My Life as his Goddess [NL - Vervolg op My Life as a Goddess]

54.

54. Helena

Zeus stapte naar de deur toe en opende de deur. Vanop mijn plaats in de kamer kon ik niet zien wat er aan de andere kant van de deur was. Kerberos had als hond, of hoe je zijn soort ook kon noemen, het voordeel dat hij wel wist wat er aan de andere kant was. Hij zette een stap naar voor en ik zag zijn neus, die van de kop die het dicht bij me stond, werken. Daarna keek hij naar me en drukte een kop tegen me aan, alsof hij me zo wilde beschermen.
Ik legde mijn hand op zijn kop en wreef erover. Hij kalmeerde onmiddelijk, hoewel hij toch ook op zijn hoede bleef.

"Kom, dan kan ik je eindelijk uitleggen waarom we tot dit moment zijn gekomen." Hij wenkte me dichterbij en stapte door de deur, het onbekende in. Ik hoorde hem nog net zeggen, "Ik zou je wel aanraden om je hond aan te lijnen ... Anders gaan er veel mensen vreemd opkijken."

Kerberos en ik wisselden een blik. Ik stapte dichter naar hem toe, waardoor zijn drie koppen me leken te omsingelen.

"Ik weet het ... Alleen hebben we op dit moment geen andere keuze dan zijn spel te spelen." Ik wreef over één van zijn koppen. "We moeten wachten tot Hades weet waar we zijn."

Kerberos gromde zacht. Drie keer zelfs. Om nog meer te benadrukken dat hij het niet eens was met mijn woorden. Hij zou blijven wachten in deze kamer, hoewel de enige uitweg aan de andere kant van de deur lag.

Uiteindelijk veranderde hij terug naar zijn puppy gedaante en gingen we beide door de geopende deur.

We kwamen terecht in een grasveld. Zeus stond aan de rand ervan te wachten met gekruiste armen. Als een ongeduldigde vader ... Zo leek het bijna. De realiteit was heel anders.

Kerberos en ik vervolgden onze weg tot bij hem. Net toen ik wilde vragen wat hiervan de bedoeling was, legde hij het zelf al uit. "We willen niet dat de mensen weten dat er ook nog andere werelden bestaan." Hij glimlachte zelfvoldaan naar me en keerden daarna zijn rug weer naar me toe. Daarna begon hij opnieuw te stappen. Verwachtend dat ik dat deed.

"Je vraagt je waarschijnlijk af ... waarom hier? Waarom brengt hij me nu in godsnaam naar hier." Hij keek me kort aan. "Ik breng je naar hier omdat hier het begin is. Het begin van alles. Van je hele tijdlijn."

"Je weet dat je van Lena afstamt. Dat verhaal is veel te ingewikkeld en langdradig om te vertellen. Daarom slaan we een paar stappen over, jammer genoeg." Opnieuw keek hij kort naar me. "Ik had gehoopt genoeg tijd te hebben om je alles uit te leggen ... maar als ik alles uitleg weet Hades ons straks te vinden en speelt mijn lange uitleg alleen in jouw voordeel."

Zeus bleef staan en draaide zich naar me toe. Kerberos zette zich naast mijn voet neer, zijn ogen op Zeus gericht.

"Het klopt dat je van Lena afstamt. En ongewild ook een deel van mijn bloed in je hebt." Voor en na het woord ongewild laste hij een korte pauze in. Alsof hij het moeilijk had met dat woord.

"Het heeft jaren geduurd, voor jij geboren werd dat ik beslist heb om jou lid te laten worden van Olympus. Hoewel Hera je geboorte al had opgemerkt als speciaal, was ik de echte reden waarom je deel mocht uitmaken van onze wereld."

"Nu hoor ik je al bijna denken ... Waarom ik." Hij grinnikte zachtjes. "Wel ... Ook dat heeft een reden."

Hij begon opnieuw te stappen. Enkele mensen passeerden en het was nu pas dat ik doorhad dat we op aarde waren. Mijn oude thuis. Dat gaf wel nog altijd geen antwoord op de vraag waarom we hier waren. Zodat Zeus een hele uitleg kon doen en zijn daden kon goedpraten? Daar leek het wel op.

Hoewel dit natuurlijk ook mogelijkheden gaf. Hoe langer ik hem aan de praat kon houden, hoe meer tijd Hades kreeg om me te vinden. Alleen ging ik Zeus nooit kunnen verslaan. En dat wist hij. Daarom had hij me ook naar hier gebracht. Ver weg van iedereen in de onderwereld.

"Ik heb je familie altijd al in de gaten gehouden. Gewacht tot ik de sterkste afstammeling zou vinden. En zo komen we dus bij jou." Weer draaide hij zich kort naar me toe.

"Ik geloofde echt in je. Anders had ik je nooit gevraagd om lid te worden. Had ik je ouders nooit in vertrouwen genomen over de geheimen van ons bestaan en van Olympus. Ik had alles overdacht. Over alles nagedacht. Alles voorzien." Hij schudde zuchtend zijn hoofd.

"En dan val je voor zijn smerige sabotages." Opeens was hij woest. Zijn ogen spuwden bijna vuur en hij zwaaide met zijn armen. "Daarom zijn we hier nu vandaag ... Om jou het hele verhaal te vertellen op je trouwdag. Want dit is niet de situatie die ik voor ogen had toen je geboren werd. En ik zal er dan ook alles aan doen om dat te stoppen!"

A/N: Laat zeker weten wat jullie ervan vinden!

Vote/Comment/Follow