My Life as his Goddess [NL - Vervolg op My Life as a Goddess]

22.

22. Helena

Ik ijsbeerde door de kamer. Apollo had zich ondertussen teruggetrokken in één van de hoeken van de kamer. Hij speelde wat afwezig met de mouw van zijn hemd. Mijn vader was door alle gebeurtenissen in slaap gevallen. Zijn zachte gesnurk was het enige, behalve mijn voetstappen, dat hoorbaar was in de kamer. Eigenlijk was ik wel blij voor hem dat hij zo even kon ontsnappen aan al het gedoe. 

De enige die wel nog aandachtig was, was Hades. Zijn ogen volgden me doorheen de kamer, wachtend tot ik wat gekalmeerd was. 

Zowel mijn moeders als Lena waren verdwenen en voorlopig hadden we nog geen weet van hun huidige verblijfplaats. Hoewel mijn gevoel zei dat ze in Olympus waren.

"Kunnen we Hermes niet laten komen?" Ik zwaaide met mijn armen en keek Hades afwachtend aan. "Hij moet toch wel naar de onderwereld kunnen komen?"

Hades hield zijn hoofd schuin en wachtte even om te reageren. "Hermes is geen optie ... Hoewel ..." Alsof hij opeens een idee gekregen had, veerde hij recht en beende de kamer uit.

Door het lawaai werd mijn vader wakker. Net op tijd om met achter Hades aan te lopen.

"Hades?!" Ik riep hem nog, maar er was geen stoppen aan. Hij liep door de gangen, terwijl ik hem nauwelijks kon bijhouden.

Wel had ik een klein voorgevoel waar hij naartoe ging. De poorten. Waarmee je via de onderwereld naar onder andere Olympus kon gaan. Als de poorten open waren konden we van elke plaats in de onderwereld rechtstreeks naar Olympus gaan, zonder eerst naar de poorten te gaan.

Was Hades van plan om ze zelf te proberen openen?!

Mijn idee bleek niet volledig correct. Hades stond aan de poorten van de onderwereld, maar in de plaats van die naar Olympus stond hij bij die naar Aigia. Dat was de poort naar het paleis van Poseidon.

"Hades?" Ik riep opnieuw zijn naam en raakte deze keer ook zijn schouder aan. "Wat ben je van plan?"

Zijn hoofd draaide meteen in mijn richting, hoewel zijn ogen naar iemand achter me keek. "Ik denk dat ik een oplossing heb." zei hij voorzichtig, toch nog niet helemaal overtuigd van zichzelf.

"Toen Zeus de toegangspoorten naar de onderwereld sloot betekende dat,dat er geen enkele god in of uit kon. Maar ..." Ik begreep meteen waar hij naartoe wilde. "Je bedoeld toch niet dat je mijn vader ..."

Hades zijn gezicht sprak boekdelen. "Je vader naar Olympus sturen is te riskant maar naar Poseidon ... Hij heeft waarschijnlijk wel toegang tot Olympus en hij kan ons misschien helpen."

Toch vond ik het nog steeds geen goed idee. Wat als Zeus dit zou voorzien en dit onderdeel was van zijn plan? Na mijn moeder kon ik nu ook niet mijn vader verliezen!

Hades merkte mijn aarzeling op. Zijn handen legden zich op mijn wangen en hij wreef erover met zijn duimen. "Je vader is veilig bij Poseidon. Anders zou ik het nooit voorgesteld hebben." Mijn handen pakten die van hem vast en ik keek wat aarzelend naar mijn vader. Hij stond nog steeds een paar meter verderop bij Apollo, alsof ze ons beiden onze privacy wilden geven.

"Pap?" Uiteindelijk zou het zijn keuze zijn. Als hij het wilde doen ... Even aarzelend als mijn vraag stapte mijn vader dichterbij.

"Hades denkt ... dat jij de enige bent die de onderwereld kan verlaten. En hij stelt voor dat je naar Poseidon gaat."

Mijn vader trok twijfelend een wenkbrauw op. "En ... Poseidon, is hij ... zoals Zeus of ..." Ik schudde meteen zijn hoofd om hem gerust te stellen. "Poseidon staat aan onze kant.   "

Mijn vader keek toch nog eens twijfeld om zich heen. "En wat moet ik hem dan vragen, of zeggen?" Hij leek meer moeite te hebben met het ontmoeten van Poseidon dan met het feit dat hij naar een andere wereld zou gaan.

"Vertel hem maar alles en hij zal wel weten wat te doen." Hades had ondertussen zijn arm om me heen gelegd en was klaar om de praktische kant te bespreken.

"Het portaal is eigenlijk niet zo speciaal. Je gaat er doorheen en komt meteen in Aigea terecht. Aangezien je vanuit de onderwereld komt zal er meteen iemand klaarstaan. Vertel ze gewoon wie je bent en de rest zou geen probleem moeten zijn."

Mijn vader slikte moeizaam.

"Ik ... ik zal het proberen. Als jullie denken dat dit gaat lukken dan ... Wie ben ik om daartegen in te gaan." Hij lachtte geforceerd.

Ik gaf hem nog een knuffel, voor Hades hem naar de poort begeleidde. Ze fluisteren nog wat tegen elkaar, waarna mijn vader, toch nog steeds twijfeld, door het portaal naar Aigea ging.

A/N: Laat zeker weten wat jullie ervan vinden!

Vote/Comment/Follow