My Life as his Goddess [NL - Vervolg op My Life as a Goddess]

56.

56. Helena

Ik schreeuwde. Schreeuwde de longen bijna uit mijn lichaam. Alle opgekropte emoties kwamen eruit. Zeus had me al die tijd in de verdrukking geduwd. Ik had mijn thuis achtergelaten voor Olympus. Mijn familie. Mijn vrienden. Voor hém! Om Olympus sterker te maken. Om als nieuwe godin toe te treden.

En dan ... Na al die tijd, was dan de echte reden naar boven gekomen. Ik was een afstammeling van Zeus. En net daarom wilde hij me dicht bij zich houden. Niet omdat hij me beter wilde leren kennen. Niet omdat ik belangrijk voor hem was. Het enige dat telde voor hem waren mijn krachten.

Het had zo anders kunnen lopen. In andere omstandigheden hadden we ons kunnen gedragen als een echte familie. Had ik een nieuwe thuis kunnen vinden. Maar ook dat gunde hij me niet.

Al vanaf het moment dat ik voet zette in Olympus had Zeus leugens verspreid over Hades. Om me uit zijn buurt te houden. Maar eigenlijk had Zeus beter naar zichzelf in de spiegel gekeken. Want alle leugens waren inderdaad waarheid. Alleen niet over Hades maar over Zeus.

Zeus was de bedrieger.
De leugenaar.
De egoïst.

En daar had ik nu wel echt genoeg van.

"Besef je wel wat je allemaal gedaan hebt?!" Mijn ademhaling versnelde, terwijl mijn hele lichaam trilde van spanning. "Jouw egoïsme staat mijn geluk in de weg! Niet andersom!"

Ik vuurde opnieuw een lichtbol op hem af.

Meteen gevolgd door de volgende.

En de volgende.

"Geen enkel moment heb je ook maar iets om me gegeven! Het enige dat je interesseerd is macht!"

De volgende werd op hem afgevuurd.

"Laat me gewoon met rust!"

Opeens voelde ik een paar armen om me heen. Ze hielden me in een stevige greep. "Helena ... Het komt allemaal wel goed." Mijn lichaam had de armen eerder herkend dan mijn hoofd. Pas toen ik de stem hoorde stortte ik helemaal in. Ik drukte me tegen Hades aan, terwijl zijn handen mijn rug streelden.

"Hij zal je geen pijn meer doen."

Minuten later zou ik me pas herinneren wat die woorden echt betekende. Het was opeens zo stil rond me.

Langzaam maakte ik me van Hades los. "Wat ...?" Ik veegde de tranen weg van mijn wangen en keek voor de eerste keer naar mijn omgeving.

Apollo stond op een paar meter van ons. Hij keek de achter richting uit, alsof hij ons de nodige privacy wilde geven. "We zijn zo snel mogelijk gekomen. Alleen was het niet zo makkelijk om je te vinden." Hades drukte zijn lippen tegen mijn voorhoofd, alsof hij zichzelf er even aan moest herinneren dat ik ongedeerd was.

"Zeus?!"

Als door een bij gestoken maakte ik me van hem los. Zoekend. Zoekend naar Zeus. Mijn geheugen leek me in de steek te laten want ik wist niet meer wat er zonet gebeurd was. Toch niet in details. Had Zeus iets gezegd? Had hij me aangevallen?

Hades legde zijn handen op mijn wangen en dwong me om naar hem te kijken. "Daar moet je je nu geen zorgen om maken." suste hij me. "Het is voorbij. Zeus komt niet meer terug." Mijn ogen speurden zijn gezicht af, op zoek naar de echte betekenis van zijn woorden.

"Hoe?" was het enige dat ik kon uitbrengen. "Is hij ...?" Hades schudde zijn hoofd. Zonder mijn zin af te maken wist ik al wat hij bedoelde. "Je hebt hem verslaan. Jij, Helena." Er sprak trots uit zijn woorden. En nu heeft Athena hem naar Olympus gebracht, waar hij voor eeuwig zijn tijd zal doorbrengen in de kerkers."

"Ik heb niets gedaan." wist ik uit te brengen. "Ik heb alleen maar ..." Op dat moment kwam alles van het voorbije uur als een sneltrein voorbij in mijn gedachten. Hoe Zeus me naar hier had gebracht. Ons gesprek. Hoe meer ik de controle verloor. En uiteindelijk, hoe ik al mijn woede omzette in kracht.

"Zeus heeft zich niet verdedigd."

Na de sneltrein aan herinneringen was dat de enige conclusie die ik kon trekken. Ik zag Zeus zijn gezichtsuitdrukking voor me. Hoe hij me liet doen. Hij had geen aanstalte gemaakt om te vluchten. Om me tegen te houden.

Hij had zich berust in het moment. Alsof mijn woede-uitbarsting het kantelpunt was. Het moment van besef.

"Het belangrijkste is dat dit stopt. Geen gedoe meer. Geen angst of oorlog. Vanaf nu kunnen  we eindelijk naar de toekomst kijken."

"Wij samen."

A/N: Laat zeker weten wat je ervan vindt!

Vote/Comment/Follow