My Life as his Goddess [NL - Vervolg op My Life as a Goddess]

58.

58. Hades

Het voelde vreemd om hier te zijn. Vreemd in zoveel opzichten.

In de eerste plaats omdat ik dit achter Helena haar rug om deed. Ze zou het me nooit vergeven dat ik haar er niet van op de hoogte had gebracht. Hoewel ze ook wel goed genoeg zou begrijpen dat ik dit voor haar deed. En voor haar alleen. Ik had hier zelf immers niks bij te winnen. Voor mij was Zeus een deel van mijn verleden. Dat was hij eigenlijk al eeuwen lang geweest. En toch was ik nu naar hem op weg.

Daarnaast was Olympus ook nooit mijn thuis geweest. Het voelde dus bijna alsof ik een indringer was. Terwijl ik nu door de gangen liep en niemand daar problemen mee leek te hebben, in tegenstelling tot vroeger. Toen zou er meteen alarm zijn geslagen.

Sinds mijn relatie met Helena was daar natuurlijk verandering in gekomen. Meer goden hadden mij aanvaard als een gelijke. Niet meer als een gek die Zeus ver weg had weggestoken. Die gedachtenwijziging had ik helemaal aan Helena te danken. Nooit zou ik haar daarvoor genoeg kunnen bedanken. Of genoeg kunnen terugdoen.

Dit deel van Olympus was vreemd voor me. Ik wist natuurlijk wel dat het bestond en waar het te vinden, maar zelf was ik er nooit geweest. Wat eigenlijk best ironisch was aangezien ik eeuwenlang vijand nummer één was. En zelfs nog ironisch dat dé god van Olympus net hier terecht was gekomen. 

Ik kwam uiteindelijk aan bij mijn bestemming. Mijn hand klopte op de grote, houten deur, waarna ik enkele voetstappen hoorde. Het duurde toch nog een tijdje voor de deur werd geopend. Twee paar ogen bekeken me van kop tot teen, waarna de deur helemaal werd geopend. Blijkbaar stond ik toch ergens op de lijst van toegelaten bezoekers.

Er werd geen woord gezegd. Alleen gewacht tot ik de kamer binnenstapte, om daarna de deur terug achter me te sluiten. De twee bewakers gingen dan terug in hun oorspronkelijke positie staan, met hun rug tegen de deur.

Ik schraapte even mijn keel, keek nog eens naar de twee bewakers, en stapte dan verder de kamer in. De ruimte was groot. En leeg. Heel anders als ik mezelf had voorgesteld. Ik bleef dus even in het midden van de kamer, rondkijkend. Denkend. Tot er een brommend één woord de ruimte vulde; "Deur". Ik draaide mijn lichaam, mijn ogen terug op de bewakers gevestigd. Geen van beide had ook maar één beweging gemaakt, maar het woord was wel van hen afkomstig.

Ik besloot dan maar te luisteren naar dat ene woord. Ik liep dus de kamer door, helemaal naar de andere kant, waardoor de bewakers achter me kleiner en kleiner werden. Eénmaal bij de deur aangekomen, rukte ik ze gewoon open. Het leek me vreemd om bij elke deur bewakers te zetten. 

Het zorgde ervoor dat ik een verontschuldiging diende te mompelen. De bewaker had al naar zijn wapen gegrepen, maar zodra hij had opgemerkt wie ik was, ging hij terug op zijn plaats staan. Hij maakte nog net een hoofdknik naar rechts. De deur kwam uit bij een trap. De hoofdknik liet me deze afdalen. Na de eerste trede te hebben gedaan, brandden de fakkels één voor één. De  weg naar beneden verlichtend.

Ook beneden aan de trap stonden er bewakers. Niemand hield me tegen. Zelfs niet toen ik mijn weg verder zette naar de enige deur die te vinden was.

En dan was ik er eindelijk.

Mijn bestemming.

Zeus zat op een stoel middenin de kamer. Zijn blik uitdrukkingsloos voor zich uit gericht. Daardoor had hij me meteen gezien toen ik de kamer binnenstapte en de kamerdeur langzaam achter me sloten. Heel even zag ik iets van herkenning in zijn ogen. Zelfs wat verbazing omdat ik hier nu voor hem stond.

Alleen gaf ik hem niet eens de kans om te reageren. 

"Ik heb je heel veel te zeggen... " zei ik, waarnaar ik een andere stoel uit de kamer pakte en naar de tafel toe schoof. "En jij gaat de hele tijd luisteren."

Vote/Comment/Follow