My Life as his Goddess [NL - Vervolg op My Life as a Goddess]

30.

30. Persephone

Ik had niet gedacht om ooit nog naar de onderwereld te gaan. Of beter gezegd, om mijn ex-man te zien. Na de samenkomst met Aphrodite en Hermes hadden we de taken verdeeld. Aphrodite ging op zoek naar een oplossing om Hades op zijn minst zijn herinneringen aan Helena terug te geven. Hermes zou op zoek gaan in Olympus naar een globale oplossing. En daarbij waren volgens ons vooral Poseidon en Athene de sleutel. Tot Hera zouden we geen toegang krijgen. Daar was Zeus wel te slim voor. De andere twee kon hij niet zomaar ,én vooral niet altijd, in de gaten houden.

Als we een oplossing gevonden hadden, zouden zij eerst onze proefkonijnen zijn. Want Hades kennende ... Hij was de laatste persoon waarvan we hulp konden verwachten nu. 

Dus zat er voor mij niet anders op dan naar de onderwereld te gaan en daar de informatie te verzamelen. Wat wist Hades nog. Tot waar was zijn geheugen gewist. En daarnaast moest ik van binnenuit Apollo en Helena proberen helpen. Lena en Helena's moeder waren nog steeds verdwenen. Volgens mij had Zeus ze opnieuw naar Tartaros gestuurd. 

Alles ging volgens Zeus zijn plan, zoveel was zeker. Hij had zelfs de poorten naar zowel de onderwereld als Aigai. Er was dus geen enkel probleem meer voor mij om naar Hades te gaan. En Hermes moest niet meer zoeken naar een geopende poort naar Poseidon. Het deed me ook wel vermoeden dat dit nog niet alles was. Zeus was nog veel meer van plan. En de poorten terug openen was maar één stap daarvan. 

Ik kon alleen maar hopen dat hij zo Helena niet terug naar Olympus zou halen. Dat was natuurlijk al zijn doel van in het begin geweest. Ze had haar rug naar hem toegekeerd en had zijn bevelen genegeerd. Zodra ze terug in Olympus zou zijn, zou hij haar met open armen ontvangen. 

Ik zuchtte kort, voor ik op de kamerdeur klopte. De onderwereld en het paleis kende ik uit het hoofd, hoewel het opnieuw even geleden was dat ik hier nog geweest was. De eeuwen dat ik hier verbleven had met enkel Kerberos én Hades als gezelschap hadden hun tol geëist. Ik was dan ook van Hades gescheiden om eindelijk terug een normaal leven op te bouwen. En tot mijn eigen verbazing had Hades toen ingestemd.

Mijn hand opende de deur en ik kwam bijna meteen oog in oog met Hades. Hij was blijkbaar net op weg naar de deur, maar door mijn ongeduld stonden we niet weer op een meter van elkaar, met enkel de geopende deur tussen ons in. 

"Ik hoop dat ik niet stoor?" Ik zette een stap opzij, zodat ik de deur kon sluiten. "Je weet goed genoeg dat hier niemand anders op me wacht." Hades liep opnieuw naar zijn bureau toe en liet zijn in zijn stoel zakken. Zijn woorden lieten me wel al vermoeden dat hij wél nog wist dat we gescheiden waren. 

Hades schoof enkele documenten opzij en leunde dan naar achter in zijn stoel. "Maar nu ben ik wel eens benieuwd waarom mijn ex-vrouw, die niet meer in de onderwereld wilde wonen, me nu toch komt verblijden met een bezoekje." Hij glimlachte spottend en heel even stond ik perplex. Hermes had me al gewaarschuwd dat hij opnieuw de oude Hades was. Alleen was het erger dan ik verwacht had. 

Zijn lichaamstaal. Zijn woordkeuze. Zijn blik. Alles was weer zoals voor hij Helena had leren kennen. En eerlijk, dit moment liet me pas echt beseffen dat Hades en ik nooit bij elkaar gepast hadden. Helena had van hem een beter persoon gemaakt en nu ik weer de oude Hades voor me zag, werd dat pas echt duidelijk.

Ik had de hele tijd nagedacht hoe ik dit gesprek ging voeren. Uiteindelijk had ik besloten om voor de directe aanpak te gaan. "Ik heb vernomen dat ondertussen al iemand anders mijn plaats heeft ingenomen?" Ik stelde het op een vragende toon, zodat ik nieuwsgierig overkwam. Het had uiteindelijk het gewenste effect. Zijn wenkbrauw ging omhoog. Verder kon ik wel niets aflezen aan zijn gezichtsuitdrukking. 

"En wie heeft dat verteld?" Hij leunde naar voor en wachtte mijn antwoord af. "De roddel heeft me bereikt tot in Olympus. Het moet dan toch wel groot nieuws zijn." Ik stapte naar voor en zette me tegenover hem aan zijn bureau. "En je weet hoe dat gaat met roddels. Ik weet het van A, A van B en ga zo maar door." 

"Maar nu terug naar jou ..." Ik hield mijn hoofd schuin, maar werd meteen onderbroken door Hades. "Je bent voor niets naar hier gekomen ... Ik zit hier nog altijd alleen." Vreemd antwoord, aangezien Helena en Apollo hier nog steeds waren. Ofwel had hij er niet opgelet of ze terug naar Olympus waren gegaan.

"Jammer. Zeus was absoluut niet tevreden nu zijn nieuwe oogappel naar hier is gekomen, maar blijkbaar ben ik verkeerd geïnformeerd." Ik stond recht en ik had nog geen stap gezet of hij hield me al tegen met zijn volgende woorden.

"Zijn nieuwe oogappel?" Ik draaide me langzaam terug naar hem toe en zag hoe hij recht stond. Een twinkeling in de ogen. 

Het teken dat ik hem had waar ik hem hebben wilde.

A/N: Laat zeker weten wat je ervan vindt!

Vote/Comment/Follow