My Life as his Goddess [NL - Vervolg op My Life as a Goddess]

32.

32. Helena

"Welkom bij de club." Dat was het grijnzende antwoord van Hades. Hij hield zijn hoofd ook wat schuin, alsof hij elke beweging die ik maakte in de gaten hield.

"Maar dat geeft nog geen antwoord op de belangrijkste vraag: Waarom ben je naar hier gekomen?"

Zijn vraag bleven even in de lucht hangen. Wat moest ik daar nu weer op antwoorden? Het antwoord moest dan ook nog eens logisch zijn. En het mocht ook niet te lang op zich laten wachten. Anders wist Hades onmiddelijk dat ik iets te verbergen had.

"Om zo ver mogelijk uit de buurt van Zeus te zijn." zei ik. Het was het eerste waar ik zo snel kon aan denken.

Hades leunde naar achter en leek mijn antwoord te analyseren. Na een paar seconden van zwijgen leek hij het dan toch goed te keuren. Hades knikte kort en glimlachte.

"Dan ben ik blij dat ik je redder mag zijn."

Zijn antwoord volgde zo snel. Alsof hij al een paar stappen verder was in dit gesprek.

"Maar je begrijpt wel dat ik met dat antwoord alleen geen genoegen neem?" Hij leunde opnieuw naar voor. Deze keer leunde hij zelfs over de tafel naar me toe, tot er maar een paar centimer tussen onze gezichten verwijderd was.

Heel even leek het alsof we terug ons waren. Geen geheugenverlies. Een gezellig diner. Tot zijn woorden een einde maakten aan mijn korte dagdroom.

"En ik weet wanneer iemand iets verzwijgt."

Voor ik kon reageren had hij zijn hand om mijn nek gelegd. Ik hapte naar adem door de sterke greep. Hades daarentegen had nog geen seconde emoties getoond.

"Dus ... ik vraag het nog eens. Waarom ben je hier?" Hij wachtte even voor hij mijn nek loslaatste. Zijn gezicht bleef wel nog steeds voor het mijne hangen. Alsof hij van dichtbij mijn pijn wilde zien.

Ik voelde de tranen branden in mijn ogen. Het plezier om ze te zien gunde ik hem niet.

"Wel ... Komt er nog iets van?" vroeg hij met een spottende glimlach. Plezier had hij duidelijk.

"Je geloofd met toch niet." mompelde ik, terwijl ik mijn stoel achteruit schoof. Ik hoopte te kunnen vluchten en tot mijn verbazing liet hij dat ook gebeuren. Zonder nog te vragen naar de waarheid.

Hermes

Ik tikte ongeduldig met mijn vingertoppen op de tafel. Aphrodite en Persephone zaten tegenover me. Elk met een boek voor zich. Ogen op het papier gericht.

Heel de tijd moest ik afwachten ... Tot iemand mij ook eindelijk een taak gaf. Ik was de boodschapper tussen alle hoofdrolspelers.

Kort samengevat: het saaie werk.

Ik mocht het vuile werk opknappen terwijl de rest als een detective naar de oplossing zocht.

"Het enige waar ik aan kan denken..." Aphrodite scheurde een bladzijde uit het boek, zonder nog te denken aan toekomstige lezers. Ze had het boek ook gewoon in onze richting kunnen draaien.

Ze legde de bladzijde op het midden van de tafel en tikte er nog eens op met haar wijsvinger. Om er nog meer nadruk op te kunnen leggen.

"Volgens mij lost deels ons probleem van Hades op." Ik leunde wat naar voor en bekeek vluchtig het papier.

"Je gaat een ... toverdrankje maken?" Het was het enige woord dat ik kon bedenken dat kon verwoorden wat ik net gelezen had.

"Heb jij een beter idee?"

"Twijfel je aan mijn kunnen?"

Meteen had ik van beide een antwoord. Ze keken me kort afkeurend aan, voor ze hun aandacht weer op het papier voor zich vestigden.

Ik had kort mijn handen voor me gehouden, als verontschuldiging, maar geen van beide had het opgemerkt.

"Hebben we niet iets dat we eerst op Poseidon of Athene kunnen uitproberen? Lijkt me veiliger dan eerst Hades als proefpersoon te nemen."

Deze keer had ik wel hun volledige aandacht. Ze keken me zwijgend aan, voor ze naar elkaar keken.

"Soms heeft hij toch eens een goed idee." Ik rolde met mijn ogen om het grapje.

"Maar een liefdesdrankje gaat volgens mij niet helpen bij hen." zei ik, verwachtend dat ik opnieuw een sneer van beide zou krijgen. Dat bleef uiteindelijk uit.

Op die reactie moest ik wel even wachten.

"Misschien wel." zei Aphrodite.

"Het gaat meer om de definitie van liefde. Je kan iemand ook graag zien als vriend. Of familie."

"Dan moeten we alleen nog iets vinden dat die liefde kan symboliseren."

Aphrodite en Persephone waren opnieuw samen aan het brainstormen. Ik had dan wel mijn fout van daarnet goedgemaakt door ze nu op een idee te brengen, toch ging ik mijn geluk niet op de proef stellen.

"Ik zal ondertussen eens horen hoe het bij de andere gaat. Of ze al wat meer nieuws hebben ..."

Ik kreeg een kort instemmend gemompel, aangezien de twee druk bezig waren om te bedenken wat ze precies konden gebruiken voor Poseidon en Athene.

Ik zuchtte kort, strekte me uit en opende dan maar het portaal om naar de onderwereld te gaan.

Hopelijk kon ik daar meer helpen dan hier.

A/N: Laat zeker weten wat jullie ervan vinden!

Vote/Comment/Follow