Golden Daughter of Lavigne Family [Royal Family #1] COMPLETED

Chapter 45

Chapter 45

"Meeting? Anong sasabihin, besh?" Tanong sa'kin ni Lesh. Bumuntong hininga naman ako. Nandito kaming lahat ngayon sa sala. May gusto lang akong aminin sa kanila.

Sana ay maintindihan nila ako at 'wag magalit sa'kin. Pero kung magagalit sila ay naiintindihan ko 'yun.. aigo. Buhay nga naman oh.

"Woi!"

"Ano ba! Ito na nga---'wag kang atat!" Asik ko kasi Brian at ngumuso naman siya.

"Ba't parang kinakabahan ako sa sasabihin mo? Pwedeng sabihin mo na?" Tanong ni Thea at muli akong bumuntong hininga.

"Okay, hayaan mo niyo akong magsalita hanggang sa matapos ako. Walang sasabat." Seryosong sabi ko sa kanila at tumahimik naman sila. "I know you'll be angry here, I'm fine. I had an accident in 2010, it was a car accident. It had a strong impact on me, I thought I was going to die then but it's not because I'm still alive and explaining now." Medyo kinabahan naman ako kaya tinigil ko muna, naghugot pa muna ako tapang sa buong katawan ko.

Sh*t, I'm Queen, I'm a badass Queen but why do I seem to be afraid of them now?

"When I woke up Lex came up to me, he chopped me up with a lot of questions, before I could answer his questions something suddenly entered my mind. I don't know why I thought that and I've done it well so far. So some of his question I did not answer, when I answer him I am still innocent." Pagpapatuloy at sumeryoso na sila, na gets na kaya nila ako? Kasi clue na itong sinabi ko para hindi masyadong mahaba ang pagpapaliwanag ko.

Suminghal naman si Lex, naiinis siya. Inirapan pa niya ako. Alam na kasi niya, kahapon pa niya nalaman. Nung dalhin nila ako dito. Loko, parang babae kung mag-inarte kahapon o mag-react eh.

"You're a bit slow now, aren't you still getting it?" Tanong ko sa kanila at hindi naman sila sumagot, oo nga pala. Sinabi ko na hindi sila magsasalita hangga't hindi pa ako tapos. "Salita. Ano?" Tanong ko ulit sa kanila.

"Pasensya na, hindi nagpa-process ngayon ang utak ko." Sagot ni Killian. "Kailangan ko ulit magreview, may quiz pa naman tayo." Dagdag pa niya.

Nanlumo naman ako. Ano ba 'yan.. "Aigo. All right, maybe you already know this. What you know is that I have amnesia and then the doctor said that my memory may return. You must be wondering if I will still remember you when my true memory returns. So this is my question..." Tumigil naman ako sandali at sumeryoso bago nagsalita muli. "...how can a person forget the people she/he is with if she/he does not have amnesia?" At natigilan naman sila, nanlaki ang mga mata nila na mukhang nagets na ako at 'agad na nagsalubong ang mga kilay nila.

"Yes, right. I haven't really had amnesia since." Usal ko. Napaawang na lang ang bibig ng ilan sa kanila habang ang iba ay salubong pa rin ang mga kilay nila. "I pretend to have amnesia. I was the only one who thought then, Lex or any of my staff knew nothing except Shian, he really knew me so I couldn't believe him. Yes, I pretended. Yes, I lied. Yes, I fooled you. Yes, I convinced you, Yes, I will use you all. Yes, I plan everything. And I don't regret all that."  Pagpapakototoong sagot ko.

"What..?" Pabulong na usal ni Lesh. "P-Pero Chloe.. totoo ba 'yung feelings mo para sa'min? I mean.. 'yung nararamdaman mo tuwing kasama kami ay totoo---"

"Syempre hindi."

Lumingon naman kami kay Killian ng siya ang sumagot 'agad kaya napatigil si Lesh.

"Nagpanggap nga siya 'di ba? Kunwari lang ang lahat." Salubong na kilay na usal niya. "May tanong ako, sana totoo ka dito." Seryosong baling niya sa'kin. "Kasama ba talaga sa plano mo ang makipagrelasyon sa kaibigan namin---"