijn handen op de bureau, die tussen ons in stond.

"Ik ben alleen gekomen omdat ik Zeus liever uit Olympus heb dan ik ... En dat is gelukt ook.." Hij forceerde een glimlach om zijn woorden kracht bij te zetten en vestigde dan weer zijn aandacht op het boek.

"En om toch op je filosofie te antwoorden ... Dit is nu belangrijker dan jouw belangrijke gesprek." zei hij, zonder zijn ogen van het boek af te halen.

Ik zuchtte en draaide me al om, om weg te lopen. Maar ik bedacht me.

"Je hebt me gered Hades. Zonder jou had Zeus ons allemaal verslaan ... En was ik er misschien zelfs niet meer geweest." zei ik, doelend op het feit dat ik Zeus zijn aanval nooit had kunnen ontwijken als Hades hem niet had tegengehouden. Ik was niet de enige die dat besefte.

"In plaats van me dankbaar te zijn kom je nu mijn kostbare tijd innemen." Ik counterde meteen. "Naar mijn weten ben je nog steeds onsterfelijk Hades. Je hebt nog veel eeuwen met tijd over. Deze vijf minuten kan je dus best missen."

Mijn woorden bewezen hun doel.

Hades keek kort op van zijn boek.

"Touché" was zijn korte antwoord.

Hij stond recht en stapte naar me toe, om dan tegen zijn bureau te leunen. "Wel, je hebt mijn aandacht nu ... Waar wil je het over hebben?" zei hij weinig geïnteresseerd. Het was wel al een stap in de goeie richting dat hij nu opeens wel geïnteresseerd was in wat ik te zeggen had, hoewel het niet met volle overtuiging was dat hij luisterde.

"Ik weet dat Athene je geheugen heeft kunnen teruggeven en ik verwacht ook niets ... Aleen heb ik dit nodig om alles te kunnen afsluiten.

Ik zie je ontzettend graag Hades. En dankzij Zeus zal het nooit meer wederzijds zijn. Zeus heeft je de mogelijkheid afgenomen om ooit nog een andere emotie te voelen dan haat.

Dat spijt me. Want deze hele situatie komt door mij. Zeus heeft jou gebruikt om mij te raken."

Ik schraapte kort mijn keel, in de hoop zo mijn tranen te kunnen tegenhouden. Ik had me wel voorbereid op dit gesprek maar nu het zover was, was het ontzettend moeilijk.

"Vanaf nu zal je van mij geen last meer hebben. Mijn moeder en Lena zijn hier veilig en ik heb genoeg werk in Olympus."

Ik stond tegenover hem en zuchtte opnieuw, klaar om echt afscheid te nemen.

"Bedankt voor alles Hades."

Ik boog me naar voor en drukte een kus op zijn wang. Verrassend genoeg liet hij het allemaal toe.

Ondertussen was mijn strijd tegen de tranen gestreden. Ze rolden over mijn wangen. Gebroken omdat hij nu echt een gesloten hoofdstuk was in mijn leven.

Zodra mijn lippen zich losmaakten van zijn wang draaide ik me om en beende de kamer uit, tot ik achter me een luide bonk hoorde.

A/N: Laat zeker weten wat jullie ervan vinden!

Vote/Comment/Follow