Helena [licht,lichtende, de stralende] had gefaald. Of zo voelde het toch aan voor haar. Ze had haar ouders niet kunnen beschermen en nu was haar moeder door Zeus naar de hel gestuurd. De enige plaats in het universum waar zelfs Hades haar niet zoma...
"Ik ga hem vermoorden voor wat hij mijn moeder heeft aangedaan."
De woorden kwamen zonder enige aarzeling uit mijn mond. Al weken had dit idee zich in mijn hoofd gevormd. En al die tijd had Hades me proberen tegen te houden. Alleen had ik geen tijd meer om te wachten. Mijn moeder zat al weken vast in Tartaros, het deel van de onderwereld waar zelfs Hades niet naartoe wilde. Of met zijn woorden, 'Het is te gevaarlijk om daar naartoe te gaan.'
Elke keer opnieuw kreeg ik hetzelfde antwoord. Hades hield me zelfs tegen als ik zelf wilde gaan. Ik zou alles doen om mijn moeder daar weg te halen, maar in de plaats van me te helpen werkte hij me tegen.
Het had voor spanningen in onze relatie gezorgd. Al weken ontliep ik hem. Omdat ik toch geen nieuwe antwoorden zou krijgen. En ik was de ruzie beu. Ik had belangrijkere zaken om mijn energie aan te geven.
Al die tijd had ik ook nauwelijks, tot zelfs geen contact gehad met Lena. Ze was helemaal niet meer in mijn gedachten geweest, aangezien ik meer met boeken en opzoekingen was bezig geweest.
Het verbaasde me dan ook om haar nu, op een paar meter van mij, te zien staan. Haar armen om Apollo. Beide nog steeds in diezelfde omhelzing als toen ik binnen kwam.
Heel even liet ik mijn blik op hen rusten. Een steek ging door me heen, toen ik opmerkte dat ik duidelijk veel gemist had. Zodra ik naar hen keek zorgden ze voor ruimte tussen hen. Niet dat dat van mij hoefde.
Waren ze een koppel?
Het moment dat ik er voor een vriendin moest zijn ... Nee, dit alles was een juiste beslissing. Ik moest mijn moeder redden. Het was mijn schuld dat ze daar terecht was gekomen en nu zou ik het goedmaken. En daarbij moest ik nu eenmaal opofferingen maken.
Hades was rechtgestaan en liep om de tafel heen. "Ik begrijp je gevoelens Helena, maar ..." Hij had meteen mijn aandacht. "Zolang Zeus bestaat gaan we nooit rust hebben." zei ik, terwijl hij zijn handen op mijn heupen legde. "Zeus is de sterkste god van allemaal. Je kan hem niet zomaar vermoorden."
Ik trok een wenkbrauw op. "Ik doe dit met of zonder jou." siste ik, voor ik een stap dichter zette. "Maar weet dan wel dat wij dan voorbij zijn."
Na die woorden draaide ik me om en verliet de kamer.
Oups ! Cette image n'est pas conforme à nos directives de contenu. Afin de continuer la publication, veuillez la retirer ou télécharger une autre image.
![My Life as his Goddess [NL - Vervolg op My Life as a Goddess]](https://img.wattpad.com/cover/186005516-64-k914984.jpg)