My Life as his Goddess [NL - Vervolg op My Life as a Goddess]

57.

57. Helena

Hades had ons terug naar de onderwereld gebracht. Iedereen leek in schock te zijn. Niemand had iets gezegd. We leken allemaal in gedachten verzonken.

Het voelde nog steeds vreemd aan. Ik was altijd blijven denken en hopen dat het toch nog goed zou komen tussen Zeus en mij. Niet dat het zo zou eindigen. Niet zoals vandaag.

Athene had Zeus naar Olympus gebracht. Om daar zijn straf uit te zitten. Zou hij voor eeuwig vast blijven zitten?

Mijn algemene gevoel was vooral teleurstelling. Zelfs een schuldig gevoel. Door mij was hij in deze situatie beland. Misschien had ik het toch wat anders moeten aanpakken ...

Ik voelde een hand op mijn rug en werd daardoor uit mijn gedachten gehaald. "Je ziet er bleek uit." Lena kwam naast me zitten. "Ik denk dat het me gewoon allemaal teveel wordt ..." wist ik uit te brengen. "Het is ook een heel vermoeiende dag geweest." We gaven elkaar een knuffel.

"Ik vind het wel jammer dat dit ervoor gezorgd heeft dat jullie bruiloft niet is kunnen doorgaan." We konden beide een grinnik niet onderdrukken.

De dag was inderdaad heel anders verlopen dan gedacht. Geen trouwkleed. Geen geloften. Geen gelukswensen. Geen feest.

In de plaats daarvan was Olympus in schok. Alle goden zouden tijd nodig hebben om dit te verwerken.

Natuurlijk was Zeus al een tijdje niet in Olympus geweest. We hadden al zijn werk overgenomen. En dat was ook goed verlopen. Maar het was altijd mijn bedoeling geweest dat dat voorlopig was. Dat alles met Zeus in orde zou komen en dat alles weer zou worden zoals in het begin. Toen Zeus me nog ging opleiden om een echte godin te worden. Toen we nog een familie waren. Nu leek het alsof deze helemaal uit elkaar was gevallen. Alsof er een leegte was, die niet zomaar op te vullen was.

"We gaan het Zeus niet gunnen om jullie dit ook nog af te nemen ... Hij heeft jullie al genoeg problemen bezorgd!" Deze keer was het Athene die sprak. Ik had haar zelfs niet eens horen binnenkomen. Ze leunde tegen de deuropening aan, met een kleine glimlach. "Het feest is niet het belangrijkste van vandaag ... Dat is jullie liefde."

Zo gebeurde het dus dat ik nog geen tien minuten later, met een boeket bloemen en zonder trouwkleed, in de troonkamer stond. Iedereen had zich in een cirkel rondom ons verzameld. Iemand had zelfs kaarsen geplaatst om de zaal een gezellige sfeer te geven.

"Voor degene die nu een hele lange speech verwachten ..." Eros lachtte even. "Ik denk dat deze twee veel liever zo snel mogelijk naar het belangrijke moment overgaan. " Aphrodite pikte meteen in. "En voor er opnieuw iemand dit moment zou willen verstoren." Er klonk wat nerveus gegrinnik. Niet iedereen wilde nu al grapjes maken over wat er vandaag gebeurd was.

"Dus, lieve vrienden ... " Eros nam het woord, terwijl ik een kort kneepje gaf in Hades zijn hand. Ik voelde me nerveus. Nerveus dat er toch nog iets zou verkeerd gaan.

"We zijn hier vandaag bij elkaar om deze twee in de echt te verbinden. Voor de eeuwigheid." Eros glimlachte naar ons beide. "Of voor zolang ze elkaar niet beu zijn." Nu werd er luider gelachen.

"Ik ga er vanuit dat niemand hier bezwaar bij heeft?" Eros keek met opgetrokken wenkbrauw rond, om daarna terug zijn aandacht op ons te vestigen.

"Hades ... God van de onderwereld, neemt u als uw wettige echtgenote ... Helena, godin van de onderwereld en het licht?"

Het was muisstil in de zaal. Alsof iemand dezelfde nervositeit voelde als ik.

"Ja ..." Hades keek me met een glimlach aan. "Daar heb ik nog geen moment aan getwijfeld."

Er werd luid geklapt. Zelfs gejoelt.

Eros schraapte zijn keel, om iedereen weer tot de orde te roepen. "Niet te vlug ... niet te vlug." zei hij met een lachje.

"En nu ... Helena, godin van de onderwereld en het licht, neem jij als wettige echtgenoot ... Hades, god van de onderwereld?"

Ik keek Hades aan. De twinkeling in zijn ogen. Een kleine, nerveuze glimlach rond zijn lippen.

"Ja." zei ik, met een brede glimlach. "Voor de eeuwigheid."

Iedereen klapte luid. Zeker toen Hades me dichter naar hem toe trok en een kus op mijn lippen drukte. Dan vulde de hele zaal zich met gelukswensen.

Ik begroef mijn gezicht in Hades zijn borst. Even overmand door emotie. Gebeurde dit nu echt? Was het ons echt gelukt om dit te doen?

"Dan is het nu nog tijd voor de ringen. Het laatste deel, aangezien we de kus al gehad hebben." Aphorodite kwam naar ons toe, met een kussentje. Erop lagen de twee ringen op ons te wachten.

Hades nam mijn ring, daarna mijn hand, om de ring dan om mijn ringvinger te doen. Zijn ogen keken daarna weer in de mijne, terwijl zijn hand de mijne nog steeds omsloot. Hades bracht mijn hand naar zijn mond en gaf er een kus op.

En daarna was het zijn beurt. Ik nam de ring van het kussentje en deed hem bij hem om.

"Dan verklaar ik jullie nu man en vrouw ... En ik vind dat dat nog wel een kus verdiend."

Gelach vulde de zaal. Opnieuw. En het voelde goed om, na zo een dag, eindelijk eens een luchtige sfeer te hebben. En na deze bewogen tijden hadden we dat echt wel verdiend.

A/N: laat zeker weten wat jullie ervan vinden!

Vote/Comment/Follow