My Life as his Goddess [NL - Vervolg op My Life as a Goddess]

47.

47. Helena

Ik stond bijna aan de grond genageld zodra de luide bonk mijn oren bereikte. Wat was er net achter me gebeurd? Net toen ik me wilde opdraaien hoorde ik al een paar voetstappen de hoek om draaien. Apollo en Hermes snelde naar me toe. Ik was dus niet de enige die dit gehoord had.

"We laten jullie vijf minuten alleen en dan ..." Apollo was de eerste die de kamer in keek. Hij maakte zijn zin niet eens af.

"Hebben jullie gevochten?" Ik draaide me langzaam om terwijl hij die vraag stelde. "Gevochten?" herhaalde ik. "Hoe kom je daar nu bij?" Apollo blokeerde de deur, waardoor ik niet kon zien wat er binnen te zien was.

Ik hoorde een kort vloek, net toen Apollo de kamer in stapte. En pas dan zag ik wat er aan de hand was.

Hades was net rechtgestaan en zocht steun bij zijn bureau. Zijn andere hand hield hij tegen zijn hoofd. De vloek was duidelijk van hem afkomstig.

Net op dat moment hoorde ik ook Hermes even zuchten. "Ik ben zo terug." Ik keek niet eens zijn richting uit toen hij verdween. Iemand had hem waarschijnlijk nodig, maar ik besteedde er geen aandacht aan. Mijn aandacht was alleen maar op Hades gevestigd.

"Wat is er met jou gebeurd?"

Opnieuw probeerde Apollo te weten te komen wat er gebeurd was. Alleen kon ik hem daar geen antwoord op geven. En Hades was ook al niet nuttig.

"Het enige dat ik weet, is dat het lijkt alsof mijn hoofd in brand staat."

"Ik denk dat ik het al weet ..." Zonder het te beseffen was Hermes terug verschenen. Hij nam mijn hand vast en nam me zo terug mee naar de gang. Daar opende hij een enveloppe die hij in zijn hand hield. Waarschijnlijk was net die enveloppe de reden geweest waarom hij was weggeroepen.

Het was een boodschap van Aphrodite.

"Helena ..." Ze glimlachte bij het zeggen van mijn naam. "Ik heb eindelijk de ontbrekende sleutel gevonden om Hades zijn geheugen terug te geven."

"Je weet dat ik iedereen het brouwsel het gegeven ... Enkel Hades was nog een zorg. Bij alle andere had het al gewerkt."

"Maar ..." Ze hield haar vinger omhoog, alsof of mijn aandacht te trekken. "Ik ben erachter gekomen wat de ontbrekende schakel is ... Bij Athene en Hera heb ik zelf het laatste ingrediënt toegevoegd waardoor ze hun geheugen terug hebben, bij Hades had ik geen idee wat er extra aan toe te voegen." Ze haalde kort haar schouders op en schudde zelfs even zuchtend haar hoofd.

"Maar dat is nu verleden tijd. " De glimlach was terug.

"Het enige dat Hades zijn geheugen kan teruggeven ben jij. Jullie hebben al zoveel meegemaakt samen ... Het is alleen een kwestie van tijd voor je een manier vindt. Op het juiste moment, wanneer Hades er zelf klaar voor is."

"Tot die tijd is het nog even afwachten ... Maar zodra alles weer goed komt wil ik wel een plaats op de eerste rij voor jullie bruiloft."

Na die woorden was de boodschap gedaan. Aphrodite verdween weer en Hermes sloot de enveloppe.

"Hoe moet ik nu in godsnaam weten hoe ik dat voor elkaar kan krijgen?" bromde ik. Alles werd altijd op mijn schouders gelegd. Ik moest het altijd oplossen, maar dit leek me toch echt iets onmogelijk. We probeerden het al zo lang.

"Helena?" Mijn naam werd bijna fluisterend gezegd in de kamer. Ik zette een paar stappen opzij zodat ik naar binnen kon kijken.

Hades had zijn bureau losgelaten en zijn hand verliet langzaam zijn hoofd, terwijl hij me bijna verwonderd aankeek.

"Ja?" was mijn onhandige antwoord.

Hades zette een paar stappen naar voor.

"Vraag me eens iets dat alleen ik kan weten." Diezelfde verwonderde blik bleef in zijn ogen.

I

k wachtte heel even. Er waren zoveel zaken die ik hem kon vragen, maar ik besloot uiteindelijk net een moment te kiezen dat iedereen wist.

"De eerste vergadering op Olympus, toen je meeging met mij naar ..."

Hades onderbrak me meteen. Iets dat ik gehoopte had dat hij zou doen.

"Ik ging niet met je mee ... Ik maakte van Kerberos een puppy zodat ik via hem alles kon meevolgen."

Een herinnering die iedereen nog had, behalve Hades. Tot nu dan toch.

"Dat klopt ... Maar hoe?"

De verwonderde blik maakte plaats voor een brede glimlach.

"Ik ben eindelijk terug. En het is zo goed om eindelijk weer te beseffen hoe belangrijk jij voor me bent."

A/N: De laatste schakel was ware liefde :) Doordat Helena zich losmaakt van Hades, voor zijn eigen goed, laat ze blijken dat zijn gevoelens belangrijker zijn dan die van haar. En zo lost ze alles terug.

Laat zeker weten wat jullie ervan vinden!

Vote/Comment/Follow