My Life as his Goddess [NL - Vervolg op My Life as a Goddess]

26.

26. Hades

"Ik ga naar Olympus."

Mijn woorden bleven in de lucht hangen. Alle aanwezigen in de kamer vestigden hun aandacht op mij. Het leek even te duren om mijn woorden te laten bezinken.

"Hoe ga je dat doen? Alle toegangspoorten zijn gesloten voor goden!" Apollo was de eerste die reageerde. En ook de reactie die ik verwacht had.

Ik knikte naar Hermes. "Er is duidelijk nog één poort open." Alle ogen waren meteen op Hermes gericht. Hij liet zijn ogen over ons allemaal gaan.

"Het is niet zo simpel om je naar daartoe te brengen." bromde hij. We negeerden hem allemaal. Zeker toen Helena sprak.

"En wat gaan we ..." Ik hield haar meteen tegen bij het woord we. "Er is hier geen we ... Hermes brengt me naar Olympus en verder gaat er niemand mee."

Helena kruiste haar armen en keek me verbaasd aan. "Alleen?" Ze herhaalde mijn woorden met één woord. "Denk je niet dat je meer hulp nodig hebt?" Ze kwam dichterbij staan en drukt haar hoofd tegen mijn schouder. De onzekerheid straalde van haar af.

"Anders is het Olympus tegen jou ..." mompelde ze, waarschijnlijk al denkend aan enkele doemscenario's. Ik sloeg meteen mijn arm om haar heen en drukte haar nog wat steviger tegen me aan.

"Daar kan je me tenminste niet afleiden." plaagde ik haar, hopend om haar zo toch even te laten lachen. Het haalde niks uit. Ze keek naar omhoog met diezelfde bezorgde blik.

"En kan je ook niemand helpen ... De meeste van onze vrienden heeft Zeus al opgesloten. Tegen de tijd dat jij er bent zit heel Olympus achter slot en grendel."

Mijn hand wreef kalmerend over haar onderrug. "Apollo blijft hier ... Zo ben ik zeker dat jij veilig bent." Opnieuw keek ze naar omhoog.
"We weten nog steeds niet wat Zeus precies van plan is ... Het lijkt me dan ook beter dat jullie hier blijven. Voor het geval hij ons terug een stap voor is."

De afgelopen tijd hadden zowel Apollo als ik haar zoveel mogelijk lessen proberen geven. Ze kon haar krachten al gebruiken, maar in stress-situaties zou ze dichtslaan.

Het had ons allemaal eeuwen geduurd voor we al onze krachten konden beheersen. Helena had dus nog een lange weg te gaan. Hoewel, als ik haar nu bezig zag het haast niet te geloven was dat ze ooit geen krachten had.

Beelden van de eerste momenten dat we elkaar leerden kennen verschenen  weer op mijn netvlies. De bijna hulpeloze Helena die zich een weg baande door alle goeie raad. Het leek wel gisteren. Alleen waren er al enkele maanden verstreken. En stond ze nu aan mijn zijde.

Ik zou nooit de klok terugdraaien.

N

u besefte ik pas wat ik al de tijd had gemist.

"Beloof me dat ..." Ik legde haar het zwijgen op met een kus. "Ik beloof dat ik terugkom ... Mét je moeder en Lena." Mijn ogen gingen kort naar Apollo, die zwijgend had toegekeken. Hij knikte kort.

Ik drukte Helena nog eens stevig tegen me aan en na een tweede kus besloot ik dat het moment gekomen was.

Mijn armen lieten Helena los en ik stapte naar Hermes toe. Na nog een korte blik op Helena en Apollo voelde ik Hermes zijn hand op mijn arm en waren we een paar minuten later in Olympus.

We stonden naast elkaar te kijken naar het paleis aan de grote toegangspoort.

"We hebben niet veel tijd. Hij weet nu dat ik er ben."

Ik volgde Hermes naar het paleis en door de vele gangen. Tot aan een kamer, waar hij bleef staan. "Da's vreemd ... Daarstraks stonden hier twee bewakers."

Hermes opende de deur en we gingen naar binnen. In de zaal stonden een aantal glazen dozen. Aan de verbaasde blik op Hermes zijn gezicht  te lezen, had Zeus in elk van de dozen iemand opgesloten.

"Ze zijn weg ..." Diezelfde verbazing klonk door in zijn stem. Hij draaide zich naar me toe en leek bij mij op zoek te gaan naar een antwoord dat ik niet had.

Net dan hoorde ik een stem achter me. Ik draaide me meteen om. "Ondertussen zijn ze allemaal weer thuis. Hoewel,thuis ..." Hera zat een paar meter verderop op een kleine troon.

"Voor Magdalena is enkel Tartaros genoeg." Ze grijnsde naar me om haar woorden kracht bij te zetten. En op dat moment leek ze helemaal niet op de Hera die ik kende.

En ik wist dat ik in de val gelopen was.

A/N: Ik heb het volgende hoofdstuk al helemaal in gedachten en ik ben dan ook heel benieuwd voor jullie reacties.

Vote/Comment/Follow