My Life as his Goddess [NL - Vervolg op My Life as a Goddess]

48.

48. Helena

"Is Apollo al terug?" Mijn ogen keken vragend naar Hermes, die op een zeteltje in de hoek zat. Hij haalde kort zijn schouders op. "Nee ... En op je volgende vraag, die waarschijnlijk is wanneer wel, is het ook nee." Hij grinnikte kort. "Ik laat je wel weten wanneer wel ... Je hoeft het echt niet om de vijf minuten te vragen."

Mijn ogen gingen terug naar mijn bureau. Naar de vele papieren die voor me op tafel lagen. Heel even bekeken ze mijn to do lijstje, dat helemaal in de hoek lag. Ondertussen had ik er al enkele papieren bovenop gelegd, waardoor er nog maar een aantal regels zichtbaar waren. Aangezien ik ze toch allemaal al uit het hoofd kende was dat geen enkel probleem.

Na mijn reunie met Hades, of moet ik eerder zeggen de oude Hades, was ik teruggegaan naar Olympus. Er was nog veel werk te doen, en aangezien er niemand anders was die de taken van Zeus kon overnemen had mijn schuldgevoel me parten gespeeld en had ik mezelf dan maar kandidaat gesteld.

Poseidon en Hades konden moeilijk hun eigen wereld achterlaten. En ze hadden ook niet genoeg tijd om er Olympus bij te nemen. Toch zeker niet deze Olympus, die op het randje van de afgrond bengelde.

Nu pas kwam naar boven wat Zeus allemaal had uitgespookt en had was mijn taak om iedereen erop uit te sturen om een stukje van de puzzel op te lossen.

En dan was er natuurlijk nog het feit dat Zeus altijd kon terugkomen naar Olympus. Hetgeen me nog het meeste schrik aanjaagde. Niemand was er hier op voorbereid om opnieuw met Zeus de strijd aan te gaan. Of beter gezegd, niemand was in staat om van Zeus te winnen. Hades en Poseidon niet meegerekend natuurlijk, net zoals de vele verrassingen die Zeus altijd tevoorschijn toverde.

Apollo

Zijn naam stond bovenaan mijn to do lijst. Hij was naar aarde gegaan om zijn taken als god van de zon te vervullen.

Ik was ongeduldig op hem aan het wachten, aangezien hij me nog ging helpen trainen. Mijn eigen krachten had ik nog steeds niet volledig onder controle. Aangezien Apollo zijn krachten het dichtst bij de mijne lagen was hij mijn beste leermeester.

Athene

Zij was mijn ogen en oren tussen de andere goden in Olympus. Haar taak bestond erin om iedereen klaar te maken voor een eventueel bezoek van Zeus.

Niet alleen de goden, maar ook alle infrastructuur had ik aan haar toevertrouwd. We mochten dan ook niets aan het toeval overlaten.

Op mijn to do lijstje stonden natuurlijk ook Hermes en Aphrodite. Als boodschapper van de goden was Hermes de rode draad die ons allemaal aan elkaar verbond. Hij kon met iedereen tegelijk contact hebben. Ons op de hoogte houden hoe het bij de anderen ging. Eigenlijk was hij nog de belangrijksge schakel van allemaal.

Aphrodite verkommerde zich dan weer om Hera, die helemaal onderaan mijn lijstje stond. Met een groot vraagtekend naast haar naam. Zij was de enige directe link die we nog hadden met Zeus, maar ze was ook de enige die ons op dit moment meer tegenwerkte dan hielp.

Ze kwam nog steeds haar kamer niet uit. Wat op zich niet zo'n ramp was aangezien ik er wel in geslaagd was haar te overtuigen om toch af en toe  iemand te zien. Stap per stap werken, in de hoop dat het vertrouwen dan weer terugkwam. Dat ze eindelijk zou begrijpen dat we niet boos op haar waren. Niets van dit alles was haar fout. De fout lag bij Zeus. Bij hem alleen.

Het lampje op mijn bureau begon te flikkeren. Ik zag het vanuit mijn ooghoek gebeuren. Mijn hand tastte ernaartoe en drukte erop, waarna ik een korte lach hoorde.

"Helena ... Druk aan het werk zie ik." Een kamerbrede glimlach was net verschenen voor me. Poseidon wilde graag weten hoe het er in Olympus aan toe ging. Hij had dan wel zelf een koninkrijk te runnen, net zoals Hades, maar ook hij vond het zijn plicht om te helpen waar mogelijk.

"Ik weet niet waar eerst te beginnen." zei ik met een gemaakt lachje. "Apollo is ook al te laat voor onze afspraak en ik heb het gevoel alsof ik meer in cirkels draai, dan vooruit te gaan."

Opnieuw een lach aan de andere kant.

"Taak per taak, Helena. Ik weet dat je het je plicht vindt om Olympus terug op orde te krijgen, maar niemand gaat het je kwalijk nemen als je ook even wat rust neemt."

Ik trok een wenkbrauw omhoog en keek hem zo aan. Poseidon was niet de eerste die dat zij vandaag.

"Waarom komen jij en Hades niet gezellig naar hier voor een avond? Even weg van alle drukte ... Niemand heeft er iets aan als je overwerkt bent."

"We moeten allemaal klaar zijn voor het moment dat Zeus terug komt. En daar hoor jij ook bij."

Weer voor de zoveelste keer die glimlach. Alsof hij me daarmee probeerde te overtuigen.

"Ik verwacht jullie dan vanavond." Met een knikje nam hij afscheid en was hij verdwenen. Het lampje doofde weer uit.

Ik leunde achterover in mijn bureaustoel en zuchtte. Kon ik weer iets op mijn to do lijst zetten ...

A/N: Veel plezier met het hoofdstuk!

Vote/Comment/Like